SHATTERED : The Aberrant

Chapter 17

(A/N : eyowww! Special mention! Thanks for supporting my book! Muah)

raijaes
annoying_sheez

.
.
.
.
.
.
.
____________

Trip.

C h a p t e r : 1 7

PRIM

Dina-dama ko ang ambiance ng palasyo at i-isa lang ang masasabi ko...

Shet ang susyal!

"Hay nako...."Nandito na nga ako pero wala naman yung dalawang taong nagpapakulay pa sa buhay ko maliban sa mga kuya kong ulol.

Alam ng isang to ang mga ganap ko sa buhay. Syempre pati mga katangahan ko alam ng bahay na to.

Papatalo ba yon?

Bago pa mawala ang alaala ko.

Oo bago ka pa mahulog sa hagdan.

Bago pa maglaho ng biglaan ang aking ama't ina.

Madulas sa harap ng mga bisita.

Bago pa siya mawala.....

Lelang mo nawala.

Oh sige ikaw na!

Ikaw na!

Ikaw na lang lahat!

Ikaw nalang ulit sige!

Ikaw nalang ulit!!

Ikaw by yeng constantino.

Syempre joke lang!

By John Lloyd Cruz in A Second Chance.

Bet ko yun eh. Si Basha.

Walang buhay akong napabuntong hininga. Sa totoo lang epekto to ng mental breakdown ko kahapon dahil kela kuya. Buong magdamag binulabog ang buhay at kaluluwa ko sa kadahilanang miss daw nila ako. May nalalaman pang pajama party, golf ng gabi, pati paghahanap daw kuno ng ispirito sa madaling araw at talagang ginising nila ako para dun. Marami-rami pa ang nangyari bukod sa mga nasabi ko pero yun lang ang nagawa kong alalahanin.

Putek naalal ko din tuloy yung kagabi.

Mga walangho!

Kinaladkad ako papunta sa gubat kahit pa ang mga mata ko ay halos nakapikit pa. Ang ending nadapa ako at sumubsob sa putikan ang mukha ko. Di lang yun dahil may bonus pang pagkabagok.Mabuti nalang at pagkatapos nung pagkabagok ko ay tinigilan nila ako para gamutin pati linisin. Wala na kase akong lakas para gumalaw pa. Nakapagpahinga naman ako kahit papaano matapos nilang kayurin ang mukha ko kakapunas kaya nakaligo pako.

Gigil akong napangiti ng mapakla.

Salamat nga at buhay pa din ako hanggang ngayon na walang signs ng fatigue,heart attack,mental illness o kung ano pa na malamang ay madevelop sa ginawa nila sakin. Kung iba nga yon ay baka na comatose na o hindi naman kaya na-admit na ng tuluyan sa mental hospital. Pag ako naman siguro kusa nalang akong pupunta sa mental hospital dahil mas gugustuhin ko pang makipag-usap sa mga baliw. Pwede din na bugbugin ko nalang ang sarili ko para tigilan nila ako diba? Pero kita niyo nga naman.

Haha! Hindi ko ginawa.

Grabe nakaka proud. Pabayaan na. Sigurado namang makakabawi ako balang araw.