Biri umutsuzdu diğeri umut oldu,
Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu,
Biri güçsüzdü diğeri güç oldu,
Biri güvensizdi diğeri güven oldu,
Biri kördü diğeri göz oldu,
Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu,
İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu!
*****...
100 Bin olduk :) Bu sadece benim değil, hepimizin başarısıbence🌹 Emeğigeçenherkese minnetle sonsuz kere teşekkür ederim iyi ki varsınız benden size milyonlarca kalp gelsin❤
Hadi geçelim artıkbölüme, keyifle okuyun🖤
Neredeyse 9000 kelime😅
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir şehir ol, Mesela Ankara gibi.. De ki; "Sokaklarım denize çıkana kadar seveceğim seni."
Duyduğum isimle yerime mıhlanmış gibi kaldım ve karşımdaki adamın keskin hatlara sahip çehresine baktım. Araf’ın amcası tam karşımda duruyordu. Beni Araf’tan koparan, ölü olarak gösteren adam utanmadan karşıma çıkabilme cesaretini gösteriyor ve hiçbir şey yapmamış gibi gayet rahat bir tavırla adımı söyleyebiliyordu.
Gözleri benim üzerimdeyken ben de onu süzdüm. Esmer bir adamdı. Ancak bunun dışında da Araf’la hiçbir benzerlikleri yoktu.
Gözleri bir şey dememi bekler gibi gözlerimin içine odaklanmışken soğukkanlı durmaya çalışarak yalan söylemeyi tercih ettim. “Beni nereden tanıdığınızı bilmiyorum ama adınızı ilk kez duyuyorum!”
Hafifçe gülümsemesiyle siyahı anımsatan koyu kahve gözlerinin kenarlarındaki kırışıklıklar hemen ortaya çıkarken “Ben Araf’ın amcasıyım Meva ve sen benim kim olduğumu gayet iyi biliyorsun!” dedi sakin ama imalı bir sesle.
Sözleriyle şok içinde kaldım. Nereden biliyordu ki? Yine de çaktırmamaya çalışarak numara yapmaya devam ettim. “Ben Araf’ın bir amcası olduğunu bile bilmiyordum. Ne istiyorsunuz benden?”
Yüzündeki gülümsemeyi kaybetmeden cevap verdi. “Araf’ın yaşadığını öğrendiğini, kızıma varana kadar görüştüğünüzü, evinde kaldığını, kısacası her şeyi biliyorum Meva, bana yalan söylemene gerek yok!”
Duyduklarımla bir kez daha büyük bir şok yaşadım. İçime bir korku yerleşirken ellerim terlemeye başladığını hissettim. Her şeyi biliyordu. Bizi izlemiş olmalıydı. Kendim için değil ama Araf için endişeliydim. Araf’ın anlattıklarına bakacak olursam Tekin Dinçer pek de sağlam pabuç biri değildi ve her şeyi yapabilecek bir adamdı.
Çenemi hafifçe dikleştirdikten sonra korktuğumu çaktırmamaya çalışarak adamın gözlerinin içine baktım ve üzerine bastırdığım kelimelerle aynı soruyu bir kez daha sordum. “Biliyorsanız biliyorsunuz, bizim özel hayatımız sizi ilgilendirmiyor.”
