When everything changed

Hoofdstuk 10: Het verhaal

"Hey, we vinden haar wel." probeerde Frenkie Amber gerust te stellen, "Weet ik, maar ik wil niet dat haar iets ergs overkomt." legde Amber uit waarna ze voor de 10de keer Chloë probeerde te bellen.

Matthijs en Belle kwamen ondertussen aan bij een gracht. "Als jij aan deze kant van de gracht gaat zoeken, dan zoek ik aan de andere kant van de gracht. Misschien zit ze hier ergens op een bankje." zei Matthijs. "Is goed." zei Belle ongerust, ze wilde zo snel mogelijk weten waar haar beste vriendin was en of er niks ernstigs was gebeurd.

Toen de twee op de helft van de gracht waren riep Matthijs, "Belle ze is hier!". "Ik kom er zo snel mogelijk aan, ik moet even een bruggetje vinden en ik zal Amber en Estelle ook meteen bellen dat Chloë terecht is." riep Belle terug en belde Amber.

Matthijs was ondertussen bij een huilende Chloë aangekomen, "Hey, mag ik erbij komen zitten?" vroeg hij. "Ja, graag." zei Chloë door haar tranen heen. Hoe ging ze ooit vertellen aan Matthijs wat er zojuist gebeurd was zonder hem te kwetsen, of ja dat had ze waarschijnlijk nu al gedaan dacht ze. Door die gedachtens moest ze alleen nog maar harder huilen, ze legde onbewust haar hoofd op Matthijs zijn borst. "Sorry, ik had dit nooit mogen doen." zei hij. Chloë voelde zich nu zo schuldig, Matthijs dacht nu dat hij een fout had gemaakt terwijl dat helemaal niet zo was. "Je hebt niks verkeerds gedaan." zei ze zacht.

Matthijs keek haar verbaasd aan maar lang duurde dat niet want Belle kwam ondertussen aangerend, Matthijs zat nu met allemaal vragen in zijn hoofd en er kwamen alleen nog maar meer vragen bij. "Waar is Amber?" vroeg Chloë terwijl ze haar hoofd bij Matthijs weg haalde. Amber en Chloë waren al zolang bevriend met elkaar, ze kon altijd alles kwijt bij Amber. Het maakte niet uit als Amber iets belangrijks te doen had, Chloë ging bij Amber altijd voor. "Ze komt eraan." stelde Belle haar gerust en keek Matthijs aan die naar Chloë staarde.

Na een kleine 10 minuten lopen kwamen Amber en Frenkie bij de locatie aan die Belle had doorgestuurd, op een bankje verderop zagen de twee de rest zitten. "Daar zijn ze." Chloë haalde haar hoofd weg bij Matthijs en rende in tranen naar Amber toe. Amber schrok een beetje, maar troostte Chloë snel. "Ik ben zo dom geweest." huilde Chloë, Amber keek Frenkie aan die haar een geruststellend knikje gaf en richting Matthijs liep. Belle kwam naar de andere twee meiden toe gelopen en troostte Chloë ook, "Wil je het vertellen?" vroeg Belle. "Thuis." antwoordde Chloë kort. "Zullen we dan naar huis gaan?" vroeg Amber en liet Chloë los, Chloë knikte. "Dan ga ik Frenkie even halen." meldde Amber en liep naar de jongens.

"Chloë wil graag naar huis." zei Amber toen ze bij de jongens was, "Dan gaan we maar eens." zei Frenkie. "We houden je op de hoogte." beloofde Amber aan Matthijs toen ze afscheid namen.

Thuis aangekomen barstte Chloë op de bank weer in tranen uit, Amber liep meteen naar haar toe en Belle vulde een glas water voor Chloë. Frenkie was langs Amber op de bank komen zitten, hij bleef vandaag bij Amber slapen. Dat was namelijk makkelijker omdat ze afgesproken hadden om bij het NK van Belle te gaan kijken.

Nadat Chloë een beetje uitgehuild en rustig was geworden besloot ze om te proberen te vertellen wat er die avond was gebeurd. "Ik had het best wel gezellig met Matthijs." begon ze haar verhaal, "We stonden op de dansvloer en toen zoende hij mij en ik zoende hem terug, hij ging wat drinken halen voor ons en ik checkte mijn telefoon even. Mijn vader heeft waarschijnlijk jullie Insta post gezien, want hij stuurde een appje dat hij het prima vond als ik met Frenkie omging maar niet met andere spelers. Ik was geschrokken maar al snel kwam Matthijs terug en sloeg zijn armen om mij heen, mijn gedachtes waren al snel weer verdwenen. We hebben een tijdje zo gestaan en daarna draaide hij mij om en zoende hij mij, mijn gedachtes gingen weer terug naar het berichtje van mijn vader dus duwde ik hem weg. Ik besefte toen dat ik echt een fout had gemaakt en daarom besloot ik weg te rennen." vertelde Chloë waarna er weer een traan over haar wang rolde. "Misschien is het eventjes beter als jij even gaat rusten, want morgen heeft Belle haar NK. We kijken morgen wel weer hoe het gaat, oké?" stelde Amber voor. "Is goed." zei Chloë en liep richting haar kamer. "Goodnight." zeiden de meiden nog tegen Chloë. "Ik stuur Matthijs wel even snel een appje, want dat had ik beloofd." zei Amber.

Amber:

Hey, Chloë heeft ons net haar verhaal

uitgelegd en ik denk dat ze het jou

binnenkort wel verteld. Ze verteld het

als ze er klaar voor is.

Matthijs:

Top, bedankt voor het appje!

Ze is nu wel oké?

Amber:

Ze slaapt nu dus we kijken morgen

wel weer verder.

Matthijs:

Is goed

"Ik ga maar eens naar bed toe, want anders ben ik morgen niet fit genoeg voor het NK." zei Belle tegen het stel dat nog beneden zat. "Is goed, tot morgen." zei Amber, en ook Belle vertrok naar haar kamer. "Het komt wel goed met haar." zei Frenkie om Amber gerust te stellen, "Weet ik, maar het is gewoon vervelend om haar zo te zien. Ik ken haar na al bijna 16 jaar en ik heb haar nog nooit zo gezien." zei Amber en legde haar hoofd op Frenkie's borst. Frenkie ging met zijn vingers door de blonde haren van Amber, het maakte haar rustiger. "Zullen wij anders ook maar eens gaan slapen, anders zitten we morgen als zombies bij het NK van Belle." zei Frenkie lachend, "Is goed." antwoordde Amber en liep met Frenkie naar haar kamer.

Weer een nieuw hoofdstuk! Vandaag is het Bevrijdingsdag, maak er wat moois van in deze tijd.

Groetjesssss van ons!