Crossing the line (COMPLETED)

Chapter thirty six: Alive

SYD

"So you're alive." sarcastic na salubong sa akin ni D pagkalabas ko ng unit ni Em. She pass out pagkakita sa kin. Gustuhin ko man na magstay dun, ayoko siyang magfreak out pagkagising. Besides, I need to get may shits together bago ako humarap sa kanya.

Gigil na nilapitan ko siya, humarang lang si Lori para pigilan ako na sapakin siya. "Fuck you, D! Stay away from my wife." mariing sabi ko, kain na kain ng selos ang buong sistema ko.

Gusto kong burahin ang mukha niya sa tuwing naaalala ang paghalik niya kay Em.

Sa asawa ko.

Tangina niya.

"Wife?" napangisi siya sa sinabi ko na mas ikinainit ng ulo ko. "She 'was' your wife, Syd. But not now. Wala akong pakialam kung legal pa rin yun, the moment you left and hurt her, all your right is gone."

"She is mine, D. At babawiin ko siya by all means."

"Tss. Fucking try me, Syd. Dahil hindi na lang ako tatayo at titingin lang sayo. I warned you before, hindi ko siya hahayaang mapunta sayo ulit. I told you, I am more than willing to help you back then. Nagpaubaya ako Syd! Fuck. Pero anong ginawa mo?! You hurt her badly! Kaya wag na wag mo kong babawalan pagdating kay Em. You don't have a single fucking idea what she went through!" kita man ang galit sa mukha niya, shock is still ebidrnt in her eyes. Still can't believe na nasa harapan niya ako. "Fuck, so you are that fucking stalker?!" puno ng gigil ang bawat sigaw niya sa akin. "Wag ako ang palayuin mo kay Em, your fucking self!" dinuro niya pa ako saka tinulak si Lori at nilayasan kami.

Napasuntok ako sa pader sa galit na nararamdaman ko ngayon. I know I don't have all the rights now, pero hindi rin ako tatayo at hahayaan na hindi siya makuha ulit! I will move heaven and earth for that.

"You can't blame her, Syd. Sabi ko sa'yo how much she protected Em. Kahit sa akin binakuran eh, and I told you, Em didn't deny nor agree kung may relasyon ba sila. Kaya wag kang makampante. You've been gone for two years, what do you expect?" tinapik ako ni Lori. "Rest, you need a lot of energy tomorrow."

Napapikit ako sa labis na frustration. Hindi ko alam na ganito ang mangyayari. Oo may kasalanan ako, I will not deny that. Acceptable kung magagalit sa akin si Em, sila. Pero hindi ko yun ginusto.

I got my phone when it starts vibrated in my pocket.

"Lia."

"Lori told me. Are you okay?"

"Yeah. How was Lorianne?"

"She's fine. Hinahanap ka ata palagi ng bata n 'to. Paano sinanay mo."

"Tss. You know how much I adore her. Anyway, pahinga na din ako. You want to talk to Lori?"

"Naku wag na! Nagsasawa na ko mukha niyan! Syd, if you need help I can fly there you know."

I sighed, ayoko na silang madamay. "I'm fine, Lia. I can manage, don't worry."

Nagpaalam na ko sa kanya at pumasok sa kwarto ko. Humiga ako sa kama, hindi ko maiwasang mapangiti at damhin ang labi ko ng maalala ang halik ni Em. I was badly needed that, the way she kissed me back. Alam ko, sa akin pa rin siya.

Her lips still taste the same, nakakahumaling pa rin. And her soft body, fuck. I missed her terribly, kung pwede ko lang siyang puntahan ngayon.

Maaga akong nagising kinabukasan, hindi na ako mag-aaksya ng oras para magkaroon pa ng tsansa si D. Tatapusin ko ang pambabakod niya at kukuhanin ang akin. Dumiretso ako sa pinto pagkaligo ko, pero agad akong hinarang ni Lori.

"Are you sure about this?"

"Tss. It's now or never. Nakita mo ba gaano ako pagmalakihan ni D? I will not lose my wife again. You know how much I suffer without her."