𝘰𝘯𝘦 𝘸𝘰𝘳𝘥 𝘪𝘴 𝘦𝘯𝘰𝘶𝘨𝘩

|3| Анхны уулзалт

Зохиолчийн талаас
Цаг бараг л шөнийн 9 болж байсан учраас Хэбин оройн хоолоо хамгийн ойрхон рэсторанд идэхээр шийдлээ. Тэр түүн рүү хэн нэгэн ширтэж байгааг анзааралгүй цонхны дэргэдэх ширээнд суулаа.

"Тэр үнэхээр үзэсгэлэнтэй юмаа." тэр залуу бувтналаа. "Юу?" хажууд нь байсан хён түүнээс асуухад "Юу ч бишдээ, хён. Идэцгээе." тэр түүнийг сатааруулах гэж хичээсэн ч чадсангүй. Тэр түүнээс харцаа салгаж чадахгүй байлаа, гэхдээ нэг л танил харагдаад байв. Яг хаана тэрнийг харсан юм бол?

"Байз! Тэр Жан Хэбин үү? Жан захирлын өв залгамжлагч? Тэр ч үнэхээр хөөрхөн юм аа." нөгөө залуу нь тэрний згийг сонсоод шоконд орлоо.

Тэхёны талаас
Тэгэхээр тэр Жан Хэбин байхнээ? Танил санагдсан нь аргагүй юм байна. Би тэрнээс харцаа салгаж чадахгүйнээ, тэр үнэхээр үзэсгэлэнтэй юм. Надтай хамт байсан ах, дүү бүгд тэрэн рүү харсаар. Тэр үнэхээр сахиусан тэнгэр шиг юм. Гэхдээ тэр нэг л сонин харагдаад байх чинь. Яг л ямар нэг зүйл сэтгэлийг нь зовоогоод байгаам шиг.

Хусогийн талаас
Би Жонгүгийн үгийг сонсоод цочирдон тэрний хараад байсан нэгэн рүү хартал үнэн байлаа. Хэбин байна.Тэр энд юу хийж байгаам бол? Тэр утсаа салгачихсан болохоор би тэрэнтэй долоо хоног холбоо барьж чадаагүй. Гэхдээ тэр яагаад гунигтай харагдаад байна? Тэр над шиг л байнгын жаргалтай явдаг шдээ...

Бас яагаад ганцаараа байгаам бол? Бие хамгаалагчид нь хаачсын болоо? Бас Сухо хаана байна? Ямар нэг юм болсон нь гарцаагүй. Би тэрэнтэй ярилцах хэрэгтэй. Айшш миний бага дүү...

Би Жонгүгийг тэрнийг крашилдаг гэдгийг мэднэ учир нь тэр Хэбинийг анх телевизээр харчихаад л тэрнийг өдөр шөнөгүй ярьж эхэлсэн. Тэр бүр Хэбин-д үхтлээ сайн болчихсон. Тэр намайг Хэбиний ах гэдгийг мэдвэл тэр бараг галзуурах байх.

Хэбин утсаа барьж байсан учраас би түүн рүү мэссэж бичихээр шийдлээ.

Би: Хэбин аа, зүгээр үү? Яагаад утсаа салгачихсан юм?
Хэбин: Санаа зовох хэрэггүй дээ убба. Би зүгээр.
Би: Битгий худлаа яриад бай. Би чамайг сайн мэднэ. Юу болсон юм? Хэлчих.

Тэр миний мэссэжийг уншсаны дараа хацраар нь нулимс урсах нь харагдлаа. Тэр хурдхан нулимсаа арчаад авав.. Ямар нэг зүйл болжээ..

Би: Хариу өг л дөө.. Яасан юм бэ? Би чамайг хэн нэгэн өвтгөхийг харж чадахгүй. Зүгээр л хэлчих.
Хэбин:Тэр..миний...аруур...өөр...эмэгтэйтэй...болздог...байсан

ТЭР МУУГ ДЭЭ! ЯАЖ МИНИЙ ДҮҮД ИНГЭЖ ХАНДАЖ ЧАДДАГ БАЙНА АА!!

Би: Би тэрнийг зүгээр өнгөрөөхгүй ээ.
Хэбин: Хэрэггүй ээ, убба. Сухо аль хэдийн тэрнийг зодчихсон.

Түүний нулимс дахин урсах нь харагдлаа. Хөөрхий миний дүү. Би түүн дээр очоод тэврээд аргадмаар байгаа ч чадахгүйнэ.

Би: Айшш! Заза тэгвэл битгий уйлаарай. Нулимсаа арчаад зоригтой бай.
Хэбин: Та яаж мэдсэн юм?
Би: Ах нь энд байна. Чам дээр очиж чадахгүй байгаад уучлаарай. Хэдхэн ширээний өмнө би BTS-ийнхэнтэй байна.

Тэр нулимсаа арчин бидний ширээрүү хартал бүгд түүн рүү харсан байлаа. "ТЭР НААШАА ХАРЖ БАЙНА.. ХӨӨХ." Жонгүг зөөлөн шивнэлээ. Хэбин бидэн рүү инээчихээд гараад явчихав. Бүгдээрээ тэрний фэнүүд учраас үхэх гэж байгаа мэт баярлалаа. "ХЁН! Би зүүдэлсэн үү эсвэл тэр бидэн рүү инээсэн үү?" Жонгүг хэллээ. "Тэр үзэсгэлэнтэй юм аа." Тэхён амандаа шивнэлээ. Удалгүй Жин, Жимин-ээс эхлээд бүгд Хэбинийг магтаж эхэллээ.

Би гараараа нүүрээ дарлаа. Гэхдээ тийм дээ хэн түүнд дургүй байхав дээ. Тэр төгс нэгэн шүү дээ. Тэр нэр хүнддээ санаа тавьж их зан гаргадаггүй. Тиймээс л ихэнхи нь түүнд дуртай байдаг.

Тэрний ачаар би хамтлагт орж дуучин болж чадсан учраас би түүнд үнэхээр их талархдаг. Тэр миний оронд өв залгамжлагч болж байр суурийг минь авч өгч надад тусласанд нь талархаад баршгүй.

'Хэбин аа. Санаа зоволтгүй ээ, ах нь чамайг тэр муу золигийг мартахад тусалнаа. Амлаж байна.'