Nərgiz gülü tək iradəli qadınlardan idim mən. Qat-qat dərin qarın bağrını yarıb azdlığa boylanan, hər dəfəsində vazkeçməyib əzimlə baharın ilk günəşini salamlayan o güclü qadınlardan. Qoxusu ilə məhəbbət saçan, incəliyi ilə qırılğan olan qadınlardan. Bir gün solacağımızı gözlədiyimiz halda, daha erkən qıyıb qopardılar. Kiminin xoşbəxtliyinə səbəb, kiminə hədiyyə, kimisinin də evinin küncündə solan bir çiçək olduq. Nərgiz gülü tək gözəl idik. Biz, kitab arasında sevgi ilə qurudulan qadından, hərhansı tozlu rəfdə unudulan ələfcinə çevrildik..
