11

1.4K 139 12
                                    

დიდი თავია

"რა ჯანდაბა გინდა ? " იყო პირველი სიტყვები, რაც ჯონქუქმა თქვა ,მას შემდეგ ,რაც კარი გააღო
და იდიოტივით მომღიმარი ნამჯუნი დახვდა.

" შენც გამარჯობა ."

ნამჯუნმა თავისი სხეული ვიწრო კარში შეტენა , ფაქტიურად ძალით შევიდა კარებში.

"სულ გაბრაზებული რატომ ხარ ჯონქუქ?"

იკითხა ნამჯუნმა და ბიჭის სითავხედეს მიჩვეულმა , ჩვეულებრივად გასწია მინი ბარისკენ .

ჯონქუქმა გაბრაზებულმა ამოიოხრა , ყველა ! ყოველთვის ! მის ბარში მის დაუკითხავად რატომ შედის ?!

" ვინ მიდის მეგობართან ასე ადრე სახლში , რათქმაუნდა გაბრაზებული ვიქნები ." უპასუხა მან  და კარი დახურა. მან მთელი ღამე დოკუმენტებში ჩაფლულმა გაატარა ,რომელიც მამამისმა გამოუგზავნა .

ისიც კი არ შეუმჩნევია , სანა როდის წავიდა.
ის გრძნობს, რომ
სუსტადაა . მისი შინაგანი მგელი სუსტება , გაიძვერა ნაბიჭვარი უკვე სუსტდება.

ნამჯუნი ბარში გაუჩინარდა . ჯონქუქი კი დაღლილი მისაღებ ოთახში დაჯდა , ტელევიზორთან და პულტი აიღო არხების მოსაძებნად. სწორედ, მაშინ  ნამჯუნი გამოვიდა ბარიდან  ღვინის ჭიქით ხელში .

" შუადღის სამი საათია ჯონქუქ და ხო შენ ყოველთვის გაბრაზებული ხარ ."

" მნიშვნელობა არ აქვს ." დაიცვა უცებ თავი . ნამჯუნი კი მის მოპირდაპირე სავარძელზე ჩამოჯდა.
" რა გინდა ? "

" მე შენი მეგობარი ვარ ჯონქუქ და ,როცა მინდა მაშინ შემიძლია მოსვლა." ჯონქუქმა არ უპასუხა და ტელევიზორს მიაშტერდა.

" თან არც ზარებზე მიპასუხე , ეხლა ვიცი რატომაც ." ჯონქუქისთვის იმ წამს ,რომ შეგეხედათ მაშინვე მიხვდებოდით  ახალი გაღვიძებული როა .

" სანას სუნს კიდევ ვგრძნობ ხომ იცი?"

სიჩუმე...

wrong fate - K.TH & J.JKDonde viven las historias. Descúbrelo ahora