Crossing the line (COMPLETED)

Chapter twenty four: Lianne

SYD

Halos mapamura na ako sa tagal na naming naghihintay dito sa NAIA III. Halos dalawang oras na kami dito and its starting to pissed me off.

Nakailang buntong hininga na ko sa labis na inis. At sa isip ko, kinakatay ko na talaga ang magaling kong ama.

I hate waiting.

Fuck this.

Konti na lang at talagang lalayasan ko na pinapasundo niya siya sa akin kahit na anak pa siya ng hari ng kung anong bansa!

"Lori, give me an update." I just call Lori, dahil may meeting pa ko ng three in the afternoon and its already eleven in the morning.

"All set, boss." binriefing niya na din ako sa agenda ng meeting para hindi ko na ireview mamaya kung sakaling malate nga ako.

"Just make sure everything is okay - - - . . ." napatingin ako s salamin when someone tapped it from the outside. Binaba ko iyon para makausap si Mang Damian, "Yes, Mang Damian?"

"Mam, palabas na daw po ng airport."

Finally.

I nod at him saka sinara ulit ang bintana, I instruct Lori for the last time before I drop the call. Inayos ko muna ang sarili ko saka lumbas ng kotse.

I saw one of my bodyguard accompanying a petite lady. Tumaas ang kilay ko dahil halos magkasing tangkad sila ng babe ko. Long hair, well, at sexy rin naman. She's wearing a crop top and a fitted jeans with a high boots.

Simple, yet sophisticated. In short, malakas ang dating, pero walang wala pa rin sa babe ko.

Maganda siya, I give credit to that old man taste, pero mas maganda ang babe ko.

"Hi Sydney! Lianne." sabi niya ng makalapit saka nilahad ang kamay. Tinanguan ko lang siya at hindi yun tinanggap. Rude it may sound, but I don't want to hold other girl's hand if its not Em.

Napakamot naman siya sa kilay at halatang napahiya, wala akong pakialam.

Giniya ko siya sa loob ng kotse saka ako sumakay sa kabila. Wala pang limang minuto tumatawag na ang ama ko.

"Dad."

"Be nice to her."

Saka binaba ang tawag. Alam kong naireport na sa kanya ang ginawa ko at mas lalo akong nanggigil sa inis.

"Ahm, nainip ka ba?" salita niya after almost twenty minutes na nasa byahe na kami papuntang condo ko.

Hindi pa rin ako kumibo, I put myself busy at wala akog balak na kausapin siya.

"Nadelay kase ang flight ko from US, wala naman akong contact sayo to inform you sana." patuloy siya sa pagsasalita kahit na wala naman sa kanya ang atensyon ko. I'm busy thinking how will get to Em later. "So pwede mo ba kong samahan mamaya? Kahit- - - . . ."

"Will you stop talking?" inis na sabi ko, kanina pa siya walang tigil kakasalita at walang pumapasok sa utak ko!

Napayuko siya and bit her point finger, halatang napahiya sa pagsigaw ko. I don't usually get mad but she is a different case. Galit ako sa kanya dahil siya ang dahilan kaya eto, nahihirapan akong makipagkita sa girlfriend ko.

Damn it!

"Go wherever you go, I don't care." inis na dagdag ko pa. "I will ask my secretary accomodate you."

"Why? You are my fianceè."

"Seriously?" I laugh but there's no humour on it, galit na nga ako mas, ginagalit niya pa ako. "Tell me, why did you agree in this fucking arrange marriage?"