DERİNLERİMDE BULDUĞUM İNCİ TANESİ

16.Bölüm Değmesin Ellerimiz

Canımı acıtan ne biliyor musun "Ben senin mutluluğunu istiyorum" dedi ve aldı gitti.

Giderek daha çok seviyorum seni demişti. O yüzden gitti demek ki...

Bu aralar bizimkilerin hüzün zamanları sanırım...
Çok sevdiğim bir söz vardır: İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri? İnsan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri ?diye. Tam o noktada olduğum bölümlerden bu da...
Aman Diren çocçuğumdan da nefret etmeyin ne yaptığını bilmiyor da bu aralar... Bakalım neler olacak ben de sizler gibi çok heyecanlıyım ...

İyi okumalar
******
Ayrılırsak ölürdün hani? ölmedin işte beni öldürdün.

Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Yalnızca gitmek istiyordum her şeyden uzaklaşmak... Kendimden bile kaçıp gitmek istiyordum. Böyle bir tepki vereceğini biliyordun zaten aptal Miray neyin kırgınlığı bu?

Ama canım yanıyordu işte. Nasıl dayanacaktım ben bu acıya?
Kim yanımda duracaktı bu olanlardan sonra?
Bu soruların cevabı yoktu işte.
"Hanım kızım gideceğin yere geldik." diyen taksici amcanın sesiyle gözyaşlarımı elimin tersiyle silip parayı uzattım ve dışarı attım kendimi.

Bizimkilerle konuşmaya ihtiyacım vardı belki de. Odaya vardığımda her ikisi de şaşkın gözlerle süzdü beni.
İlk söze giren Özge olmuştu.
"Kanka ne işin var senin burada? Hastanede olman gerekmiyor muydu senin?"

Nefesimi düzene sokmaya çalıştım ve başuçlarına kadar gidip oturdum.

"Evet orada yanında olmam gerekiyordu Diren'in. Ama bitti o beni sildi. Ben bittim, ben gittim..."

İkisi de duyduklarından sonra ağızlarından bir nidayla "Neee?" Sesi çıkartmışlardı.

Bu defa Ceyda heyecanla "Kızım ne oldu çatlatma da anlatsana."

Nasıl söze girmem gerektiğini bilmesem de konuşmaya başladım: "Dün üçü beni kaçırmıştı ya konuşmak için falan."

"Eee?"

"İşte o DNA testi sonucu değildi tek mevzu. Alya'nın bipolar bozukluğu olduğunu dün ilk ben öğrendim. Çok ısrar etti kimseye söyleme ben sana güvendim diye. Kendi hazır olunca söyler sandım. Ama her şey daha kötüye gitti. Diren sabah sürpriz yapınca da DNA testi sonucunu göstermek de yalan oldu arada kaynadı gitti onu da unuttum."

Daha fazla konuşmak istemiyordum. Başımı yere eğdim çünkü suçluydum biliyorum...

Ama beni yine de bölmeden dinledikleri için minnettardım.

Özge kafamı yerden kaldırıp : " Kanka yapmışsın bir hata. O da yaptı ama sen affettin. Tamam seninki biraz daha büyük bir hata belki ama sevdiğinden yaptın biliyoruz biz seni sıkma canını. Her zaman yanındayız senin bunu bil ve güçlü durmaya çalış." dediğinde rahatlamıştım biraz da olsa...

Ceyda da Özgeyi destekler bir şekilde: "Aynen öyle kanka hem siz neleri atlatmadınız ki? Bu da gelir bu da geçer. Hem silip atamaz ki hemen öyle kolay kolay seni,sizi,anılarınızı..."
Her ikisine de hak vermiştim.

Ta ki kapıda durup bizi izleyen kişileri görene kadar. Kapıyı kapatmayı unutan bir salak Miray bırakıyorum buraya...

Aras, Cenk, Sedef ve Berrin kapıda kalakalmış bizi izliyorlardı şok içinde. Bu yüzden "Ne zamandır oradasınız?" gibi saçma bir soru sormadık.
Çünkü olan olmuştu ve onlar da öğrenmişlerdi ne yaptığımı...