#LikeMe op vakantie

Deel 22

De volgende dag:

Iedereen was weer samen gekomen om verder te zoeken. 'Waar gaan we nog zoeken?' vroeg Yemi met een verdrietige blik. 'Kom op Yemi, niet zo opgeven, we gaan haar vinden en we geven niet op!' zei Camille heel overtuigend. 'Ik hoop het maar', zei Yemi met een zucht. 'Oke jongens, ik heb de route uitgestippeld!' riep Caro. Iedereen kwam rond de tafel staan. 'Oké ik ga met Vince en Yemi naar het westen, Camille en Cas meer naar de oostkant. En de jongens gaan richting het bos zoeken. Julie, Eline, Merel en Nona gaan nog eens naar de winkel en gaan daar in de buurt rondkijken. En ze kunnen misschien direct een foto meenemen om wat rond te vragen. Misschien heeft iemand wel wat verdacht gezien, elk stapje dichterbij kan ons helpen. Moet er niet iemand hier blijven voor ze terug komt?' 'Terug komt, ze is al twee dagen weg, ze zal niet zomaar terug komen', zei Yemi. 'We gaan gewoon allemaal zoeken. Hoe meer, hoe beter', zei Caro. En iedereen vertrok.

Ondertussen bij Kyona:

Kyona had wel zin om in huilen uit te barsten. Ze zit er al veel te lang naar haar zin. Ze wist zelfs niet meer hoe laat het was en welke dag het was. Bovendien had ze het nog eens koud en miste ze haar vrienden. En het belangrijkste, ze miste Yemi. 'Zouden ze me zoeken?' dacht Kyona. 'Vast wel', sprak ze zichzelf moed toe.

Ondertussen:

Iedereen startte de zoekactie. Het enige wat ze wilden, was Kyona zo snel mogelijk terugvinden...

'Goed meisjes', begon Merel. 'Ik heb een idee, ik en Nona gaan mensen aanspreken. En Julie en Eline gaan kijken of ze iets vinden en hang ook overal een affiche op.' Iedereen was er akkoord mee.

'Goedendag meneer', zei Merel tegen een man die langs kwam gewandeld. 'Hallo, kan ik ergens mee helpen?' 'Ja, graag', antwoordde Merel vriendelijk. 'Onze vriendin is al een aantal dagen vermist en ze is hier het laatste gezien. Heb jij toevallig een aantal dagen geleden iets raars gezien?' Merel liet ook een foto zien van Kyona. 'Nee, het spijt me. Ik ben hier nog niet vaak geweest. Als ik iets zie laat ik het weten of ga ik naar de politie. 'Oke, bedankt', zei Merel.

Nona kwam ook iemand tegen en besloot die aan te spreken. 'Hallokes mevrouw, mag ik iets vragen? Een vriendin van ons is al een aantal dagen vermist. Heeft u toevallig iets raars gezien, of iets dat je opviel?' Ook zij liet ze een foto zien van Kyona. De mevrouw pakte het aan en keek even aandachtig naar de foto. 'Euh, nee niks raars of verdacht gezien sorry. 'Maar ik heb dat meisje denk ik wel eens gezien in een winkel, maar verder niks. Sorry', zei ze terwijl ze de foto terug gaf aan Nona. 'Oké toch bedankt mevrouw.' 'Geen probleem, het is echt vreselijk. Ik wens jullie heel veel succes toe. Hopelijk vinden jullie haar snel terug! Daag!' 'Bedankt mevrouw!', riep Nona nog achterna. 'En iets gevonden?' vroeg Merel aan Nona. 'Nee, niks, de mevrouw had haar wel eens gezien in de winkel, maar verder niks. 'Oké dat is al een begin. Ik heb al vijf mensen aangesproken maar niks gevonden, dus verder zoeken.

Ondertussen bij Yemi, Vince en Caro

Yemi, Vince en Caro waren ook volop aan het zoeken, ze hingen ook overal een affiche op. Yemi ging met een zucht zitten. 'Yemi, wat is er?' vroeg Caro bezorgd, die een arm om Yemi sloeg. 'Het heeft gewoon geen zin, we gaan haar nooit vinden', snikte hij. 'Yemi, komaan niet opgeven, we gaan haar echt vinden, beloofd.' 'Tuurlijk', bevestigde Vince. 'We gaan niet opgeven tot we Kyona veilig en wel terugvinden', zei Vince overtuigd.