A LOVE FOUND

CHAPTER EIGHTEEN: UNEXPECTED COMPANION

CHAPTER EIGHTEEN: UNEXPECTED COMPANION

"What's wrong? Bakit ganyan hitsura mo?"

"Shut up, Peter."

"I just can't shut up, you know. You look so ... ugly."

"I'm not in the mood." I told him and thankfully he shuts up.

Nanatili lang sa labas ng bintana ang atensyon ko. Tatay had something urgent kaya hindi niya ako nasundo but he ask Peter to take me home. At sa halos mahigit kalahating oras kaming magkasama, ngayon lang siya tumahimik.

Imbes na tahakin ng diretso ang daan ay kumaliwa kami. Hindi ako nagsalita. Alam ko na kung saan kami pupunta.

Ilang sandali lang ay tumigil na rin kami. Hindi pa man niya napapatay ang makina ng sasakyan ay lumabas na agad ako.

Idinipa ko ang mga kamay ko at dinama ang malamig na simoy ng hangin. Parang bigla na lang nawala ang lahat ng mga bagay na bumabagabag sa isip ko kanina. Bigla na lang gumaan ang pakiramdam ko.

Our Haven.

Inabutan ako ni Peter nang isang thermo bottle na may lamang hot cocoa. I smiled at him.

"Kamusta ka naman?" Seryosong tanong niya. I can't help but chuckle. Umupo siya sa hood ng kotse niya. I remain standing.

"Fine."

"I heard." Hindi ako umimik.

"Pwede ka magkwento, Mionnette. I don't mind."

"I do." He knows me, hindi ako yung tipo ng tao na pala-kwento sa lahat ng hinaing at problema na meron ako. I don't like the feeling of being a burden. I don't like the thought of being a burden.

Katahimikan ang bumalot sa aming dalawa. Waves crashing against the shore is the only think that can be heard. 

"Hindi ko lang maintindihan kasi," panimula ko. I hesitated to continue. Hindi ko alam kung dapat ko pa bang sabihin sa kaniya, e kaya ko pa namang sarilinin. Napaka-uneasy lang talaga na magkwento. But it's bothering me for a week now. It's bothering me every damn seconds of my damned life.

There no harm in telling Peter naman simply because it's Peter. My cousin. We're family, and you can always count on a family. Atsaka kahit naman alaskador itong si Peter, I know I can trust him. I can count on him. Anytime.

"What? Anong hindi mo maintindihan? Bilisan mo na. Alam ko namang sasabihin mo rin, binibitin mo pa." Napairap na lang ako sa ere bago sumampa rin sa hood ng kotse niya.

"Nicholas." Naramdaman ko ang marahas na paglingon niya sakin pero hindi ko siya pinansin .

"Elise."

"I already expected that she's one of your burdens." Natatawa niyang sabi. Mahihimigan ang pagka-proud sa boses niya. Idiot.

" James Villazarde."

"Oh my gosh!" Lumingon ako sa kaniya dahil sa eksaherada niyang reaksyon. He has his both hands in his mouth and his eyes was unbelievably wide open.

"You look so gay."

"Bakit kasama ang bestfriend ko sa worries mo? Do you like him? No, hindi kita matatanggap para sa kaniya. Ano na lang mangyayari sa bestfriend ko kapag sayo siya napunta? Masasayang ang kinabukasan niya. Aalilain mo lang 'yon. And knowing your temper, aawayin at susungitan mo lang yun. Sagutin mo nga ako, Mionnette, may gusto ka ba kay bestfriend?"

Hindi makapaniwala ko siyang tiningnan. "E ikaw? May gusto ka ba sa bestfriend mo?"

"Wala, gago ka ba? Straight ako 'no."