When everything changed

Hoofdstuk 1: Hockey kampioenschap

Het was weer een wedstrijddag voor Amber en Chloë, ze hockeyden al vanaf hun zesde samen in hetzelfde team. Het was altijd hun droom geweest om het eerste elftal van HC Amsterdam te halen nadat ze verhuisd waren naar Amsterdam. Het eerste jaar bij HC Amsterdam waren de meiden in een team lager gezet, omdat ze net nieuw waren. Maar het seizoen daarna waren ze al naar het hoogste elftal geplaatst en werd Amber de aanvoerster van het team "En hebben jullie al een beetje zin in jullie kampioenswedstrijd" vroeg Belle aan de twee meiden tijdens het ontbijt. "Jaaa" riepen de twee meiden tegelijk, ze hadden hier zo erg naar uitgekeken. Het hele seizoen hadden ze er hard voor gewerkt en vandaag was eindelijk de dag waarop ze beloont zouden worden, althans als ze wonnen. Om kwart voor 12 stonden de meiden klaar om naar de hockeyclub te gaan, Belle zou de meiden brengen. "Jezus jullie hebben wel heel veel zin in de wedstrijd" vroeg Belle aan de twee meiden die zich inhielden om niet door de kamer te gaan springen. "Zekers" zei Amber.

"WAT GAAN WE DOEN!?" riep Amber om haar team aan te moedigen. "WINNEN!" riep de rest van haar team, waarna ze zich gingen opstellen. "COME ON GIRLS!" riep Amber nog één keer voordat het fluitsignaal ging. De eerste tien minuten was de bal vooral op het middenveld. Totdat Den Bosch in de cirkel druk ging zetten en ja hoor een goal 0-1 voor Den Bosch. "We kunnen nog winnen" riep Chloë. De rest van de wedstrijd was de bal voornamelijk op het middenveld het leek er op dat Den Bosch ging winnen, totdat Amsterdam in de laatste minuut een strafcorner kreeg. De laatste strafcorner als ze deze scoorde werden er shout outs genomen, Amber gaf de bal aan Chloë die op de kop stond klaar om te pushen. Het fluitsignaal ging en Amber pushte de bal hard naar Veerle zij tikte de bal een klein beetje naar voren waardoor Chloë kon scoren, vol in de kruising. "GOOOAL!" 1-1. Nu was het tijd voor de shout outs. Amber liep nog even naar haar keeper Emma toe "succes je kan het" fluisterde ze. Den Bosch mog als eerst, er liep een meisje op Emma af. Er werd geschoten en Emma had hem. "Lekker Em" riep haar team, nog steeds 1-1. Veerle was aan de beurt, maar helaas miste zij . Toen mocht Den Bosch weer en helaas het was 1-2. "Jammer Em de volgende heb je weer" steunden het team hun keeper. Nu was het de beurt aan Merel en zij scoorde, 2-2. Nu kwam Den Bosch weer en ja hoor 2-3. Toen mocht Chloë, zij scoorde de 3-3. Den Bosch was weer en Emma hield de bal weer tegen, dus de stand bleef staan 3-3. Als laatste was het de beurt aan Amber als zij deze scoorde was Amsterdam kampioen bij een misser werden er nog meer shout outs genomen. Chloë wenste Amber nog succes, terwijl Amber naar voren liep hoorde ze haar team en de mensen langs de kant nog roepen. Amber liep op de keeper af en maakte een pirouette waardoor de bal verdween achter in de goal. Iedereen rende naar Amber en Amber schreeuwde: "WIJ ZIJN KAMPIOEN!'' 

Na 5 minuten gefeest te hebben op het veld liep Amber naar haar familie toe, "GEFELICITEERD" riepen haar ouders en broertje. Amber wist dat Chloë door gelopen was met een paar teamgenoten haar ouders waren namelijk niet komen kijken, want ze hockeyde thuis en dat betekende in Amsterdam en daar wilde de vader van Chloë echt niet komen. Ze meldde haar ouders en broertje dat ze naar de kleedkamer ging en later terug zou komen, maar voordat ze naar de kleedkamer ging liep ze nog even langs Belle. "GEFELICITEERD GIRL" schreeuwde Belle over het sportpark toen ze Amber aan zag komen lopen. Ze moest lachen typisch Belle dit. "Thanks" zei ze toen ze bij Belle aan gekomen was, "maar ik ga nog even naar de kleedkamer" zei ze. Terwijl ze naar de kleedkamer liep gingen er zoveel gedachtes door haar hoofd, ze speelde bij het hoogste elftal, was aanvoerster en was kampioen geworden. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht.

Eenmaal in de kleedkamer aangekomen zei de coach ''goed gespeeld iedereen vooral Chloë en Amber, Amber wil je nog iets zeggen.'' ''Ja meneer.''zei Amber. ''Het was echt een fantastische wedstrijd het ging echt super, volgend jaar worden we weer kampioen" zei ze. "JAAA" riep haar team. "Goed gaan jullie maar douchen over een kwartier is de uitreiking bij het veld'' zei de coach. Toen iedereen gedoucht en omgekleed was in hun kampioenskleding liepen ze met zijn allen terug naar het veld waar een podium stond, de speelsters werden omstebeurt het podium opgeroepen en er werd iets bij vertelt. "En dan met nummer 8 Chloë onze held van de strafcorner." Er klonk luid gejuich en geklap. Amber wist dat ze na Emma aan de beurt was. "En dan Emma onze keeper, ook wel de shout out killer genoemd" vervolgde de clubeigenaar zijn toespraak. "Als allerlaatst onze aanvoerder met nummer 7 shinet ze op het veld, de winnende doelpuntenmaker AMBER!" ze liep het podium op en kreeg de microfoon in haar handen gedrukt, "Ik wil iedereen bedanken die ons vandaag naar het kampioenschap heeft gesupport en die ons hebben gesupport bij uit- en thuiswedstrijden, ook wil ik deze fantastische meiden bedanken voor dit seizoen, want iedereen is belangrijk in dit team. Dank jullie wel voor dit fantastische seizoen, volgend jaar staan we hier weer." Er kwam gejuich van alle kanten. Toen was het tijd om de beker in ontvangst te nemen. De beker werd gehaald en aan Amber gegeven, omdat zij aanvoerster van het team was. Ze hield de beker trots omhoog en haar teamgenoten sprongen alle kanten op, Amber kon er wel om lachen na al die weken serieus trainen kon er eindelijk gefeest worden. 

Ons eerste echte hoofdstuk staat online! Dus als je je verveelt in deze corona crisis kun je ons boek gaan lezen.