" Uyumak ölmeye benzer, ben ölmeyi beceremediğim için uyuyorum"
...
Marinette
Gözlerime dolan gün ışığıyla uyanmaya başlamıştım. Hayır, uyanmak istemiyordum. Sağıma dönüp Adrien'in kollarının altına girdim. Uykum var benim. Kollarımı onun beline dolayıp uyumaya çalıştım.
İşe yarıyordu. Kokusu harikaydı🥴.
...
" Marinette" kulağıma dolan sesle gözlerimi hafiften açtım. "Hı? Biraz daha, aşkım". Belime dolanan kollar beni ayağa kaldırmıştı. Kafamı boynuna yerleştirip uyumaya devam ettim. " 5 dakika, nolur"
Kafamı avuçlarının içine almıştı. Benim gözlerim hala kapalıydı. Uyumak istiyorum!!! Bi rahat bırak ya.
Dudaklarımda hissetiğim sıcaklıkla gözlerimi açmıştım. Vazgeçtim, rahat bırakma. " Uykun kaçtı mı, şimdi?"
" Hıhı kaçtı."
...
Saat 10-du. Kahvaltı yapıyorduk. Kapının çalmasıyla Adrien ayağa kalkıp dış kapıya yöneldi. "Senin ne işin var burada?!"
Gitmelimiydim? Merakıma yenik düşüp gitmiştim. " Naber, küçüğüm?"
Adrien'in yanından geçip salona girmişti. Geçerkende saçımı okşayıp gitmişti. Adrien'a baktığımda sinirden yeşil gözleri koyulaşmaya başlamıştı.
" Oo kahvaltı masasına gelmiş. Zaten bir şey yememiştim."
Bir bardak ve tabak daha ekleyip yerime geçmiştim. Adrien'da yanımdaki yerini almış Leo'yu seyrediyordu.
İç sesim: Tanrım kazasız, belasız atlatalım bu günü...
" Kalk git üzerini değiş. Birazdan çıkalım." sesi çok korkutucu çıkıyordu.
" Nereye gidiyoruz?" dediğime pişman oldum. Öyle bir bakış attı ki, ruhum vücudumdan ayrıldı. Çok konuşmayıp masadan ayrıldık. " Bu gün boşum. Bende geliyorum sizinle" dediğini duyup şokla Leo'ya baktım. Kesin buradan ölüsü çıkacaktı.
...
Üçümüz de arabada oturmuş mekana doğru gidiyorduk. Leo ve Adrien öndeydiler ve ben dışlanmış gibi arkada oturuyordum.
" Neden durgunsunuz?"
Ne cevap vermeliydim. Yanlış cevabımda Adrien çok sinirlenecekdi.
En iyisi cevap vermemek. " Adrien, arabanı durdur"
Adrien şaşkınca arabanı durdurmuş Leo'ya bakıyordu. Ben de tabiki. Arabadan inip arkaya, yanıma gelip oturdu. " Naber küçüğüm? Sen arabanı kullana bilirsin, Adrien."
Ah ölmek istiyorum. Oysa ki, sabah ne güzel uyanmıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save me
Fanfiction"Sevgili günlük ... Ruhum umutsuzluğunun yeni bir boyutunu yaşıyor" - sesli bir şekilde söyleyemediklerini kağıda yazarak anlatıyordu Marinette #Kimtaehyung45701 [ Tüm fikir bana aittir.] [İzinsiz kullanmayınız!!!]
