Biri umutsuzdu diğeri umut oldu,
Biri sevgisizdi diğeri sevgi oldu,
Biri güçsüzdü diğeri güç oldu,
Biri güvensizdi diğeri güven oldu,
Biri kördü diğeri göz oldu,
Biri kalpsizdi diğeri kalp oldu,
İki yürek aynı ateşin içinde pişti adı aşk oldu!
*****...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım Beni sevmiyordun bilirdim Bir sevdiğin vardı duyardım Çöp gibi bir oğlan ipince Hayırsızın biriydi fikrimce Ne vakit karşımda görsem öldüreceğimden korkardım Felâketim olurdu ağlardım
Ne vakit maçka'dan geçsem Limanda hep gemiler olurdu Ağaçlar kuş gibi gülerdi Bir rüzgâr aklımı alırdı Sessizce bir cıgara yakardın Parmaklarımın ucunu yakardın Kirpiklerini eğerdin bakardın Üşürdüm içim ürperirdi Felâketim olurdu ağlardım
Akşamlar bir roman gibi biterdi Jezabel kan içinde yatardı Limandan bir gemi giderdi Sen kalkıp ona giderdin Benzin mum gibi giderdin Sabaha kadar kalırdın Hayırsızın biriydi fikrimce Güldü mü cenazeye benzerdi Hele seni kollarına aldı mı Felâketim olurdu ağlardım
Atilla İlhan🍀
Büyük bir ikilemin koynunda gidip gelirken birden düşünmeyi bıraktım. Düşünülecek bir şey yoktu. Sokakta kalmıştım. Bu saatte çilingirler de açık olmazdı. Ayrıca başıma gelen bu talihsiz olayı kendi lehime çevirebilir ve Boran'ın neler çevirdiğini öğrenebilirdim.
Gün krizi fırsata çevirme günüydü!
Kucağımdaki kediyle birlikte hiçbir şey söylemeden, aniden karşı eve doğru yürümeye başladığımda Boran'ın şaşırdığını tahmin edebiliyordum. Aslında ben de kendime inanamıyordum. Çıkarım ne olursa olsunböyleşeyler yapacak biri değildim ben. Ancak değişen beni sorgulamayı bırakmıştım artık. Her şeyi akışına bırakmak belki de en mantıklı olandı.
Yüzüne bakmadan içeri gireceğim sırada önüme geçti ve taş gibi sert olan göğsüne çarparak durmama sebep oldu. Aramızda neredeyse hiçbir aralık yoktu ve bedenlerimiz birbirine değiyordu. Bu tehlikeli yakınlıktan kurtulmak için birkaç adım geri gittim. Omuzunu biraz geçtiğim için yüzüne bakabilmem için başımı kaldırmam gerekiyordu. Ama benim yüzüne bakacak cesaretim yoktu. Normalde korkak biri değilimdir. Son zamanlarda ise tek korkum Boran'la gözgöze gelmek olmuştu ve bunun sebebini kendime söylemekten bile aklım çıkıyordu.
"O kedi de gelmek zorunda mı?"
Duyduğum sözlerle kaşlarım havaya kalktı. Bunun için mi durdurmuştu beni yani? Başımı kaldırıp yüzüne baktığımda gayet ciddi göründüğünü fark ettim ve kaşlarımı çattım. "İstemiyorsan gidebiliriz!"
