Biri umutsuzdu diğeri umut oldu,
Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu,
Biri güçsüzdü diğeri güç oldu,
Biri güvensizdi diğeri güven oldu,
Biri kördü diğeri göz oldu,
Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu,
İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu!
*****...
Kitaba gelen yorumlar beni çok mutlu ediyor her biriniz iyi ki varsınız🌺
Multi Elfida :)
Keyifle okuyun🖤
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Unutma sır gibi seversen eğer muradın gerçekleşir. Çünkü tohum toprağa gizlenirse yeşerir.
Hz. Mevlâna
Araf’ın sesini duyduktan sonra üzerimdeki şaşkınlığı atmaya çalışarak zorlukla ağzımı araladım ve onun olduğundan emin olmak istedim. “Araf sen misin?”
Sesi daha yakından geldiğinde aramızdaki tahminen beş altı adımlık mesafeyi kapattığını anladım. “Sorumu yanıtlar mısın Meva? Senin burada ne işin var? Hem de tek başına…”
Sesi endişeli mi çıkmıştı yoksa sadece bana mı öyle gelmişti? Yutkunduktan sonra kuruyan dudaklarımı ıslatarak cevap verdim. “Yalnız değilim. Annem buradaki dövüş kulübünden sipariş almış. Biz de Bahar’la birlikte börekleri getirmiştik.”
Kısa süreli bir sessizlikten sonra yanıt verdi. “Demek o lezzetli börekleri yapan senin annendi!”
Şaşkın çıkan sesini duyduğumda ben de en az onun kadar şaşkındım. Böylekonuştuğuna göre annemin yaptığıbörekleri daha önce de yemişolmalı. Şaşkınlığımı üzerimden attığımda gülümseyerek başımı aşağıya doğru eğdim. “Evet, annem bu konuda dünyada olmasa da sanırım Adapazarı’nda bir çığır açtı!”
Sözlerimden sonra tuhaf bir şekilde gülümsediğini hissettim. Yüreğim kanatlanıp uçacak ve yerinden çıkacakmış gibi atarken arkamdan yaklaşan adım seslerini duydum. Daha sonra da Bahar’ın sesini işittim.
“Aaa Araf… Bu ne tesadüf?”
“Bizim tayfa olarak genellikle burada takılır. Bugünkü siparişleri sizin getirmeniz büyük bir sürpriz oldu gerçekten.”
“Ne güzel ama biraz değişik ve karanlık bir mekana benziyor. Ayrıca biraz da korkutucu,”
Bahar’ın sözlerinden sonra Araf kısa bir gülüş attı. “Öyle gibi görünse de burası bizim evimiz gibidir. Ayrıca stres atmaya birebirdir. Belki bir gün siz de denemek istersiniz.”
Ben ve stres atmak...
Kendimde olan düşüncelerimi ona yönlendirdim.Demek sık sık burada zaman geçiriyordu. Ailesinin nasıl insanlar olduğunu merak etmeye başlamıştım artık. Sonuçta hiçbir aile, çocuğunun vaktinin çoğunu böyle bir yerde geçirmesini istemezdi. Ancak belki de Araf’ın ailesi oldukça ilgisiz ve sorumsuz insanlardı.
