Nie Mogę Odebrać, Zostałam Księżniczką

Rozdział XX

Księżna Irena męczyła Josephine najważniejszymi zasadami aż do pory obiadowej, gdy sama musiała zająć się czymś innym. Księżniczka zdołała nawet przećwiczyć "schodzenie po schodach z gracją", ale, pomimo pomocy Thomasa, nadal obawiała się, że w obszernej sukni i bez adidasów może to wyjść nieco gorzej. Taniec też był koszmarem - księżna bardziej skupiła się na tym, czego Jo nie powinna robić niż tym, co powinna. Dziewczyna wiedziała tylko, że nadszedł czas nauczyć się chodzić, siedzieć i tańczyć wyprostowana.

Obiad Josephine zjadła samotnie w swojej komnacie, bo Thomas musiał się czymś zająć. Gdy skończyła, nie miała nic do roboty, więc złapała za telefon i rzuciła się na swoje ogromne łóżko z westchnięciem. Roger miał przedpotopowy telefon, więc wysłała mu tylko SMS-a, że wszystko było w porządku... Nawet jeśli była przerażona nadchodzącym balem, nie chciała go martwić.

Jej przyjaciele szli natomiast z duchem czasu, więc postanowiła porozmawiać z nimi na kamerce. Szybko obliczyła różnicę czasu pomiedzy Marenią, a Nashville - wyszło jej, że tam była dziesiąta rano, więc bez zawahania wcisnęła imię Danielle.

Już kilka sekund później na ekranie telefonu ukazała się uśmiechnięta od ucha do ucha dziewczyna z czarnym kucem, która siedziała na tle szarej ściany i białej komody w znajomym Josephine pokoju.

- Hyy, Jo! No wreszcie! Już myśleliśmy, że cię zamknęli w wieży

- Nieśmieszne, Dan - odparła Josephine, leżąc na łóżku i trzymając telefon nad sobą. - Jesteś u Matta? - zapytała, będąc pewną, że za Danielle widziała pokój przyjaciela.

- Owszem. Ten tu kretyn - Danielle obróciła się i przybliżyła kamerkę na Matta, który leżał na łóżku, obok którego najwyraźniej siedziała - skręcił sobie kostkę wczoraj na treningu. I teraz mu matkuję.

- Hej, Jo! - zawołał Matt entuzjastycznie, machając dziewczynie z łóżka. Jego lewa kostka była zabandażowana, a chłopak trzymał ją na poduszce.

- Hej, hej. No kurczę, dwa dni mnie nie ma i już się tyle dzieje - powiedziała Jo trochę smutno. Danielle ustawiła telefon tak, by było widać i ją, i Matta, a następnie machnęła niedbale ręką.

- E tam, u nas to nic. Opowiadaj, co u ciebie! Spotkałaś w końcu jakiegoś księcia?

- Jutro spotkam nawet kilku - odparła Jo z małym uśmiechem. - Mam jutro iść na bal i... Szczerze jestem przerażona. Wiecie zresztą, jak tańczyłam na balu maturalnym, a tu będą sami jacyś ważni ludzie...

- Zawsze możesz skręcić kostkę, to nie będziesz musiała tańczyć - rzucił Matt.

- Och, ty się nie odzywaj - syknęła Danielle i zdzieliła chłopaka w udo.

- Ała! Nie uważasz, że już wystarczająco cierpię?

- Nie!

Droczyli się jeszcze przez moment, a Jo mimowolnie się uśmiechnęła. Wiedziała, że tego będzie jej brakować najbardziej.

- Tęsknię za wami - powiedziała nagle, a przyjaciele przerwali swoją dyskusję.

- My za tobą też - odparła Danielle od razu. - Ale pamiętaj, zawsze możesz do nas pisać. Przeżyłaś liceum, to dwór królewski też przeżyjesz.

- Dzięki. - Jo zaśmiała się krótko.

- A gdzie ty w ogóle teraz jesteś? - zapytał zaciekawiony Matt, usadawiając się wygodniej.

- Na łóżku w mojej komnacie.

- Ej, no to pokazuj! - zawołała Danielle.

Josephine podniosła się powoli, wstała, a następnie przełączyła kamerkę na przednią i zaczęła "oprowadzać" przyjaciół po pokoju. Zaczęła od łóżka, na którego widok Danielle westchnęła z zaskoczenia.