Çok değişik şeyler oluyor yine. Ben de bir karar aldım. Sizleri sıkmamak için hikâyelerimin uzunluğunu biraz daha kısaltmak istiyorum böylelikle daha çok bölüm yayınlayabilirim sanırım.
Bölüme başlamadan önce sizlerle konuşmak istedim. Yorumlara kendi fikirlerinizi yazmaktan çekinmeyin eleştirilerinize her zaman açığım. Hikayelerinizi yorumlarda benimle paylaşın veya mesajlardan ulaşabilirsiniz emin olun sohbet etmeye bayılırım. Çenem düştü😅...
Bir şehir ol. Mesela, Antalya gibi. De ki; denizim kuruyana kadar seveceğim seni.
*****
Diren'den
Duyduklarım dizlerimin bağlanıp kalmasına yere çöküp kalmama neden olmuştu. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu. Tüm sinir hücrelerim görevini yeterince yerine getiriyordu.
Duyduklarım karşısında nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum.
İnanmayacaktım ona yüreğim yanıp tutuşsa da inanmayacaktım. Yaptıklarıyla söyledikleri uymayan bir kıza mı inanacaktım? Yüreği kirden paslanmış şeytani planlarını herkesin üzerinde kullanmış akıllanmaz bu kıza mı inanacaktım?
Dedikleri doğru bile olsa ben bunları kaldıramazdım. Hayır olamazdı o benim kardeşim olamazdı.
Gözlerimi kumlardan çevirip biraz daha üste baktığımda Koray'ın şaşkın gözleriyle karşılaşsam da pek takmadım. Alya tir tir titriyordu. Psikopat gibi görünüyordu daha çok. Sorunlu kız şeytan o şeytan. Öyle biri kardeşim falan olamaz dahi.
Miray'a gelince ise o daha çok benim için endişe duyuyordu. Yanı başımda ellerini ağzına götürüp güçlü durmaya çalışıyordu. Sırf hıçkırıkları duyulmasın diye kendini toparlamaya çalışıyordu ama sonuç pek de iç açıcı değil gibiydi.
Hemen arkasında duran Ceyda'nın yanına Özge ve Yalın da gelmişti. Ve böylelikle Yalın da her şeye şahitlik etmişti.
Ama bunların hiçbiri benim umurumda dahi değildi.
Güç bela zor da olsa ayağa kalkmayı başarmıştım.
Sesimin güçsüz çıkmamasına özen göstererek:
"Sana da yalanlarına da o pis kalbine de zerre inanmıyorum. Anladın mı? Sen hayatımda gördüğüm en pis yalancısın. Yalan söylüyorsun yalan." gözlerine bakmayı sürdürdüğüm sırada iyice kendinden geçmişe benziyordu.
Yutkunarak nefes alıp sakinleşmeye çalışıyor gibiydi.
"Haklısın Alya kim ki zaten?" deyip ağlarken gülmeye başladı.
Ama normal bir halde gibi gelmiyordu bana. Gözüme çok başka görünmüştü. Sorunları var diye boşa demiyorum ben pis mahlûkat.
Arkamı dönüp yürümeye başladım. Nereye gideceğimi, ne yapacağımı bilemiyordum. Sadece tek istediğim herkesten, her şeyden uzaklaşmaktı. Kafamı dinlemek istiyordum artık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DERİNLERİMDE BULDUĞUM İNCİ TANESİ
Teen Fiction~•BU KİTAP 13.03.2020 tarihinde yazılmaya başlamıştır. Miray, arkadaşlarıyla beraber başlamıştı bu okula. Lise 2'ye geçtiğinde hayat ona ve etrafındaki herkese gerçek yüzünü göstermişti. Beklenmedik insanlar girerdi ya hani bazen hayatımıza. Beklenm...
