Unfated Hearts

Kabanata 28

Nang tumigil ang sasakyan ay tinanggalan na kaming ng piring ngunit ang nakita ko lamang ay ang mga lalaki na may takil ang mukha. Hindi ko rin alam ang lugar na 'to, and I hope, ma-detect nila Ziyal ang location namin. I don't know if the mobile data and gps can help but I opened it before doing shtty things earlier.

"Ano ba ang kailangan niyo sa'min?" Kahit may kutob na ako sa maaaring dahilan ay gusto kong makasiguro. Ngunit nang magtanggal ng takip sa mukha ang isang armadong lalaki ay tuluyang namuo ang galit sa akin.

"Wala akong kailangan sa kasama mo. You're dignity, body, and money is what I need. Just give me my child, and I'll let you go. Siyam na buwan mo lang naman dala-dala, at may pera naman si Mr. Quijano, 'di ba? Zi-ru-ni-ah, ang korni rin mag-isip ng boyfriend mo." Natatawang pang-aasar niya, at matapang kong hinarap ang pagtutok niya ng baril sa ulo ko.

"Go on, Marco. Barilin mo ako kung kaya mo." Nakangisi kong panghahamon, at mala-demonyo naman itong tumawa.

"Why would I do that to you? Magpapakasarap pa tayong dalawa sa kama, at matagal ko na rin namang pinapangarap na maangkin ang katawan mo. Sino kaya ang mas masarap, ikaw o ang mom mo?" Isang nakakatakot at mala-demonyong tawa ang narinig ko sa kanya. Mariin akong napapikit nang masilayan ko ang ngiti niya, at narinig ko na lang ang isang malakas na putok baril.

"Fck!" Dinig kong sigaw ng kaibigan ko dahilan upang tumulo na ang luhang sinubukan kong pigilan kanina. Bakit ba lagi na lang may nadadamay na iba? Bakit kapag taong malapit sa akin ay laging malapit sa disgrasya?

"Please, spare her life." Buong lakas akong kumawala sa mga nakahawak sa'kin, at lumuhod sa harapan niya. Hindi naman siguro magagalit si Ziyal kung gagawa ako ng paraan para mabuhay pa kami ni Vivian. Damn, this sounds desperate but I'll do dirty things just to slow these things down. Sana lang ay umabot pa si Ziyal.

"What can you do for her life, then?" Makahulugan nitong sabi habang nakatitig sa aking mga mata, at nasusuka ma'y ginalingan ko ang pagngisi sa isang nakakaakit na paraan.

"May gusto ka bang papirmahan sa'kin?" Malambing kong tanong, at marahang hinaplos ang hita niya palapit sa pagkalalaki ngunit agad ko ring ibabalik sa tuhod niya. Paulit-ulit ko 'yong ginawa, at pakiramdam ko'y kahit anong oras ay pwede akong maduwal sa paraan ng pagtitig niya at pagkagat ng ibabang labi.

"I wonder how long would it be? Gusto ko sanang makita? May private room ba sa lugar na 'to?" Malambing ko pa ring tanong, at natuwa ako sa narinig kong sinabi niya. I saved you, Vivian. Si Ziyal na lang ang kailangan ko para makatakas dito, at kapag nahuli siya ay siguradong mamamatay kaming parehas ni Vivian.

"Free her, hayaan niyong umalis na 'yan, at ikaw naman, sumunod ka sa'kin." Kagat-labi itong tumitig sa kabuuan ko, at mapang-akit ko namang hinaplos ang balikat ko upang maipakita ng kaunti ang aking dibdib. Wasak sa'kin mamaya 'yang itlog mo, at siguradong 'di mo ako makakayang patayin dahil pera ko ang habol mo. I'm a demoness, and I'm proud to be one sa ganitong klaseng sitwasyon.

"Susunod naman ako, at masarap naman, 'di ba? Mukha namang mag-eenjoy ako." Mapang-akit akong tumawa, at dahan-dahang tumayo habang naglalakabay ang kamay ko sa hita niya. Bahagya kong pinatama ito sa pagkalalaki niya, at masuka-suka na ako sa ginagawa ko ngayon pero kailangan 'to.

This would delay things, at lalaban naman ako kapag kaming dalawa na lang. Kailangan ko lang i-delay para umabot pa sila si Ziyal, at naniniwala akong pinabantayan niya talaga ako. Nang makita ko ang cellphone ko sa panglikod na bulsa ng pantalon niya, ay mahina kong hinamaps ang pwetan niya.

Mapang-akit ko 'yong pinisil-pisil, at muli ay dinarang ko siya gamit ang isang kamay habang ang isa ay pasimpleng kinuha ang phone. Walang ibang taong nakasunod kaya lakas-loob ko 'yong sinuksok sa may panty ko. Damn, masyado na talaga akong desperado na makatakas dito.

"Ang ganda mo talaga, at bakit ngayon ko lang 'to napansin ng lubos? I should have just raped you before pero buti na lang ay hindi, magiging kaso pa sa'kin 'yon. Samantalang ngayon ay ikaw pa mismo ang nagpapainit sa'kin." Marco said with a baritone voice that would attract women. Agad niyang hinubad ang mga suot niya, at nang tatanggalin niya na pati ang boxers ay pinigilan ko siya.

Nakahinga ako ng maluwag ng hindi niya napansin na nakuha ko na ang phone ko. Masyado na siguro siyang nadadala sa init ng katawa kaya parang tanga na lang nagiging sunod-sunuran.

"Ako na ang bahala magtanggal n'yan mamaya. Doon ka nasa may upuan, spread your legs wide para maisubo ko nang maayos." Malambing kong sabi, at mapang-akit na tumitig sa mga mata niya. Lalaki nga naman, madaling makontrol sa ganitong paraan.

Nang makita ko ang pagkakataon ay marahan kong inangat ang suot kong shirt, at nang lumalabas na ang pusod ko ay unti-unti kong pinaglapit ang distansya namin. Tama lang upang sumakto ang makas na sipa sa kanyang pagkalalaki. With one swift move, all I heard was his screams of pain and agony.

Wala na akong sinayang na oras, at agad dumaan sa bintanang nakabukas na kasya ang isang tao dahil first floor lang naman itong pinasukan namin. Dinig ko pa ang pagtawag niya sa mga tauhan niya habang tumatakbo ako palayo sa lugar na 'yon. Sht, kailangan ko pang mahanap si Vivian.

Mabuti na lang talaga ay hindi halata na naitago ko ang cellphone sa panty ko kanina. Masyadong makapal ang suot kong shorts para mapansin nila agad. Damn, pwede na akong magnanakaw sa bilis ng kamay ko.

Ako:
I don't know where in the hell is this place pero bilisan niyong pumunta. Baka mahuli rin kami rito lalo't hindi ko alam kung saan nagtago si Vivian.

Ziyal:
May mga nakasunod naman sa inyo, at nakatulong ang data at gps mo para ma-locate kayo. I'll be there in a few minutes, I love you.

I was about to reply back when gunshots filled the silent ambiance of the place. Damn, si Vivian!