When everything changed

Hoofdstuk 21: Ziekenhuis

Het was een uurtje later en de familie van Belle was ondertussen gearriveerd in het ziekenhuis, Tess rende meteen naar Amber toe en gaf haar een knuffel. Amber schrok een beetje maar knuffelde Tess terug, er kwam een dokter aangelopen die het hele verhaal aan de familie uitlegde. Ondertussen werden er een aantal testjes bij Belle afgenomen en daarna mocht de familie naar Belle toe, Amber, Chloë en de jongens gingen wat eten eenmaal dat het al avond was geworden en ze nog niet gegeten hadden.

Na het eten mochten ze Belle ook gaan bezoeken, eerst zouden Chloë en Matthijs naar binnen gaan en daarna Amber, Carel en Frenkie. Voordat Chloë en Matthijs naar binnen gingen had de dokter nog wat nieuws over de situatie van Belle, "Wonder boven wonder gaat het erg goed met Belle en waarschijnlijk ontwaakt ze snel uit haar coma, we kunnen de nieuwe situatie pas weer inschatten als ze wakker is." Amber keek Frenkie opgelucht aan en hij gaf haar een trotse glimlach waarna een kus op Amber's voorhoofd volgde. Chloë en Matthijs liepen de kamer in en Chloë ging op een stoel langs het ziekenhuisbed zitten, Matthijs ging achter haar staan en Chloë pakte voorzichtig Belle's hand. Na een tijdje binnen gezeten te hebben liet Chloë Belle's hand los en verliet de kamer met Matthijs. Nu konden Amber, Carel en Frenkie naar binnen, nadat zij ook even binnen waren geweest verlieten ook zij de kamer zodat Belle wat rust had. Ze hadden nu zelf ook rust nodig omdat de jongens de volgende dag weer moesten trainen, Amber en Chloë zouden dan uitgerust in het ziekenhuis zitten voor Belle.

❌❌❌

De volgende dag zaten Amber en Chloë langs Belle's bed met de familie van Belle, de dokter had gezegd dat ze waarschijnlijk vandaag en anders morgen zou ontwaken uit haar coma. Dit was een hele opluchting voor de meiden, ze konden niet wachten om weer gesprekken met Belle te kunnen voeren. Amber zou de jongens appen als Belle ontwaaktte tijdens hun training zodat ze na hun training meteen konden komen.

De jongens stonden op het veld en deden een aantal oefeningen, Carel was niet echt goed geconcentreerd hij zat alleen maar met zijn gedachten bij Belle. Frenkie merkte het, "Kom Carel, ik beloof dat alles goed komt." waren de steunende woorden van Frenkie. "Carel Frenkie focussen!" riep Ten Hag naar de twee jongens, Frenkie sprintte gelijk naar de pion toe en Carel schudde eerst nog een keer zijn hoofd voordat hij naar de pion toe sprintte.

De training was afgelopen en iedereen liep richting de kleedkamer, "Carel kan ik jou nog even spreken?" vroeg Ten Hag. Carel liep terug naar zijn trainer, het liefst ging hij nu met de rest van het team terug naar de kleedkamer zodat hij kon kijken hoe het met Belle ging maar hij snapte ook wel dat Ten Hag hem nu wilde spreken eenmaal dat de training niet echt bepaald goed ging. "Is er soms een reden waarom de training vandaag niet zo goed ging?" vroeg hij lichtelijk bezorgd, "Een goede vriendin ligt nu in het ziekenhuis en haar situatie is niet echt bepaald goed, maar ik beloof dat de training morgen weer beter gaat." antwoordde Carel. "Nou dan ga maar snel kijken hoe het gaat." zei Ten Hag begripvol, Carel bedankte zijn trainer en liep daarna terug naar de kleedkamer.

"En wat was er?" vroeg Matthijs, "Hij wilde gewoon weten wat er aan de hand was." antwoordde Carel. "Er is nog niks veranderd aan Belle's situatie." meldde Frenkie de jongens, ze zouden nu weer terug gaan naar het ziekenhuis. De jongens liepen naar de parkeerplaats, "Die jongen is verliefd op Belle dat weet ik nu wel 100% zeker." zei Matthijs tegen Frenkie. "Ja dat denk ik nu ook wel, maar nu maar hopen dat ze snel ontwaakt" zei Frenkie, Matthijs knikte en stapte in zijn auto. Frenkie deed hetzelfde en reed naar het ziekenhuis.

De moeder van Belle had Belle's hand vast, zo zat ze al de hele tijd. In een keer schrok ze, "Ze ontwaakt, ze bewoog haar vingers." zei ze trots tegen Amber. "Ik laat jullie wel even, dan kan ik ook meteen de jongens bellen." zei Amber waarna ze de kamer verliet. Ze belde Frenkie die haar gelijk weg drukte, raar in deze situatie zou je toch meteen opnemen was de gedachte van Amber. Maar al snel begreep ze waarom Frenkie haar weg had gedrukt, hij kwam samen met de andere jongens een paar seconden later de hoek om. "En goed nieuws?" vroeg Frenkie, "Ja, ze is net ontwaakt uit haar coma." zei ze. "Dat is inderdaad goed nieuws." zei Frenkie terwijl hij zijn vriendin omhelsde, "Waar is Chloë eigenlijk?" vroeg Matthijs die opmerkte dat Chloë er niet was. Amber trok zich terug uit de omhelzing, "Ze is even drinken halen, maar ik denk dat ze elk moment weer hier is." zei Amber. En gelijk had ze want Chloë was al snel terug.

Aan het eind van de middag gingen de meiden ook even naar binnen, de jongens bleven op de gang wachten zodat Belle niet te veel drukte op één dag had. "Hey, hoe voel je je?" vroeg Amber lichtelijk bezorgd, ze hoopte dat alles goed zou gaan. "Gaat wel, maar echt hele erge hoofdpijn." antwoordde Belle voorzichtig, Belle hoopte dat ze snel naar huis mocht want ze had een hekel aan ziekenhuizen.

De meiden hielden een rustig gesprek, "Is Carel er misschien ook?" vroeg Belle in een keer. In de tijd dat ze in coma had gelegen had ze wel gemerkt dat Carel ook langs geweest was, "Ja hij is op de gang, moet ik hem halen voor je?" vroeg Amber. "Als je dat wilt doen zou dat fijn zijn." glimlachte Belle, Amber keek nog een keer grijnzend naar Chloë en liep daarna met Chloë achter haar aan naar de jongens toe. "Carel, Belle wilt dat je even binnenkomt." zei Amber met een glimlach, Carel keek Amber verrast aan. Hij stond op en liep Belle's kamer in, Amber en Chloë gingen bij de jongens zitten.

Zoals beloofd weer een nieuw hoofdstuk! Vergeet niet te stemmen en dan wensen we jullie een fijn weekend toe💕

Groetjesssss van ons💕🔥