DERİNLERİMDE BULDUĞUM İNCİ TANESİ

27.Bölüm Kamptaki Son Günlerimiz

Yine en sevdiğim gruplardan birinin şarkısı. Lütfen okurken dinleyin olur mu?

Selam(!) Çok fena özledim buraları. Uzun zamandır bölüm atmıyorum farkındayım. Hepimizin içselleştiği bir dönemde güzel fikirlerimizi yazmak ve paylaşmak biraz zor olsa da hemen kendime geldim ve bölüm yazmaya başladım.

Geleneğimizi yerine getirelim. Hey sen öncelikle bölüme geçmeden şu tuşa "🌟" basıp hikayemi oylar mısın? Oyladığını varsayıyorum. Bol bol yorum da yaparsan beni çok mutlu edersin...

İstersen buraya arkadaşlarını etiketleyebilirsin. Onların da hikayemi okumasına vesile olursan beni çok mutlu edersin.

O kadar çok seviyorum ki Wattpad'i, sizleri, kitaplarımı, karakterlerimi ve onların iç dünyasını... Sanki onlar da benimle beraber yaşıyorlarmış gibi hissediyorum. Hepsi birer yakın arkadaşım, dostum gibi. Hele siz... Sizin yeriniz nasıl tarif edilir onu hâlâ çözemedim. Adlandıramadığım o sevgi bağı beni çok derinden etkiliyor.

Sizlerin desteğiyle buralara kadar geldim ve yükselmeye hep beraber devam ediyoruz... Neyse peçeteleri çekmeceye falan koyun sakın çıkartmayın. Çünkü ağlamak istemiyorum. Bu bölüm gülmekten çatlayacağınız, meraktan ve heyecandan içinizin kıpır kıpır olacağı bir bölüm olsun... Sizi çok seviyorum iyi ki varsınız iyi ki de vardınız hep de varolmanız dileğiyle...

~İyi Okumalar Derinlerimde Bulduğum İnci Tanelerim~
***

O kadar güzel bir geceydi ki... Hiç bitmemesini umduğum... Uzun zaman sonra kendimi o kadar mutlu hissediyordum ki. Aman dilimi ısırayım şimdi nazar mazar değer mazallah(!)

Hepimiz çok mutluyduk. Aras ve Berrin için mi sevineyim? Kendim için mi? Yoksa bu mükemmel konser gecesi için mi bilmiyordum. Ama bildiğim tek bir şey vardı. Hem inanılmaz macera dolu anılar hem de mutluluktan ağlayacağım anılar biriktirmiştim.
En büyük hayallerimden biri olan en sevdiğim grup ve şarkıcıların konserini canlı dinlemiş, düet yapmış, fotoğraf çekilmiştim. Her şey mükemmel bir akışta ilerliyordu.

Şimdi ne yapıyordum peki ben? Hâlâ dans ediyordum. Biz hâlâ dans ediyorduk. Şarkı bitmişti, herkes neredeyse gitmişti ama biz dans ediyorduk. Sanki bir kar küresinin içinde hapsolmuş gibiydik. Sadece ikimiz vardık burada...
Zaman, mekan bir hiç oluyordu ikimiz bir olduğunda. Ve ben zamanı hep böyle durdurmak istiyordum.

"Çok güzel olduğunu farkında mısın İnci Tanesi?" Domates salçası olmam yine an meselesi şu anda.

"Diren şarkı bitmiş biz hâlâ dans ediyoruz farkında mısın?" Kıvır kıvırabildiğin kadar Miray hadi kızım.

"Lafı değiştirmen gözümden kaçmasa da cevap vereyim madem soruna. Ben sana söylemiştim İnci Tanem... Gecenin sonuna kadar, herkes gidene kadar, biz kalana kadar, müzik bile bizi baş başa bırakana kadar dans edeceğiz, söylemiştim." Aha başladı yine şiir gibi konuşmaya. Düşmeme ramak kaldı be çocuk.