#LikeMe op vakantie

Deel 33

'Oh, als het zo dringend is... Goed, ik neem je aan. Ik weet dat het nogal snel is, maar ik ben de bazin hier, dus dat kan. Je mag morgen om 8 uur beginnen. Ik stuur wel nog een mail met wat informatie', zei de vrouw. 'Goed!' zei Camille enthousiast. 'Moet ik nog iets bespreken of...' 'Nee, is goed! Tot morgen!' 'Tot morgen!' zei Camille enthousiast.

Even later:

'Ik ben er!' riep Camille. Caro, Vince en Yemi zaten al aan de tafel. Vandaag waren het frietjes met hamburgers om te eten. 'Mmm! Lekker!' 'Ja, ik dacht... Aangezien van Kyona en van dat het uit is tussen Cas en jij wou ik wat troostvoedsel geven', zei Caro. 'Heel lief, dankje', zei Camille. 'Bedankt', zei ook Yemi. Camille ging ook aan tafel zitten en schonk een glas water in. 'Waarom moest je eigenlijk zo snel weg?' vroeg Caro. 'Is het weer aan tussen jij en Cas?' Camille lachte. 'Nee, ik wou solliciteren voor een vakantiejob daar, dus ik ben snel naar het tankstation gegaan.' Vince verslikte zich bijna. 'Jij aan een tankstation... Naar zo'n winkeltje dingen staan verkopen?' vroeg hij. 'Ja', zei Camille. 'Waarom nu?' vroeg Vince. 'Mama wou graag dat ik een vakantiejob deed en ze bleef maar zagen. Ik vond nu eindelijk iets...'

Nog later:

Het was al bijna 12 uur 's nachts en Camille kon nog steeds niet slapen. Ze had telkens nachtmerries en als ze wakker werd, bleef ze maar piekeren.

Ook Kyona kon niet slapen, ook zij had steeds nachtmerries...

7 uur 's morgens:

Camille werd langzaam wakker. Ze heeft maar twee uur deftig geslapen. Ze stond op en ging naar de badkamer in haar kamer. Ze waste zich en een beetje make-up op. Eigenlijk had ze een keer zin van er helemaal geen op te doen, want als ze zich niet goed voelt wil ze zich ook zo kleden. Maar ze moest er wel nog goed genoeg uitzien voor haar eerste werkdag. Ze deed haar laptop open en keek in haar mails, de vrouw had inderdaad een mailtje gestuurd.

Na het lezen ging Camille snel naar beneden. Ze nam snel een appel voor onderweg en besloot dan maar te vertrekken, want het was nog zo'n dertig minuten fietsen naar het tankstation.

Om 8 uur waren ook haar andere vrienden wakker. 'Goedemorgen vlinder', zei Vince terwijl hij een kusje op haar wang gaf. 'Goedemorgen', mompelde ze. 'Goed geslapen?' vroeg hij. 'Nee, nachtmerries. Heb ik al vaker gehad...', zei Caro. Vince zuchtte. 'Het is echt te hopen dat we Kyona snel goed en wel terugvinden...' Caro en Vince stonden op en gingen naar beneden. Yemi zat al aan de ontbijttafel. 'Goedemorgen', zei hij. 'Goed geslapen?' vroeg Caro terwijl ze ging zitten. 'Nee, nachtmerries. Zo ben ik het al gewend. Ik wil gewoon Kyona', zei hij. Er rolden tranen over zijn wangen. 'Sorry dat ik steeds zo... Ik...' Caro begon ook te huilen. Vince legde zijn hoofd op haar schouder. 'We zijn nu al zo lang bezig, zonder resultaat. Ik word het echt beu', zei Caro. 'Ik ook', antwoordde Yemi daarop. 'Ik weet het. Maar geloof me, we zullen Kyona terugvinden.' Yemi had een krop in zijn keel en verlangde er gewoon naar van haar terug te zien. 'Ik wil weer die periode voor ze zo mysterieus verdween... Toen waren we samen en maakten we plezier', zei Caro.

'Camille is al gaan werken... Ik vind dat wel wat raar van haar. Wij zijn op vakantie samen en zij besluit een vakantiejob te doen... Euh... Ik bedoel ook gewoon dat we Kyona volop zoeken en ze niet eens mee kan helpen zoeken zo', zei Yemi. 'Ja, je hebt gelijk. Het is wel wat raar', zei Vince met z'n mond vol. 'Ik zal haar eens een berichtje sturen', begon Yemi. 'Is goed', zei Caro.

Yemi: Camille, sorry dat ik je stoor, maar waarom ga je nu opeens werken terwijl we allemaal op zoek zijn naar Kyona? Je zinnen verzetten of... wat?

Camille: Sorry. Maar zie het positief zoals jij vroeger... ja sorry, deed. Ik kan nu aan m'n klanten vragen of er aanwijzingen zijn.

Camille klikte op 'verzenden'. 'Dag mevrouw, kan ik u helpen?' vroeg ze. 'Dus jullie zijn op zoek naar Kyona Wen? Ik hoorde dat u Camille bent en hier werkt en u bent één van de contactpersonen.' 'Euh, ja?' vroeg ze. 'Ik heb een aanwijzing voor jullie...'

Bij Caro, Vince en Yemi:

'Oké, ze ziet het best positief', zei Yemi terwijl hij zijn gsm op tafel legde. 'Ja, kom. We zullen nog wat zoeken', zei Vince. 'Eerst kijken we wat televisie om het te bezinken.' Yemi ging in de zetel zitten en zag dat het lichtjes was aan het regenen. Hij keek naar het raam en z'n tranen vielen over z'n wangen. Hij had nog nooit zoveel gehuild. Hij duwde met zijn vuist in de zetel. 'Ik wil gewoon Kyona zien. Ik wil gewoon... Kyona...', huilde hij. Caro ging naast hem zitten en ook Vince kwam erbij zitten. Caro en Vince begonnen ook te huilen en ze probeerden steun aan elkaar te vinden, maar het was heel moeilijk... Waar is Kyona toch...

In het winkeltje van het tankstation:

'Op een bepaalde avond was ik hier om wat te kopen. Ik was onderweg naar Frankrijk. Maar dat doet er nu niet zo toe, ik was hier in dit winkeltje. Er was iemand helemaal in het zwart gekleed hier. Hij had blond haar en blauwe ogen en had een bivakmuts in z'n handen. Hij was druk op zoek naar zijn zogenaamde 'zus' maar al van het begin van de situatie vertrouwde ik het niet, dus ik deed teken naar de winkelbediende dat ze hem zo snel mogelijk moesten afwimpelen', zei ze. Camille was geschrokken en zat één minuut nadenkend te staren naar de vrouw. 'Bedankt voor de aanwijzing mevrouw!' zei Camille vriendelijk.

Een paar uur later, in het bos waar ze vaker gaan wandelen:

'Vrienden, ik heb informatie gekregen over de ontvoering!' zei Camille. Camille vertelde alles. 'Wow, ben je nog wat meer te weten gekomen?' vroeg Caro. 'Ja...', zei Camille. Ze ging dichter bij haar vrienden staan en iedereen keek haar vragend aan. 'Ik mocht het niet vertellen omdat hij jullie anders wat aandoet maar ik kan niet anders', fluisterde ze. Haar ogen werden vochtig. 'Cas heeft Kyona ontvoert', fluisterde Camille. 'WAT?' riepen Caro, Vince en Yemi alle drie tegelijk. Cas kwam van achter een boom tevoorschijn. 'Ik heb het wel gehoord!', riep Cas.