#LikeMe op vakantie

Deel 14

"Ik ga tanken en eten halen", zei de ontvoerder op een onaardige toon. "Help!", probeerde Kyona nog te zeggen. Maar te laat, de plakker was alweer op haar mond. "Flink blijven hé?! Ik ben zo terug." "Help!", probeerde Kyona nog te roepen. De ontvoerder nam een stukje duct tape. "Wat doe je...", wou Kyona nog vragen. Maar te laat, de plakker was alweer op haar mond. "Flink blijven hé?! Ik ben zo terug." De ontvoerder ging naar het tankstation aan de kant van de weg waar er ook een winkeltje was. Hij ging het winkeltje binnen om wat te eten te halen. Kyona probeerde zich ondertussen los te maken en uit de koffer te geraken, maar het was niet zo simpel dan ze dacht. 

Ondertussen:

"Kyona blijft wel heel lang weg hé", zei Yemi ongerust. "Ja inderdaad, ze is toch al meer dan één uur weg, antwoordde Camille. Er zal toch niks gebeurd zijn?" "We moeten haar gaan zoeken. Of de politie bellen? Of..." "Yemi, rustig", zei Caro. Als ze binnen één uur niet terug is gaan we haar zoeken." "Beloofd?" vroeg Yemi. "Beloofd", antwoorde Caro.

Kyona had eerst met moeite haar rechterarm los gekregen. Ze probeerde haar andere arm los te maken en daarna haar benen. En ze trok voorzichtig de plakker van haar mond.

Kyona deed voorzichtig de deur open en keek ook even na of de ontvoerder eraan kwam. De ontvoerder had de auto niet gesloten, dus Kyona kon uit de koffer. Na dat Kyona goed had gekeken of de geheimzinnige ontvoerder eraan kwam, liep ze snel weg voor hij terug kwam.

Kyona zag een eindje verderop een bos. Ze besloot daarheen te lopen. Ze wist totaal niet waar ze was maar besloot gewoon te lopen.

Ondertussen was de ontvoerder klaar met iets te eten te halen en te tanken. Hij wou eens kijken hoe het met Kyona ging. Hij deed de deur van de koffer open maar ...