sweet little lies

0.2

Umbrella,Rihanna

"Annemi onunla daha tanıştıramadım Lisa.İyi bir tepki vereceğini bilsem çoktan tanışmış olurlardı."

Önümdeki kahveyi yudumlarken, bakışlarımı üzgün bir şekilde konuşan Jennie'ye çıkarttım."Peki o istiyor mu tanışmak?"

Olumlu anlamında kafasını salladığında"Evet"dedi."Çekindiği bir durum yok fakat bilirsin işte.Annem böyle şeylere olumlu bakan bir kadın değil."

"Yinede ona bunu söylemelisin Jennie.Bu senin hayatın ve kararlarını verebilecek yaştasın"

Bunun bilinciyle gözlerini kırptığında,stresten olduğunu tahmin ettiğim nedenle tırnaklarının kenarını koparmaya başladı.Telefonu çaldığında gülerek bana baktı."Kai arıyor"

Telefonu açtığında bakışlarımı deniz manzaralı kafenin camından dışarı diktim.Jennie yakın arkadaşımdı.Erkek arkadaşı Kai ile bir senedir ilişkisi vardı ve ciddi düşünüyorlardı.Tek sorun Jennie'nin annesiydi fakat aslında ortada Jennie'nin abarttığı kadar bir durum yoktu.

Telefon konuşması bittiğinde gülerek bana baktı."Kai beni almaya geliyormuş.Senide eve bırakalım?"

Olumsuz anlamda kafamı salladım."Hayır gerek yok.Zaten uğramam gereken yerler var"

İtiraz edecek gibi dursada bakışlarımı görmesiyle teslim oluyormuş gibi ellerini kaldırdı."Tamam tamam."ayağa kalkarak çantasını eline aldığında bende ayağa kalktım."Bu arada Lisa yardımcı olduğun için çok teşekkür ederim.Seni seviyorum."

Bana sarıldığında tebessüm ederek ona karşılık verdim.El sallayarak kafeden çıktığında, yarım kalan kahvemi bitirerek kafeden çıktım.Arabama bindiğimde not ettiğim kitapları almak için evimin yakınındaki kütüphanenin önünde durarak,indim.

Buraya boş vakitlerimde gelirdim.Çok otantik bir ortamı vardı ve içeri girdiğimde burnuma nüfuz eden kitap kokusu hoşuma gidiyordu.Beni tanıyan kütüphane görevlisi tebessüm ettiğinde, ona gülerek elimdeki kitap listesini ona uzattım."Merhaba, bunları rica etsem benim için verir misin?"

"Tabi,biraz bekle hemen geliyorum."görevli kız gülerek uzaklaştığında, gözlerimi kütüphanede gezdirdim.Raflar arasında gezerken, oturan kişileri izliyordum.Kimisi ders çalışıyordu, kimisi müzik dinleyip kitap okuyordu.

Oturan kişileri incelerken gözüme çarpan kişiyle kaşlarımı çattım.Kulağında kulaklıkları takılı, önündeki kitabı okuyordu.Ya da sadece bakışları oradaydı,bilemiyordum.Yavaş adımlarla yanına doğru yaklaştım.Beni farketmemiş olmalıydı çünkü hiçbir tepki vermemişti.

Karşısındaki sandalyeyi çekerek karşısına oturdum.Bakışlarımı rahatsız edecek şekilde üstüne diktiğimde, nihayet kulaklığını çıkararak bakışlarını bana dikti.Beni beklemiyor olmalıydı ki göz bebekleri irileşmiş, ağzı hafif aralanmıştı.Şaşkınlığından kurtulduğunda kaşlarını çattı."Ne işin var burada?"

Kabaca konuşmasına gözlerimi devirdim."Sizin ne işiniz varsa benimde o işim var."

Ağzından"hah"diye bir ses çıkardı."Psikoloğum oldun diye beni takip etmeye mi başladın?"

Bu sefer ben alayla güldüm."Ah evet, çünkü ben her hastamı ritüel olarak takip ederim"

Önündeki kitabın kapağını kapatarak ellerini masanın üstünde birleştirdi.Masaya biraz yaklaşarak yüzünü bana yaklaştırdı."Belki bu sadece bana özeldir Bayan Manoban"