Unfated Hearts

Kabanata 24

"Ikaw 'tong sumusunod sa'kin, at pa'no mo nasabing ikaw talaga ang pinunta ko rito?" Taas ang isang kilay na sabi ko, at nainis lang ako dahil tinawanan niya lang ako sa mapang-asar na paraan.

"Bakit mo naman naisip na susundan kita?" Mapanuyang tanong nito kaya agad akong nag-init sa galit, at inirapan siya bago tuluyang tumalikod. Ngunit hindi pa ako nakakalayo ay agad niya akong hinila papalapit sa kanya, at hindi ko na namalayang nasa loob na ako ng kotse niya sa sobrang bilis ng mga pangyayari.

"I want to get this straight, may naaalala ka pa ba sa mga nangyari kagabi?" Sa tanong niya'y tila alam ko na kung ano ang patutunguhan nito. This is what I want to know, right?

"I remember nothing, except for the fact na nagising akong masakit sa baba." Gulat akong napatingin nang hampasin niya ang manibela ng sasakyan. Nagtataka ko siyang tinignan, at nang tumingin siya sa'kin ay tila gusto kong tanggalin ang sunglass at face mask niya.

"Are you that drunk? How about those men?" I can sense hatred with his voice but I don't know kung para saan 'yon. Ni-hindi ko nga kilala kung sino ba talaga siya, though parang pamilyar ang boses niya.

"I can still remember how they want to take advantage on me. Right now, I'm totally in pain, and I want to know who's the culprit of my aching down there." I said as a matter of fact ngunit tila ba naghuramentado ang puso ko nang hawakan niya ang kamay ko.

"I'm sorry, I thought you'll remember. Dapat talaga hindi na lang ako nagpatukso sa halik mo." Mahina niyang sabi na tila ba nanliliit na siya ngayon, at ilang segundong katahimikan ang naghari bago ko tuluyang naintindihan ang sinabi niya.

"So you're the one who raped me? Pinagkamalan ko pang si Nico pero ikaw pala! You saved me just to rape me!" Galit at umiiyak kong sabi, at nang akmang lalapit siya upang aluin ako ay agad ko siyang sinampal. Damn, kahit pala tinanggap ko na kanina ay ang sakit pala talaga.

"I have clean intentions, at hindi ko naman talaga ginustong gawin 'yon. Sorry, hindi ko naman kasi talaga balak na gawin natin 'yon, pero matagal na simula nang huli ko. I know you're drunk, at kasalanan ko kasi dapat ako ang nagpigil." Hingi niya ng tawad sa isang nakakaawang boses ngunit mas lalo lamang akong nainis.

"I don't even know who you are! Bakit parang kung umasta ka ay kilala mo ako? Ikaw rin 'yong dating nag-message sa'kin,'di ba? Release your identity or I'll call the police." Matapang kong sabi kahit pa alam kong ano mang oras ay pwede niya akong saktan o patayin. Sinusubukan kong i-unlock ang sasakyan ngunit tuwing mabubuksan ko'y pinipigil niya ako, at agad na binabalik ang pagka-lock nito.

"Please, makinig ka sa'kin. Hindi mo gugustuhing malaman kung sino ako. Hindi pa tamang oras para malaman mo, kailangan ko pang ayusin ang lahat." Nagtaka naman ako sa inasal niya, at sa pagkakataong ito ay kunot-noo ko siyang tinignan, puno ng pagtataka.

"Tamang oras para malaman ko? Sino ka ba? Baka naman adik ka, at inakala mong kakilala mo ako? What in the hell are you saying?" Puno ng pagtatakang tanong ko, at mariin kong naipikit ang mga mata ko nang lumapit ang mukha niya. Tuluyan akong nanigas sa kinauupuan ko nang lumapat ang labi niya sa labi ko. Binigay niya sa'kin ang suot niyang mask kanina, at sumunod naman ay ang sunglass.

As much as I want to open my eyes, tila ba may pumipigil sa'kin, at hindi ko 'yon magawa. These kisses were too familiar that I suddenly felt the longing for someone. Mas lumalim pa ang kanyang mga halik, at tila ba isa akong alipin na napapasunod niya. His tongue asked for an entrance, and I willingly let him enter. It was too passionate to handle na tila ba kilala ko na ang paraan ng paghalik niya.

Tears began to flow from my eyes, as the memories of Ziyal flashed back on my mind. Nang mapansin siguro ang mga luha ko ay lumayo siya, at nang gawin niya 'yon ay agad kong binalik ang mga nilagay niya sa kamay ko. Gusto kong makita kung sino man siya pero nang bumalik ang mga ala-alang 'yon ay nagbago ang isip ko.

Whoever he is, ayokong malaman pa 'yon. Baka isa sa mga naging ex ko, at nagsisisi akong hinayaan ko lang siyang halikan ako. He reminds me of Ziyal, at natatakot akong tuluyan akong malunod sa mga kadena ng nakaraan. Natatakot akong baka gamitin ko lang siya bilang pamalit kay Ziyal. I know, it's too advance to think that way but that's what I think he wants. Ang maging kami, at iyon ang sa tingin ko'y hindi ko kakayanin.

I might end up using him, not loving him. I might end up dreaming endlessly about my unborn child while I'm pregnamt with his baby. It's too futuristic but I should think of it now, bago pa mangyari.

"Open your eyes, Ms. Marcon. Tignan mo ako sa mata, at baka sakaling makilala mo ako. I know it's too fast pero tutuparin ko na ngayon ang mga pangako ko noon." Malambing niyang sabi, at kahit anong pilit niya na iharap ang ulo ko sa pwesto niya, marahas ko 'tong nililingon sa kabilang banda. Mas diniin ko pa ang pagpikit dahilan upang mas lalo pang bumilis ang daloy ng mga luha ko.

"Please, wear this things again. Natatakot akong baka kapag nakilala kita'y masaktan lang kita." Wala sa sariling sabi ko, at tila nabunutan ako ng tinik nang kuhanin niya 'yon mula sa mga kamay ko.

"Gusto kong makabawi sa mga pagkukulang ko, at kung isa 'to sa mga paraan para makabawi ako, then I'll gladly do it for you." Dinig ko ang malakas na pagbuntong-hininga niya, at nang kunin niya ang mga kamay ko'y gulat akong napalingon sa banda niya. My eyes were still close ngunit agad ko ring dinilat nang mahawakan ko ang mask na nakasuot na sa kanya.

"Thank you." Tipid kong sagot, at akmang aalis na ulit ngunit naluha niya agad ang atensyon ko.

"Kakasabi ko lang na babawi ako pero bakit iiwan mo na agad ako? I don't care kung masaktan mo ako, Liah. Ang mahalaga ay maparamdam ko sa'yong mahal talaga kita. Masyado akong natakot noon kaya bulaklak lang ang nakaya kong ipakita sa'yo. Hindi ko kayang humarap pero nasasaktan ako noon ng sobra. Buti pa si Nico ay kaya kang harapin, but now, I'm glad na hindi ko na siya kaagaw. Ngayong kaya na kitang harapin." Pain can be heard from his voice, and as he held my hand tightly, lahat ng mga nangyari noon ay tumakbo sa isipan ko.

Kilala niya pala talaga ako.