#LikeMe op vakantie

Deel 16

"Maar het is toch raar? zei Caro. Begin me ook wel wat zorgen te maken." "Ja, ze is al bijna twee uur weg dat is toch niet normaal en dat telefoontje, er nam niemand op maar ik hoorde alleen geruis, dat klopt toch niet?!" antwoordde Camille.  "Ze had al lang moeten terug zijn!" riep Yemi. "Oké, jullie hebben gelijk, het is echt raar we gaan de politie bellen." zei Vince. "Ik ga bellen." begon Yemi. Hij nam zijn gsm en trilde helemaal. "Wacht! zei Camille. Je kan zo toch niet bellen, ik bel wel even."

Camille tikte het noodnummer in van de politie. Er nam een vriendelijke man op. "Goedenavond" klonk het aan de andere kant van de lijn. "Goedenavond meneer. begon Camille. "Ik euh... heb een probleem, het is ernstig." "Oké vertelt u maar." "We denken dat een vriendin is... ontvoert." "Oké is het oké dat we even langs komen om het verder te bespreken?" "Ja is goed." zei Camille. "Goed, mevrouw, hoe heet u en waar woont u, is ze al lang weg, van vroeg in de ochtend?" "Ik heet Camille Van Beem." Camille vertelde alles aan de politieagent.

Ondertussen:

"Waar kan dat kind zijn?" vloekte de ontvoerder. "Ik zal maar in mijn auto stappen, dat kind mag echt niet ontsnappen..."

Ondertussen:

Ongeveer 15 minuten later stonden twee agenten voor de deur en belden aan. "Ik ga wel." zei Camille. "Hallo jullie wilden een aangifte doen van een verdwijning. "Ja klopt. antwoorde Camille. Kom maar binnen." De twee agenten stappen binnen. Het was een vrouw en een man. "Goedenavond allemaal." zei de vrouwagent vriendelijk. "Hallo" zei Caro nog. "Goed, kunnen jullie zeggen wat er juist is gebeurt?" vroeg de mannelijke agent.

"Ja Kyona was dus... en..." begon Yemi te stotteren. "Jongeman leg het alstublieft rustig uit, zo kunnen we u niet volgen." "Ik zal het wel uitleggen." begon Camille. Ondertussen ging Caro even een glaasje water halen voor Yemi want hij was helemaal overstuur. "Dus: Kyona ging naar de winkel..."  "En om hoe laat?" onderbrak de agent Camille. "Rond 19:00u en het nu 21:00 en ze is nog steeds niet terug.

"Hebben jullie nog iets van haar gehoord tussen dat uur?" "Nee, ni-i-ks zei Yemi stotterend. "Ik heb haar wel al twee keer proberen te bellen vertelde Camille verder. Eén keer was het voicemail en de tweede keer nam er iemand op maar was het alleen geruis aan de andere kant van de lijn. En erna werd er meteen opgehangen. "Hebben jullie toevallig iets gehoord via de telefoon dat ons verder kan helpen?" "Ik hoorde wel autobanden, maar verder niet veel, alleen geruis." "Oke. zei de vrouwagent. Ook niks van een kerncentrale of een kerk of een trein/tram ofzo... "Nee dat niet." "Oké bedankt." zei de vrouwelijke agent vriendelijk. "

We gaan een oproep plaatsen en een zoekactie starten in de hoop haar snel te vinden." "Heeft ze toevallig vijanden of ruzie met iemand ofzo?" "Nee totaal niet. begon Yemi. Ze was altijd heel lief eigenlijk en maakte niet snel vijanden. Wij zijn hier ook maar op vakantie met vrienden. Dus hier kennen we ook niet veel mensen." "Oké dus echt geen idee?" vroeg de mannelijke agent nog eens. "Nee totaal niet." zei Caro.