Ağzını Yerim [boy×boy] - TAMAMLANDI

53. Hiç yoktan, Hiç yoktan

Melih

Allah beni kahretsin. Nerdeydi bu. Resmen sokak sokak dolaşarak arayacak kadar endişeden delirmek üzereydim.

Çalan telefonun ekranına bakmadan telefonu cevaplayarak kulağıma götürdüm.

"Melih endişelenme. Fırat bizde. Haber vermemi istedi sizlere" diyen sesi ilk bir algılayamasam da Cihan olduğunu fark ettiğim an buz kesdim.

"sizin ev nerde? Geliyorum" dedim dişlerimin arasından tıslayarak.

"bak bir şey olduğunu anlıyorum. Ve inan onu sizden uzaklaştırma falan çabasında değilim. Sadece şuan sizle görüşmek istemediği için beni arayıp bana geldi. Ona zaman verin. Eminim ki siniri geçince sorun her neyse hall edeceksinizdir" diyen Cihanin makul konuşması bile beni çıldırtıyordu.

"endişeden çıldırtmak üzereyim. Ben onu görmeden sakinleşmem. Adresi söyle gelip göreyim sonra istediğin gibi olsun. Tek kelime edersem şerefsizim" dedim yarı rica eder yarı yalvarır tonda. Gerçek anlamda şuan tüm duygularımı uçta yaşıyordum.

Hatayı yapanın ben olduğumu bilmek elimi kolumu bağlıyordu. Ona nedenlerimi anlatmam lazımdı. Durumun nasıl buraya geldiğini söylemem lazımdı.

O yüzden benim canımı acıtmak için yaptıkları beni kahretmekten öteye gidemiyordu.

Karşı tarafta oluşan sessizliğin ardından " tamam. Kültür caddesi caminin oraya gel. Yolu tarif ederim"

"geliyorum. Çok sağol bu iyiliğini unutmayacağım" diyerek telefonu kapattım. Bizim gruba mesaj ataram onu bulduğumu haber verdim.

Vardığım da tekrar Cihan ile telefonda konuşarak yol tarifini aldim. Öğrenci evlerinin bulundugu mahalle olduğundan bulmam zor olsada sonunda adresi bula bildim.

Ilk olarak balkonda oturan Cihani fark ettim. Sonra ise ona yaslanarak oturan bir karartı gördüm.

Fırat mıydı o? Niye bu kadar yakınındaydı?

Daha iyi görmek için ileri doğru bir adım daha attım ki ayağımın altında çöp konteyneri yüksek bir ses çıkardı. Sesi duyan Cihan kafasını bana doğru çevirdiğin de göz göze geldik...

Her bölüm birine küfür ediyoruz. Bugün ki küfür sahibi kim sizce?