Maaga akong nagising dahil siguro hindi rin ako nakatulog ng maayos. Katatapos ko lang maligo, nakaharap ako ngayon sa salamin dito sa kwarto ko, habang suot suot na ang aking uniform.
Ang lalim ng ilalim ng mata ko ngayon, halatang namamaga at puyat pa. Hayss sinasayang ko ang buhay ko sa kakaiyak na iyan.
Kinuha ko ang make up kit ko at nilabas ang mascara, concealer, foundation, at lipgloss, maglalagay lang ako ng kaunti para magmukhang normal ang mukha ko, Alam kong di nila mahahalata yung mata ko kase may make up ako.
Pagkatapos kong mag-ayos, ay bumaba na agad ako.
"Good morning everyone." Bati ko sa kanilang lahat at umupo sa dining area.
"Good morning too, bakit mukhang nakaayos ka yata." Sabi ni ate.
"Siguro kakaiyak niyan, nag ayos para Hindi mahalata. Am I right?" Sabi naman ni kuya. Nginitian ko lang siya.
Napatingin naman ako kay mommy na nakatulala lang at iniwas ko din ang tingin ko dahil ayokong dumating sa point na umiyak ako, nasasaktan ako ngayon sa sitwasyon ni mommy.
"Ok na sana, kaya lang may glasses ka na naman. Hahaha." Sabi ni ate. Pero ngumiti lang ako.
Habang papunta kaming school, dumaan muna ako sa Starbucks para magbaon, I want to see my friends na, gusto kong maglabas sa kanila.
"Manong, the other one is yours, take it. " Sabi ko kay manong. "Salamat po ma'am." Pasasalamat niya. " Your welcome manong." Sagot ko.
Pumasok na ako sa kotse at nilapag yung starbucks ko sa lap ko, at kinuha ko naman ang maliit kong salamin para tignan ang hitsura ko.
Naka-ponytail ako, at suot ko ang salamin ko. Nilabas ko yung side bangs ko para kahit papano matakpan naman yung mukha ko.
"Let's go Manong." Tumango lang sa akin si manong at pinaandar na ang kotse.
****
Pagkababa ko ay dumiretso muna ako sa locker room para kunin ang mga libro ko, habang naglalakad ako, I heard students gossiping about me.
"Look at that nerd, sinubukan talaga niyang mag-ayos ha. Duh! Nothing change, she still look like a trash!" Ngiti lang ang kaya kong iganti sa kanila.
Dumiretso na ako sa room pagkatapos, lahat napatingin sakin pagpasok ko pero binalik din ang tingin sa phone nila.
Umupo na ako sa upuan ko at tumingin sa likod. Wala sila, Wala silang lahat. Pagharap ko ay may nakita akong isang paper plane. Kumunot ang noo ko, 'san galing to?' binuksan ko to and read the message.
[•Hey, how are you? Almost one week kang nawala, what happened? By the way, cheer up, smile and don't think negative. Wala ako diyan sa tabi mo ngayon kase may kailangan akong gawin eh, pero I know naman na kaya mo ang sarili mo, ikaw pa ba. Fighting. ---- from your friend but not your friend, Jillian]
Napangiti na lang ako sa sinabi niya, this girl is really cute.
Naputol ang ngiti ko ng marinig ko ang bawat bulungan sa klase.
'hey, Alam niyo na ba yung news nung nakaraan?'
'Bat ngayon ko lang to nalaman?, waah, nakakaiyak naman'
'Mr. Lopez car found in the forest and burning, and found his body inside'
'naawa ako sa pamilya niya? Diba sila yung may ari ng school na ito? Siguro, Hindi yun accident, may nagsadya talaga dun, diba kase, super yaman nila, imposibleng accident lang yun. Walang puso yung gumawa ng ganun!'
'yeah your right!'
Napapikit ako sa mga naririnig ko, bumabalik na naman yung sakit na nararamdaman ko. Bago pa tuluyang pumatak ang luha ko, agad ko na itong pinigilan.
Nakita kong pumasok na silang tatlo, nagulat pa sila sa akin pero umiwas ng tingin at dumiretso sa tabi ko. Babatiin ko na sana sila pero biglang tumunog ang bell at pumasok ang teacher namin.
Hayss, mamaya na nga lang, nakatulala lang ako at nakatingin sa bintana, alam kong tinitignan ako ni Ma'am pero Hindi niya na lang ako pinapansin, maybe kase naaawa siya sa akin.
Napapikit ako, I hate the feeling when I am being pity by everyone. Pero di ko mapipigilan Yung feeling na yan kase kaawa-awa talaga ako ngayon. Nakakainis, tumulo ang luha ko pero agad ko ding pinunasan kase naalala ko Yung sulat ni Jillian beside nasa classroom ako, ayokong madagdagan Yung awa sakin. *Chuckle* Hindi pala awa ang mararamdaman nila sakin, pagtatawanan lang nila ako. Stupid me!
*Phone vibrates*
Palihim kong nilabas ang phone ko at tinignan kung sino yung nag text
From: Xander
Hey, cess, dito tayo mamaya aa rooftop, wait ka namin :)I miss this boys, tinago ko na ulit ang phone ko at hinintay ang break.
*Bell rangs*
Inayos ko na ang gamit ko at nilapitan sila pero agad na silang umalis. Bakit ganito? Iniiwasan ba talaga nila ako?
Pumunta muna akong locker room at binalik ang libro, kinuha ko naman ang Starbucks dito at hinanap sila.
To: Xander
Wait me :)"Hey nerd, ang ganda mo ngayon ah, HAHA syempre joke lang, wag kang maniwala tanga!"
"Akin na lang yang Starbucks mo. Yaman naman pala, San mo nakuha, sa sugar daddy mo?! Haha"
Their words are slowly breaking me into pieces, it's hurt.
Habang naglalakad ako, nakasalubong ko sila haynae at friends niya, pero nagulat ako ng nasa likod din nila sila Eylense.
"Hi nerd. Long time no see." Bati niya, pero ngumiti lang ako. Unti unti ng nabubuo sa utak ko ang nangyayare.
"Matalino ka talaga, di ko pa nga nasasabi, mukhang alam mo na. Cry baby, cry now!" Natatawa niyang sabi pero tuluyan na ngang tumulo ang luha ko.
Sariwa pa sa akin ang lahat ng nangyare nung nakaraad, dumagdag pa to.
"What now, bitch, iiyak ka na lang diyan! Such a crybaby! Aww so sad hahaha! I told you before na wag mo akong kakalabanin kase matindi ang igaganti ko. Kukunin ko lang lahat sayo. Malandi ka kase! Tignan mo ngayon ang sarili mo."
"Ano to? Nag ayos ka pa? Tingin mo gumanda ka niyan ha? Mas lalo lang pumangit, eww. Right students?" Tanong niya sa mga nakapaligid samin ngayon. Tumawa naman ang mga tao.
Marami ng nakapaligid sa Amin ngayon. Pero wala akong magawa, walang magawa yung mga kaibigan ko! Tsk, kaibigan? Ewan ko hahaha.
"Wow, Starbucks, may kakayahan ka pa palang bumili niyan, San galing? Sa pagproprostitute mo? Your so eww, nerd. Sobrang baho mo.!" Sabi niya at binuhos sa akin ang Starbucks. Buti na Lang at Hindi yun mainit.
Ilang starbucks yun, kaya basang basa na ako.. you know what's hurt me the most right now?
Aux and his friends, my friends and others, are just looking at me while I'm getting bullied by this girl.
BINABASA MO ANG
The Nerdy Girl [COMPLETED]
CasualeIt is hard to be a normal girl. Coz you can still encountered different things. Pretending is hard, so life too. Having a life is a blessing but being a lifeless is a worst feeling. It is not my fault if i lied because I just want to be a normal li...