Midnight Romance [Reposted]

Chapter 11: Fight for Existence

Chapter 11: Fight for Existence

"Sa mundong 'to hindi ka totoo, Isa ka lang iluson..."

BUONG araw akong 'di matahimik dahil sa mga salitang ito ng bampirang nakaharap ko. Hanggang ngayon na nagsasagutan kaming dalawa ay ito pa rin ang naiisip ko. Hindi ko magawang ibigay nang buo ang atensyon ko kay Ginny ngayon dahil sa mga sinabi ng bampirang iyon.

Hindi ko siya maitindihan pero sigurado ako na sa akin niya sinisisi ang nangyari kay Ginny.

Umalis ako sa kwarto ni Ginny kahit nagsasalita pa siya.

"Sinusundan mo ba ako, Knight?" tanong ni Terri sa akin.

Tumingin ako sa kaniya. Magkasabay pala kaming naglakakad at 'di ko man lang napansin iyon."Nagkataon lang na isang direksyon ang pupuntahan natin," sagot ko sa kaniya.

"Okay, maniniwala ako sa palusot mo. Kunyari coincidence lang 'to," sagot niya sa akin at muli siyang tumahimik.

"Pero gusto ko sanang humingi ng tawad sa inasal ni Ginny," sagot ko sa kaniya. Ngumiti siya sa akin at saka bumuntong-hininga.

"Hindi mo naman siya masisisi dahil nawala na ang tiwala niya sa akin. Hindi lang minsan kundi maraming beses na," sagot niya sa akin.

"Kanina ko pa napansin na parang tulala ka. May problema ka ba?" tanong niya muli sa akin.

"Wala naman, may mga iniisip lang ako," sagot ko sa kaniya.

"Tungkol ba ito sa sakit ni Ginny?"

"Pakiramdam ko dahil sa pagdating ko kaya nagkasakit si Ginny. Maayos naman siya dati. Pero nang dumating ako, nagkasakit na siya," sagot ko sa kaniya.

"Matagal na siyang nakakaramdam ng sakit ng ulo pero hindi niya pinapansin. Dumating ka man o hindi, magkaka -cancer din siya dahil na rin siguro sa madumi niyang lifestyle at two hours a day lang na tulog para lang makapanood ng Korean dramas," sagot niya sa akin.

Napansin kong nakalabas na kaming dalawa at napansin kong humarap siya sa akin. "Huwag mong isisi sa sarili mo 'yon," dagdag pa niya.

"Gusto mong mamasyal muna para makapag -relax nang kaunti?" tanong niya sa akin at tumango ako sa kaniya.

"Kailangan ko rin siguro ng sariwang hangin. Mamaya na ako babalik 'pag hindi na siya naiinis sa akin," sagot ko sa kaniya.

Naglakad-lakad kaming dalawa sa parke. Tahimik lang siya. Parang iba sa Terri na kilala ko at mukhang may iniisip rin siyang malalim.

"Sa likod mo!" bigla niyang sigaw at saka ako umilag.

Nakita ko na lang na may patalim na tumusok sa puno sa likuran ko. Dinama ko ang hangin at naamoy ko na naman ang bampira na iyon.

"What the hell! Saan galing ang knife na iyan?" tanong niya sa akin.

Hindi ako nakasagot dahil agad kong hinanap kung sino ang nagtapon ng patalim sa akin. Pero hindi ko agad siya nakita.

"Are you okay?" tanong ni Terri sa akin.

"Umalis ka na," sagot ko sa kaniya tumingin siya sa

paligid.

"Hindi, aalis tayo dito," sabi niya sa akin at hihilain na sana niya ako pero hindi ako nagpahila sa kaniya.

'Dumating na siya,' sa isip ko.

"Tatakas ka na ba, Kwangyeon? Tila nawala na ang tapang mo kahit na makapangyarihan ka." Kasunod nito ay ang mahinang tawa na nadinig ko galing sa kaniya.