" Bir kalp düşün; Sen yanındayken yerinden çıkan, yokken duran.."
...
Marinette
Günler geçmek bilmiyordu. Sıkıntıdan ölüyordum resmen. Adrien iş gereği 2 gündür evde yoktu. Şehir dışına çıkmıştı. Kapıda bin tane adam vardı.Kumandanı alıp koltuğa yayıldım. Rahatlık varmış. Öğlenleri de, normal bir şey gitmiyor bu kanallardan.
" Resmen sıkıntıdan öleceğim... Ama ben çok gencim, Tanrım."
Kapının çalmasıyla ayağa kalkıp yavaş adımlarla kapıya gittim. Delikten baktığımda şaşırmıştım. Ablam?Hayır, hayır. Ben geçmişimle yüzleşmeye hazır değilim. Ben o kadar güçlü değilim...
Kapını açmamla ablam üzerime saldırmış, saçlarımdan tutmuştu.
" Ah, Kagami.." gözyaşlarım almağa başlamış, sesim çıkmıyordu.
" Neden ölmedin ha?! Sen neden hala yaşıyorsun?? Senin yüzünden öldü!!"
Dizlerimin üstüne çökmüştüm. Ben böyle olsun istememiştim.
" Ben denedim. Olmadı...". Bir an aklıma o gün gelmişti.
" Neyi denedin ha?! Senin yüzünden annem öldü. Sen hala hayattasın!! Babamda senin yüzünden öldü. Sen şeytansın!!! Senin yaşamaya hakk'ın yok!!"Adamların içeri girmesiyle Kagami ellerini saçımdan çekmişti. " Siz ne yaptığınızı sanıyordunuz??!"
Adamlar Kagami'ni dışarı çıkarıp yanıma geldiler. "Marinette hanım? Üzgünüm. Ablanız olduğunu söylemişti."Ben neden yaşıyordum? Benim yüzümden ölen onca insan vardı. Neden yaşıyordum?!
Dizlerimi karnıma çekmiş ağlıyordum. Ben neden ölmemiştim o gün?
"Marinette?" Gözlerimi zorlukla açıp karşımda duran kişiye baktım. Luka?
" Yaklaşma!!! Beni yine oraya götüreceksin. Beni yine o odaya kapatacaklar. Günlerce o odada yanlız kalacağım! "
" Hayır. Seni o hastaneye götürmeyeceğim. Lütfen korkma."...
Luka
Yavaşça yanına yaklaşıp sarılmıştım.
Onun geçmişini yanlızca ben biliyordum.
" Lütfen beni oraya götürme, Luka. Yalvarırım."
Koluna dokunmamla yüzünü buruşturdu. Yine kendine zarar vermişti.
" Kolunu aç." Kafasını olumsuz şekilde salladı.
" Lütfen artık kendine zarar verme. Benim kolumu kes, ama kendine zarar verme. Böyle yaparsan..."
" Herkes benim yüzümden ölüyor" sesinde çaresizlik vardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save me
Fanfiction"Sevgili günlük ... Ruhum umutsuzluğunun yeni bir boyutunu yaşıyor" - sesli bir şekilde söyleyemediklerini kağıda yazarak anlatıyordu Marinette #Kimtaehyung45701 [ Tüm fikir bana aittir.] [İzinsiz kullanmayınız!!!]