#LikeMe op vakantie

Deel 18

Ze zag niet dat de ontvoerder achter haar stond. Hij pakte een zakdoek en deed daar een product op. Hij stapte stilletjes naar Kyona toe en voor Kyona het doorhad deed die de zakdoek tegen haar mond. Kyona werkte tegen en probeerde zich los te wringen maar niks lukte. Voor Kyona nog iets kon doen, voelde ze alles zwart worden en viel ze flauw. De man stopte haar in de auto en deed de kofferdeur dicht en reed weg.

Ondertussen:

"We wachten al zo lang en nog steeds niets, we moeten toch iets doen?! We kon niet blijven wachten", begon Camille. "Ja, je hebt gelijk", zei Caro. "En met Yemi gaat het ook niet beter." "Schatje, jullie hebben gelijk maar de politie doet zijn werk, ze gaan haar echt vinden." "Weet ik Vince, maar we kunnen toch niet zomaar niks doen", zei Caro. "Ik word echt gek", zei Camille ook. "Jullie hebben gelijk, waar is Yemi eigenlijk", vroeg Vince zich af... "Op zijn kamer het gaat niet goed met hem. Dus heb ik gezegd dat hij even moest gaan rusten, ook al wou hij dat niet", zei Caro.  "We kunnen niet niks doen wie weet waar ze is, misschien kunnen we iedereen opbellen en een zoekactie starten. We kunnen de politie toch een handje helpen", vroeg Camille. "En niks doen helpt ons ook niet verder. Goed idee", antwoordde Caro. "Ik vind het ook een goed idee, maar waar gaan we beginnen zoeken, ze kan overal zijn", antwoordde Vince.

Ondertussen:

Kyona kwam zachtjes een beetje bij. "Waar ben ik?" "Op een plek waar niemand je kan vinden", antwoordde een stem.

Ondertussen bij de rest:

"Wat is het plan?" vroeg Camille. "Hoe meer er helpen hoe beter zeker?" "We kunnen misschien eerst iedereen opbellen om te vragen of ze kunnen helpen. En dan kunnen we misschien beginnen waar ze het laatste gezien is of opsplitsen in de buurt", zei Caro. "Ik ga even naar Yemi kijken en het hem vertellen", zei Caro en liep naar boven.

Caro klopte aan de deur en vroeg aan Yemi of alles in orde was.

"Het gaat wel", zei Yemi die tranen in zijn ogen had. "We gaan de rest bellen en zo snel mogelijk beginnen zoeken", legde Caro uit. "Maar als je liever wat wilt rusten is dat ook goed hé", zei Caro met een lieve blik. "Jij moet je goed voelen?" "Nee nee, ik ga mee zoeken", begon Yemi en stapte uit bed. "Hey Yemi, gaat het", vroeg Camille bezorgd toen Yemi met Caro de trap af kwam. "Gaat wel", antwoordde hij. "Oké, ik ga de meisjes bellen", zei Camille. "Vince, bel jij Kobe en de jongens enzo?" "Is goed", antwoordde Vince.

"Ja is goed", zei Caro. Camille besloot eerst naar Nona en Merel te facetimen, dat was makkelijk. Ze besloot ook in haar kamer te bellen. "Hey Camille, hoe is het daar, is het zo leuk dat je niet even de tijd hebt om te bellen", lachtte Merel. "Euh, nee eigenlijk niet, meisjes, er is iets vreselijks gebeurt." "Wat dan?" vroeg Nona heel bezorgd. "Kyona is ontvoert", zei Camille met een krop in haar keel. "Wat? Dat kan toch niet", zei Merel. "Omg ontvoert! Hoe? Door wie?" vroeg Nona. "Heb geen idee, we moeten haar gaan zoeken. We kunnen niet niks doen", zei Camille. "Tuurlijk", zei Merel. "Ja en wij helpen", zei Nona. Ook Vince had de jongens gebeld en die gingen komen. "Bel de meisjes", zei Camille. "We mogen geen tijd verliezen. " "We komen zo snel mogelijk", zei Merel. "Tuurlijk, tot snel, sterkte." zei Merel. "Hoe gaat het met Yemi", vroeg Nona nog. "Niet goed", antwoordde Camille. "Ik moet nu gaan, tot snel. Laat weten wanneer jullie vertrekken. En bel de andere meisjes hé..."