Midnight Romance [Reposted]

Chapter 5: The Vampy Make over

Chapter 5: The Vampy Make over

MADALAS siyang naghihintay sa labas ng school ko matapos no'n, minsan magugulat na lamang ako na nasa labas na siya o' di kaya naman nasa harap mismo ng pintuan. Kaya madalas ko nang iwanan ang payong ko para magamit niya. Minsan kasi s'yang nainip at lumabas ng bahay upang hanapin ako. Mabuti nga at hindi siya nawala nang tanungin ko kung paano niya ako nahanap. Ang sabi n'ya ay sinundan lang niya ang amoy ko. Kahit daw madumi ang paligid at namumukod tangi ang amoy ng aking dugo. He didn't find it hard to find me. Hindi ko din alam pero parang binabantayan niya ako at wala siyang pakialam kahit pinagtitinginan siya ng mga tao.

Paano kasi, parang wala s'yang ibang damit na maisuot. Kahit si Hera nawi-weirdo-han na sa kaniya. Sinasabi ko na lang na mas bet niyang ilabas ang katawan niya para manatiling 8 ang abs niya. Mabuti naman malakas ang convincing powers ko at na-convince ko nga si Hera.

Dejoke, uto-uto lang 'yang kaibigan ko kaya naniwala siya.

Ngayon, nag-aaral ako dito sa aking kwarto samantala naman si Kwangyeon ay natutulog sa bathtub ko. Tahimik akong nag-aaral nang makita ko ang robe ni Kwangyeon na nakalapag sa kama. Ugali kasi noong matulog sa CR kapag dumadating ang tanghali, naiinitan din kasi siya at mas malamig daw sa banyo kapag tanghali.

'Mahirap na baka madali ako sa yummy sight na makikita ko sa banyo at baka maubos ang dugo sa obaryo ko 'pag nagkataon.'

Tumayo ako at kinuha ang robe niya at saka ko inamoy iyon.

"Ang baho na pala nito," sabi ko sa sarili ko nang maamoy ko ito. Napatakip pa ako ng ilong ko. Sabagay ilang araw na niya 'tong 'di ginagamit at pinapalitan, I mean weeks na pala.

Medyo matagal na si Kwangyeon sa kwarto ko at siyempre mangangamoy na ang damit niya dahil sa lansa ng mga dugo na tumalsik doon. Amoy 100 centuries na nga, eh. Sa bagay 500 years old na siya. Naglalaba kaya siya ng damit sa Joseon 'pag may time siya?

Napagpasiyahan kong kumuha ng lumang damit ni Papa para maipasuot kay Kwangyeon. Ipalalaba ko muna ang damit niya. Ay, mali! Ako na lang ang maglalaba nito. Baka makita ng Nanay ko na madugo ang history ng damit niya.

Kumuha ako ng dalawang gray na T-shirt at tatlong pantaloon. Kumuha din ako ng dalawang itim na polo. Kahit lumang boxers ni Papa na style 19-copong-copong ay kinuha ko na rin. Mababango ang mga damit na iyon dahil nilabhan iyon ni Mama bago mamatay si Papa. Pagkatapos kong kumuha ng damit saka ko naman ito nilapag sa kama ko.

"Kwangyeon may naki—" natigil ako sa pagsasalita nang makita ko siyang parang batang natutulog sa bathtub. "Kwangyeon," tawag ko uli sa pangalan niya.

"Miri."

"Miri? Sino 'yon? Jowa niya o pinagkakautangan niya?" tanong ko sa utak ko. Nakita ko ang pagbalot ng pagkalito sa mukha niya.

"Miri..." muli niyang bulong. 'Hindi ako masama... hindi ako halimaw..." Lumapit ako sa kaniya. "Kwangyeon," tawag ko sa kaniya at tinapik ko siya para magising. Agad naman siyang nagising at bakas sa mukha niya ang pagod.

"Ano'ng nangyari?" tanong niya sa akin.

"Nanaginip ka 'ata nang masama," sagot ko sa kaniya.

Bumuntong-hininga siya at tumingin sa akin.

"Sino si Miri?" tanong ko sa kaniya at nagbago ang tingin niya sa akin na parang iniiwasan niyang madinig ang pangalan na iyon.

"Bakit ka narito sa kwarto ko? Ano'ng kailangan mo?" tanong niya sa akin para iligaw ang atensyon ko. Baka kakilala lang niya 'yon o kaya jowa na naiwan niya sa Joseon.