Her insan gibi bende yıllarca bir hayalin peşinden koştum olma ihtimali düşük olsa bile. Her kadın isterdi anne olmayı o duyguyu tatmayı. Sanırım bu hayal benim için imkansız olduğundan bu kadar çok istedim.
Şimdi ise anne olmaya biraz daha yakındım. Kendi canımdan kendi kanımdan olmayacaktı belki ama benim olacaktı. Benim bebeğim olacaktı.
"Sıcak bir şeyler var mı?" diye sorarken kafamı yasladığım koltuk kenarından kaldırdım. Bartu'da tıpkı benim gibi kafasını yaslamış beni izliyordu. Ben doğrulduktan sonra o da oturur pozisyona geldiğinde tek kaşını havaya kaldırarak yüzüme baktı.
"Her ay bu kadar masraflı mı oluyorsun sen?"
Sorusu üzerine dudaklarım büzülürken aynı zamanda kaşlarımda çatılmıştı.
"Sen beni-... "
"...kaçırıyor olmasam sen kendin alacaktın." dedi cümlemi tamamlayarak.
Hem şaşkınlıkla hemde kızgınlıkla bakıyordum yüzüne. Derin bir nefesi pekte sessiz olmayan bir şekilde soluduğumda onun oturduğu koltuktan kalkmasını ve gözden kaybolmasını izledim. Dakikalar içinde tekrar karşıma oturduğunda elindeki tepsinin üzerinde duran ve buharı üzerinde iki kupa bardaktan birini bana uzattı.
"Sadece bunu bulabildim."
Uzanıp elindeki bardağı aldığımda bu loş ışıkta belirsiz renkteki bu sıvıyı kokladım. Oldukça lezzetli ve tatlı kokuyordu.
"Hey yavru kedicik, sakin ol biraz."
"Olomom!"
Bu sıcak içecekten koca bir yudum almamla ağzımın yanması bir olmuştu. Hem ağzım yanıyor hem de bir yandan ona laf yetiştiriyordum. Tabii bir de sıcaklığına aldırmayıp bu lezzetli çayı yudumluyordum.
Kara gözlerine yansıyan kırmızı ışıkla gözüme olduğundan daha çekici gelen bu adama baktım. O da tıpkı benim gibi elindeki çayını içiyordu. Gözlerim bardağı saran iri parmaklarına kaydı. Kemikli bir ele ve uzun parmaklara sahipti.
Ona aşık değildim ama ciddi anlamda hoşlanıyordum.
"Neden bana yardım ediyorsun?" diye sordum bir kez daha. Bu soruyu ona dakikalar önce de sormuştum ama nedense anlamadığım şeyler vardı. "Sonuçta bu işten hiç bir çıkarın olmayacak. Tamam vicdanını rahatlatmak istiyor olabilirsin ama bunu başka yollarla da yapabilirsin. Yani ne bileyim en azından bir hayır kurumuna bağış bile yapabilirsin."
"Öyle düşünme." dedi dalgın sesi. "Bu işten oldukça büyük bir çıkarım olacak."
"Neden ben hiç bir şey anlamıyorum. Yani..." durdum ve derin bir nefes aldım. "Neyse boşver." dedim daha fazla uzatmamak adına.
Kara gözleri benimle birlikte boşluğa daldığında ses etmedim. Onu bilmiyordum ama bu işten benim çıkarım değil zararım olacaktı. Ona karşı hissettiğim bu hoşlantı zamanla sevgiye hatta daha tehlikeli duygulara dönüşecek gibiydi.
"Uyuyacak mısın?"
Bartu'nun sorusu üzerine kafamı yasladığım koltuk kenarından kaldırarak kısa süredir bakmadığım kara gözlere baktım. Bu adam şimdi yalandan da olsa benim kocam mı olacaktı?
