When everything changed

Hoofdstuk 3: De ontmoeting

Om half 9 ging de wekker voor Amber, ze kleedde zich om in haar sportkleding en liep richting het Vondelpark. Ontbijten deed ze na het hardlopen met Belle en Chloë, het was eigenlijk een standaard ritueel. Aangekomen in het Vondelpark zette ze haar muziek iets zachter en begon met rennen. Ze ging helemaal op in haar muziek, totdat er iemand langs kwam rennen en zei "goed tempo voor een meisje." Ze stopte met rennen en bekeek de jongen eens goed, hij zag er goed uit moest ze toegeven en hij was ongeveer haar leeftijd. "Moet wel als je aanvoerster bent van het hoogste elftal bij hockey." zei Amber."Dat verklaart alles." lachte hij. "Frenkie." stelde de jongen zich voor. "Amber." stelde ze zichzelf voor.

Na nog een lang gesprek moesten de twee allebei een andere kant op gaan. "Tot snel!" knipoogde Frenkie, "Doeg!" bloosde Amber.

Bij het appartement aangekomen begroette Amber de andere meiden die op de bank een film aan het kijken waren en stapte onder de douche met haar gedachtes bij Frenkie. Ze kon wel uren onder de warme waterstralen blijven staan, maar ze wist dat Belle en Chloë op haar aan het wachten waren om te ontbijten dus zette ze de douche snel uit en kleedde zich om. De meiden hadden ondertussen de tafel al gedekt en Amber nam snel plaats aan de tafel.

Na het ontbijt was het Belle en Chloë opgevallen dat Amber niet haar zelf was, dus waagde Chloë een poging om te vragen wat er met Amber aan de hand was. "Is er iets Amber?" vroeg Chloë bezorgd, na al die jaren had Chloë Amber nog nooit zo gezien. "Nee hoor er is niks." glimlachte ze en dacht weer aan Frenkie. "Ja en wie ga je dat wijs maken" zei Belle. "Ons in ieder geval niet glimlachte Chloë die nu merkte dat ze niet bezorgd hoefde te zijn."Dus vertel op" drong Belle aan. "Rustig hoor" lachte Amber die uiteindelijk toch maar het verhaal vertelde. "OMG AMBER IS VERLIEFD!" riep Chloë door het appartement heen. "Ja tuurlijk ik heb hem één keer gezien en gelijk denk je dat ik verliefd ben op hem, ik ben toch ook gewoon bevriend met andere jongens." zei Amber. "Ja maar deze jongen heeft iets met je gedaan, ik zie het gewoon aan je Am." ging Chloë er tegen in. Amber rolde met haar ogen, ze wist dat ze dit toch niet ging winnen van Chloë. Chloë stond er namelijk bekend om bij de meiden dat ze goed was in doordrammen. "Oké wat jij wilt, maar ik weet beter wat ik denk over mijn eigen gevoelens." zei Amber. Belle was het eens met Amber, Chloë moest niet van elke jongen denken dat het liefde zou gaan worden. "Wat dachten jullie ervan om te gaan lunchen en daarna te gaan shoppen?" stelde Belle voor. "Goed idee Bell!" vond Chloë en ook Amber stemde in met het plan.

"Zullen we nu even lunchen bij Loetje?" vroeg Chloë nadat ze al een paar winkels hadden gehad. "Ik wil nog even snel langs de Clairs." zei Belle. "Ja strakjes." zei Amber. "Eerst even eten, want ik heb honger." zei Chloë. "Wat kiezen jullie?" vroeg Belle nadat ze de kaart doorgelezen hadden. "Gewoon een salade." zei Amber glimlachend, omdat ze wist dat er een opmerking over zou komen. "Dat was te voorspellen." lachte Chloë, "Ik ga voor de uitsmijter." zei Chloë. "Goede keus, ik denk dat ik hetzelfde pak." zei Belle.

Na de lunch liepen de meiden naar de Clairs, toen Belle de winkel zag werd ze alle helemaal gek. "We zijn nog niet eens binnen en jij word nu al gek.'' lachte Amber. Eenmaal in de winkel werd Belle nog gekker dan ze al was, ze wilde letterlijk alles wat ze zag. Na een kwartiertje waren ze klaar en gingen de meiden terug naar huis.

"Hey boys!" zei Frenkie vrolijk tegen zijn teamgenoten, ze hadden afgesproken om voor elke training te verzamelen in de kantine. Frenkie schoof een stoel naar achter en ging zitten, "Ten eerste waarom ben jij zo laat en ten tweede waarom ben je zo vrolijk?" vroeg Donny aan zijn teamgenoot. Frenkie keek naar de klok die in de kantine hing, het was al 5 voor half 3 en om half 3 moesten de jongens in de kleedkamer zijn. Frenkie was er meestal een kwartier van te voren, "Oeps." zei Frenkie lachend. Terwijl de jongens naar de kleedkamer liepen vroeg Matthijs: "Waarom ben je nu zo laat?" "En waarom ben je zo vrolijk" voegde Carel er nog bij. Frenkie werd langzaam rood, "Oké Frenk vertel op." zei Donny met een glimlach op zijn gezicht. "Heeft onze Frenk soms een meisje ontmoet?" vroeg Carel nieuwsgierig. "Misschien." glimlachte Frenkie, "Ja dus." concludeerde Donny. "Frenkie is verliefd!" plaagde Carel zijn vriend een beetje. "Carel stop zo gaat hij het natuurlijk nooit vertellen." zei Matthijs. "Na de training, nu eerst concentreren op de training." zei hij terwijl hij het veld op rende. De andere jongens leken er mee in te stemmen, want ook zij rende geconcentreerd het veld op.

Hoofdstuk 3 staat erop! Dinsdag komt het volgende hoofdstuk en we zouden het heel leuk vinden als jullie stemmen op ons boek, want we typen ons verhaal zo vaak als we kunnen. Heel erg bedankt alvast, groetjes van ons!