#LikeMe op vakantie

Deel 30

Kyona lag vooruit te staren op de sofa. De ontvoerder kwam binnen gewandeld. 'Kom het is weer mag terug naar je kelder.' Kyona stapte uit de sofa tot ze een beetje door haar benen zakte. 'Gaat het?' vroeg de man. 'Het gaat wel', antwoordde Kyona fel terug.
Wanneer Kyona in de auto zat, moest ze denken aan haar vrienden. 'Hoe zou het met hen gaan en zouden ze me nog steeds zoeken? Vast wel', dacht Kyona. Ze dacht er aan dat ze weer in die oude kelder moet gaan zitten. En weer moet slapen op een harde matras. Ze voelde haar ook niet super want ze is niet zo vaak buiten geweest...

Ondertussen:
Yemi liep naar beneden.
'Goedemorgen, het is eindelijk droog!' riep Yemi luid. Het had gisteren bijna een hele dag geregend en het was nu eindelijk bijna droog. 'Goedemorgen', antwoordden de rest ook in koor.
'Ik heb het gevoel dat we mijn jasmijnbloemje vandaag weer terug gaan vinden', zei Yemi die een lach liet zien. 'Ik hoop dat je gelijk hebt Yemi', antwoordde Camille. 'Tuurlijk heb ik gelijk', zei Yemi. 'Ik voel het en mijn gevoel laat me nooit in de steek.' 'Goed,

zullen we dan nog maar eens gaan zoeken?' vroeg Vince.
'Tuurlijk, geen tijd meer te verliezen', zei Yemi. Op dat moment ging de deurbel. 'Dat zullen de meisjes en de jongens zijn. Ik ga wel', antwoordde Camille. Ze deed de deur open en het waren de meisjes. 'Hoi meisjes kom maar binnen. De
jongens zijn weeral te laat, hebben die geen horloge ofzo?' vroeg Camille. 'Goede vraag', antwoordde Vince daarop. 'En nog nieuws?' vroeg Merel. 'Nee, nog steeds niet', zei Camille. 'Maar we gaan haar wel vinden', zei Nona. 'Nu ben ik het met Nona eens', lachte Yemi.
'Yemi, je ziet er al iets beter uit', lachte Caro. 'Hoe zag ik ervoor uit dan?' vroeg Yemi zich af. 'Euh slecht', zei Vince met een klein lachje. 'Bedankt hè', zei Yemi. 'Ik heb het gevoel dat het vandaag een goede zoekdag gaat worden.'

Bij Kyona:
Kyona zat weer in de kelder, op haar bed of eerder haar matras. Wat moest ze anders doen? Ze kon eventueel een ontsnappingsplan bedenken. 'Maar dat gaat nu vast niet meer werken', dacht ze. 'Hij houd me vast extra goed in de gaten nu.' Kyona had het ook nog steeds koud. Ze had al een extra deken en een extra trui aan die ze van de ontvoerder had gekregen.

Ondertussen:
'Waar gaan we nu zoeken?' vroeg Yemi ondertussen als ze al aan het wandelen waren. 'Misschien nog eens naar die winkel gaan voor de zoveelste keer?' vroeg Vince. 'Ja dat is een top idee', antwoordde Yemi. 'Daar moet wel iets te vinden zijn, ik voel het'...

Een paar uurtjes later:
Het was ondertussen al rond de middag dus ze besloten naar het vakantiehuisje te gaan en straks weer verder te gaan zoeken. Ook de anderen bleven om mee te lunchen.
'Jongens is het goed dat ik zo meteen even langs bij Cas ga?' 'Heb hem al even niet meer gezien.' 'Tuurlijk, ga maar', antwoordde Caro. 'Yemi, ik beloof dat ik zeker op tijd terug zal zijn om mee verder te zoeken.' 'Ga maar', antwoordde Yemi.

'Je hebt al zoveel gedaan.' 'Dank je', zei Camille dankbaar.

Wat later:
Camille wandelde naar de plek waar ze met Cas had afgesproken.
Cas stond al te wachten. 'Hey Cas', zei Camille vrolijk en ze gaven elkaar een kus. 'Zullen we even gaan wandelen?' vroeg Cas. 'Tuurlijk', antwoordde Camille. 'We hebben nog steeds niks van Kyona gehoord', begon Camille te vertellen. 'Oei das wel heel erg, maar jullie vinden haar wel.' 'Ik hoop het maar', zei Camille. 'Hoe zal het met haar zijn?' 'Vast wel goed', antwoordde Cas. 'Hopelijk is ze oké', viel Camille in herhaling. Ze liepen langs de parking. 'Is dat jouw auto?' vroeg Camille terwijl ze wees naar een donker busje. 'Yep mijn vader moest weg, dus hij had de auto niet.' Ze herkende de nummerplaat van ergens. 'Ah zo antwoordde Camille.
'Ik ga snel even plassen, we zijn hier toch bij een winkeltje waar er een toilet is', zei Camille. 'Tuurlijk, ga maar.' Cas zette zijn rugzak neer. Camille besloot een kijkje te nemen. Ze keek nog even of Cas weg was en ze besloot de rugzak te openen. Ze pakte uit de rugzak een muts. Het leek op een bivakmuts,

maar ze wist het niet zeker. Ze deed snel de rugzak weer toe en ging daarna naar het toilet. Daarna besloot ze hem wat uit te horen. 'Ik mis Kyona', begon Camille. 'En de rest ook vooral Yemi heeft er heel hard van afgezien.' 'Misschien zit ze wel in een vochtige kelder?'

'Ah nee, Kyona zit goed. Ze kan wel zagen ze! En ze heeft het ook steeds koud.'

'Hoe weet jij dat?' vroeg Camille.
'Cas antwoord!', riep Camille ongeduldig.
'En dat busje, die is gestolen hé?! Dat is die nummer plaat?'
'Alle nummer platen en busjes lijken toch op elkaar?' antwoordde Cas.

'Cas geef gewoon antwoord!

Heb jij Kyona ontvoert?'