Unfated Hearts

Kabanata 30

Jesters, nasa dulo na naman tayo ng isang kwento. Maraming salamat sa pagbabasa, at kung ano man ang nakapaloob sa Kabanatang ito ay asahan niyong boses ni Ziyal ang laman ng Wakas.

"Ziyal." Pagbanggit ko sa kanyang pangalan ay agad bumuhos ang mga luha sa aking mga mata kasabay ng mabilis na pagtakbo ko palapit sa kanya. If it's a dream or not, I won't care. I love him, at iyon lang ang mahalaga sa akin ngayon.

"It's nice to meet you again, mahal ko. Don't be scared and sad, nasa paligid mo lang ako lagi. 'Wag mo na rin sisihin ang sarili mo, at ayokong makitang malungkot ang mahal ko." Malambing na sabi nito dahilan upang mas lalo pang bumilis ang pagpatak ng aking mga luha.

"No, Ziyal! Kasalanan ko ang lahat, at nagsisisi ako sa mga katangahan ko dahil wala na akong mahahanap pang ibang katulad mo. Ikaw lang ang lalaking mamahalin ko bukod sa anak natin!" Humahagulgol kong sabi, at lahat ng sakit ay mas lalong nagmarka sa aking sistema nang aluin ako ng mga kamay niya.

"Don't say that, Xaniah. You're free to find another man, and I'll be happy kapag nakakita ka ng lalaking magmamahal sa'yo ng lubos. Forgive yourself, and as long as our son lives, you can see me through him." Malambing pa rin niyang sabi, at hindi ko na alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa bumuhos na mga emosyon sa akin. Everything feels real.

"A-are you a-alive?" Nauutal kong sabi, at naramdaman ko ang pagbuntong-hininga niya.

"Buhay na buhay ako, Xaniah. Ngunit hindi na talaga tayo pwede, at itong mga bagay na ginawa ko lang ang pwede kong ibigay. Just take care of our child, at handa akong sumubaybay sa inyong dalawa habang wala pang ibang lalaki sa puso mo. I'll be at peace kapag nakita kong masaya ka na sa harap ng altar katabi ang lalaking mahal mo." He kept that sweet voice which soothes my system. Yet, sweetness also brings pain as he clearly states that we can't be together anymore.

"But why, Ziyal? Kung buhay ka naman ay bakit mo ako kailangang ipaubaya sa iba? Bakit hindi na lang tayo ang magpakasal? Paano na ang mga pangako mo?" May halong galit na sabi ko, at bawat tanong na nasambit ko'y tila isang kutsilyong tumatarak sa akin.

"Shush now, Xaniah. Natupad ko naman ang lahat ng pangako ko maliban sa isa, at iyon ay ang pakasalan ka't bumuo ng isang masayang pamilya. I'm sorry, Xaniah, but I can't be with you anymore. Sa puso mo na lang ako nabubuhay, at sana'y dumating din sa punto na mapalaya mo na ang sarili mo. Mahal na mahal kita." Unti-unting humihina ang kanyang pagsasalita hanggang sa may ingay na umalingawngaw sa paligid. Mariin kong isinara ang aking mga mata sa lakas ng ingay, at nang ibukas kong muli ang mga mata ko'y nakayuko na ako sa aking lamesa habang ang desk ay puno na ng aking mga luha.

"At least, I talked with Ziyal on my sleep." Pagpapakalma ko sa sarili habang nagpupunas ng mga mata. Of all the dreams I had, that's the best which I won't forget.

"Sino 'yan?" Malakas na tanong ko sa kumakatok, at nang walang sumagot ay agad na akong lumapit. Nakakapagtaka naman na walang sumagot samantalang may kumatok.

"It's me, Ziyal." Walang halong pagtakaka na si Ziyal ang sumagot. He sounded so sorry with his voice.

"Damn, you should have told me na may extension pala ang pag-uusap natin sa panaganip! I'm willing to pay with all my money para makausap ka! Kung may extra bayad para sa wet dreams, magbabayad pa ako!" Natatawa kong sabi, at pakiramdam ko'y mamamatay na ako sa bilis ng tibok ng puso ko. Mas mabuti pa mga siguro 'yon para makasama ko na talaga siya! Agad ko siyang niyakap nang mabuksan ko ang pinto, at agad ko namang ni-lock ang pinto.

Agad kong sinunggaban ng halik ang labi niya't agad niya naman 'yong ginantihan. Everything was so fast that I just found myself pumping on top of him until we reached our peaks, and now, I just found myself cuddling with him on the sofa inside my office.