Kim Taehyung yalan söylemeyi severdi.
Psikoloğu Lalisa Manoban ise ona inanmazdı.
Bir gün Taehyung doğruyu söyleyecekti fakat Lalisa ona inanmamayı seçecekti.
Kim Taehyung | Lalisa Manoban
Hayır,seninle yemeğe çıktığım için vicdan azabı duyuyorum.
"Ah evet,midem bulandı biraz.Lavaboya gitsem iyi olur."
Endişeyle bana baktı."Eşlik edebilirim istersen?"ayağa kalkarken onu reddettim."Hemen gelirim, teşekkür ederim."
Israr etmediğinde masadaki telefonumu alarak lavaboya doğru ilerledim.Ellerimi soğuk suda yıkarken, saçlarımı düzelttim.Evet, Sehun'la yemeğe çıkmıştım.Bundan pişmandım fakat reddetsem yine üzülecekti ve yine pişman olacaktım.
Ellerini hızlıca kurulayarak,bana sarıldı."Ah burada karşılacağımızı hiç düşünmemiştim tatlım.Nasılsın?"
Üstünde kırmızı zarif bir elbise vardı.Oğlu güzelliğini ondan almış olmalıydı.Çok güzel bir yüzü vardı ve çok samimiydi."İyiyim Bayan Kim.Siz nasılsınız?"
Tuvallette konuşmanın saçma olduğunu anlamış olmalı ki koluma girerek beni dışarı çıkardı.Durduğumuz yerden Sehun'a bakmak için kafamı çevirdiğimde, oturduğumuz masadaki boşlukla kaşlarımı çattım.
Nereye gitmişti ki?
"Taehyung'la birlikte yemeğe çıktık.Seninle karşılaşmamız çok iyi oldu.Çok sıkıcı bir çocuk cidden,bize eşlik etmek ister misin?"
İtiraz istemezmiş gibi kafasını iki yana sallarken,kolumdan tutarak masaya doğru yürüdü."Ne rahatsızlığı,benim için çok güzel olur."Masanın yanına geldiğimizde konuşmaya devam etti."Eminim Taehyung'da öyle düşünüyordur.Değil mi Taehyung?"
Sesimizi duyan Taehyung kafasını telefondan kaldırdığında bakışları ilk olarak annesini,daha sonra ise beni buldu.Umduğumun aksine şaşırmamış,tam tersine bunu bekliyor gibi bana bakmıştı.