Kim Taehyung yalan söylemeyi severdi.
Psikoloğu Lalisa Manoban ise ona inanmazdı.
Bir gün Taehyung doğruyu söyleyecekti fakat Lalisa ona inanmamayı seçecekti.
Kim Taehyung | Lalisa Manoban
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Bu ficte Taehyung aynı böyle serseri bir oğlan...)
〰️
Korkuyla kapıya bakarken, Taehyung'u beklemeden içeri girdim.Girmemle her yeri dağılmış,ve çoğu eşyası eksik olan salonumu gördüm.
Şok olmuş şekilde odaya bakarken sinirlerim bozulmuş,bunun etkisiyle gözlerim dolmuştu.Televizyonum,süs eşyalarım ve daha çoğu eşyam yoktu.
Gözlerim dolu dolu etrafa bakarken, Taehyung bir şeyler söylüyordu ama onu duymuyordum bile.Aklıma gelen şeyle yutkunurken,koşar adımlarla kendi odama gittim.
Tanrım lütfen onu almış olmasınlar, lütfen lütfen...
Gözyaşlarım benden habersiz akarken, hızlıca çekmecemi açtım.Dolabım yağmalanmış,odamdaki değerli bir kaç eşyam eksilmişti.
Hiçbiri umrumda olmadı.
Çekmecenin içindeki takı kutumu çıkarırken, Taehyung'un odaya girdiğini farkettim fakat kafamı döndürüp ona bakamadım bile.
Boşalmış takı kutumu gördüğümde buna inanamayarak kafamı iki yana salladım."Hayır hayır, onu almış olamazlar."Burnumu çektim."Bunu bana yapmış olamazlar hayır."
"Lisa"diye mırıldandığını duydum fakat umursamadım.Delirmiş gibi çekmecemin her yerini karıştırıyor,onu çaldıklarını bile bile kabullenmek istemiyordum.
"Hayır"diye haykırırken yere çöktüm.Hıçkırıklarım ikimiz arasında paramparça olurken,bu yaşadığım şeye inanamıyordum.
"Ba-bana"diye mırıldandım, hıçkırığım konuşmama engel olurken."Bana verdiği son doğumgünü hediyemdi"
O kolye, Chaeyoung'un bana verdiği son doğumgünü hediyesiydi.
Ben yerde hıçkırarak ağlarken, Taehyung ayakta kaşları çatılı bir şekilde beni izliyordu.Bir adım öne atıyor, sonra vazgeçip tekrar aynı yerinde duruyordu.Bir şey demek için ağzını açıyor fakat vazgeçip tekrar kapatıyordu.
"Sahip çıkamadım"önünde bu hâle gelmem beni utandırmıştı.Birinin önünde bu kadar güçsüz durmak beni utandırmıştı fakat buna engel olamıyordum."Onun hediyesine sahip çıkamadım"ellerim saçlarımı çekiştirirken aniden ellerimin üstüne bir çift el kapandı.Ben şaşkınca ona bakarken uzun süre sonra nihayet konuştu.
