SAM POV
Pagkaalis nila ay pumunta muna ako ng library. Nagbasa basa lang ako para hindi ako mabored dahil wala akong makausap.
Habang nagbabasa ay biglang nagvibrate ang phone ko. Kinuha ko ito at binasa ang message. Si Edward pala.
Sam sa rooftop na lang ikaw punta. May ipapakilala ako sayo mamaya. Hehehehe
Ok
Matapos kong magreply ay bumalik ako sa pagbabasa. May isang oras pa kasi bago may lunch break.
After 30 minutes, I decided to go to rooftop and wait there.
Nang makarating ako sa rooftop ay pumunta ako sa isang bench doon na medyo tago. Iidlip muna ako habang naghihintay sa kanila.
Humiga ako sa bench at itinabon ang panyong dala ko sa muka ko.
KLSSSKKKK!!!!
Bigla akong napabangon dahil sa kaluskos na narinig ko. Tumingin tingin ako sa paligid. Hindi na magkamayaw ang dibdib ko sa sobrang kaba. 'Di ko alam kung bakit kinakabahan ako ng sobra.
"Who's there?" tanong ko. Tiningnan ko 'yung part na may nagkaluskos.
"Hey! Is anyone there?" tanong ko ulit at naglakad papunta dun.
"Aliejha! Where are you going?" Napatingin ako sa may pinto ng may magsalita. Parang boses ni Edward 'yun. Nagpunta ako dun para makita sila. Nandun silang apat at may isang babaeng nakatalikod sa akin. Siguro ito 'yung may gawa noong kaluskos.
"Oh! Sam nandyan ka na pala," nakangiting sabi ni Seth.
"Hmm. Kanina pa," sagot ko naman at tumingin sa kanya ng 'who is she'.
"Edward, pakilala mo naman s'ya kay Sam," sabi ni Seth.
"Sige," Edward.
"Ahmmm, Sam s'ya nga pala si Crystal Aliejha Monticello," pagpapakilala n'ya dun sa babae.
Huh!!!????
"C-crystal A-aliejha Monticello?" napapaiyak na tanong ko. Humarap naman sa akin 'yung babae.
Oh my God!
"C-rystal," tuluyan nang bumagsak ang luha ko ng makita ko ang muka nya.
"S-sam," umiiyak na n'ya ring sabi.
"C-cystal huhuhuhu," tawag ko sa kanya at niyakap s'ya ng mahigpit. Parang nagulat pa s'ya sa ginawa ko pero kalaunan ay niyakap narin niya ako.
"Namiss kita ng sobra. Huhuhu, bakit ba kayo umalis?" tanong ko sa kanya pagkabitaw ko sa yakap namin.
"Ako rin, namiss kita ng sobra," sabi n'ya at niyakap uli ako. Namiss ko talaga s'ya ng sobra. Marami akong tanong pero sa ngayon gusto ko s'yang yakapin ng sobrang higpit sa sobrang pagkamiss ko sa kanya.
"Ahhharrmmmm" Napalingon kami pareho ng biglang may tumikhim.
"Magkakilala kayo?" nagtatakang tanong ni Seth habang nagpalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa. Ganun din 'yung dalawa.
"Ahmm 'diba may sinabi ako sa inyo na may nawawala akong kaibigan? Isa s'ya dun hehe," sabi ko habang pinupunasan ang luha.
"Ahhh"
"Tara lunch na tayo," aya ni Edward sa amin kaya pumunta na kami sa pwesto ko kanina.
"Namiss talaga kita," nangigigil kong sabi at niyapos uli si Crystal.
"Me too. I miss you so much," sabi n'ya at niyakap din ako.
Habang kumakain ay nagkukuwentuhan kami. Sobrang saya ko dahil nagkita na kami ng kaibigan ko. Pero kahit ganun 'yung saya ay may part parin sa akin na nalulungkot dahil 'di ko pa rin alam kung nasa pa 'yung dalawa kong kaibigan.
"Crys, bakit 'di mo kasama sina Nassy at Zainna?" tanong ko sa kanya. Napatigil naman s'ya.
"Ahmmm, Sam I need to tell you something," sabi n'ya na deritso sa mga mata ko. 'Di ko alam kung ano iyon pero parang kinakabahan na ako.
"What's that?" tanong ko.
"Ahmmm, before we leave, we planned to tell you the truth....... but our parents book a flight for us on that day, so we don't have a chance to say goobye or something," malungkot n'yang sabi. 'Di ko alam na ganun na pala ang nangyari. Pero bakit nga ba ganun?
"What is the truth? Bakit kayo pinaalis agad? 'Di ba alam naman nila nandito kayo sa pilipinas because of me?" tanong ko dahil nacurios talaga.
"The truth is, they didn't know that we are here"
"Whattt!!!!!!" 'Di ko napigilan ang sarili kong mapasigaw. Sabi nila, alam ng parents nila na nandito sila.
"Huminahon ka please"
"Matanong ko nga Aliejha, ilan taon kayo dito sa pilipinas?" tanong ni Edward.
"3 and half years," sagot n'ya dito.
"Wow! Tapos 'di alam ng parents n'yo?" tanong ni Seth.
"Yes"
"Paano nila nalaman na nandito kayo?" tanong naman ni Axel.
"Ahmmm, through connections"
"Pero bakit sabi ninyo, pinayagan kayo. Pero 'yun pala hindi," naiiyak na sabi ko. Paano ako 'di maiiyak kung buong akala ko ay alam sila ng parents nila na nandito sila tapos hindi naman pala. Kaibigan nila ako 'diba? Pero bakit 'di nila sinabi? Paano kung napahamak sila dito, eh di kasalanan ko pa.
"Sammy, let me explain, please," sabi niya na parang maiiyak na din.
"Yes. Explain to me. Hindi ko na maiintidihan," sabi ko at may luha ng pumatak sa mga mata ko. Nakakainis lang kasi na kaibigan ang turing ko sa kanila tapos ganun ang gagawin nila. Dapat sinabi man nila sa akin. Maiintindihan ko naman sila kung magpapaliwanag sila eh. Hindi 'yung ganun. Tsk!
"Like what I told earlier, nagbook ng flight ang parents namin para bumalik na kami sa states, kasi nalaman nila na nandito kami sa Philippines and they are finding us for almost four years. So when they know that we are here they immediately book a flight for us. We didn't know that. May nagsundo na lang samin then in car, they spray something then everything get blurred. When we wake up, we're already in states. Our parents grounded us, even in using social media, kaya 'di ka namin makontak," kwento nya sa amin, slang pa s'ya sa pagsasalita kasi 'di pa s'ya gaanong kagaling magtagalog.
"Bakit 'di kayo nagpaalam na pupunta kayo dito sa pinas?"
"Ahmm, because they will never let us. 'Di sila papayag, so we decided not to consult them about are plan. We miss you so much that's why we do that," paliwanag n'ya.
"Oh my god! Why did you do that!? Kung hindi kayo nagpaalam sa parents n'yo, sana man lang sinabi n'yo sa akin. "
"We're really sorry. We didn't tell you because we don't want you to worry and we didn't want you to fell guilty," sabi n'ya habang nakahawak sa kamay ko.
"So, nasan na sila ngayon?" tanong ko.
"They are on state now. They really miss you"
"I really miss them too and you also. I miss the three of you," I said ang hug her tightly.
"I miss you too"
"Nakakainis kayo, bakit n'yo ginawa nyon?" sabi ko sa kanya habang nakayapos parin.
"Sobrang miss ka lang talaga namin kaya namin ginawa 'yun," sagot niya at bumitaw na ako sa yakap niya.
"'Yan. Dahil dyan, feeling ko kasalanan ko 'yun," pagmamaktol ko.
"'Yan ang 'wag mong iisipin, that is our first reason why we didn't tell you," sabi niya sa akin habang hawak ang magkabilang balikat ko.
"Ehhhhh, nakakainis kasi kayo," niyakap ko s'ya ng sobrang higpit dahil sa sobrang miss ko sa kanila.
"Sabi ko sayo Sam eh, may magandang rason sila kung bakit umalis sila ng walang paalam," sabi sa akin ni Scar. Tama.
"Oo nga eh, hehehe," sabi ko at niyakap silang dalawa. "Thank you sa inyo, bestfriends"
"Oh tapos na ang problema, groupp huggggg!!!!" sabi ni Seth kaya ayon naggroup hug kami. At si Seth naman ay sa katabi ni Scar at kung makayapos ay wagas. Tsk! Lover boy.
Vote and comment
KAMU SEDANG MEMBACA
The Bully meet the Amazona (COMPLETED)
Teen FictionSamantha, isang exchange student sa RBU. Maganda, matalino ngunit may pagka-amazona. S'ya ay kinatatakutan sa kanyang school dahil sa pagiging Amazona. Malaki ang ginampanan ng pagiging exchange student n'ya sa takbo ng buhay n'ya. Dito s'ya nagkaro...
