The Leftovers

5: FLASH LIGHTS

IOWA'S POV

My heart is beating so fast that I can't even walk properly. My feet are trembling and my hands are ice-cold. It was my first time to go and hang out with a complete stranger. I know that I shouldn't trust people right away. But Xen is exceptional. There is something in me that pursues me to try trusting him. I can also feel that Xen will be a great help to me and can be an asset in the future.

I headed first to the restroom before meeting him. I have to make sure that I still look presentable after being stuck in very heavy traffic. 

It looks very neat and smells great inside. The wide mirror attached to the wall perfectly reflects my unique beauty. Likewise, it is clear enough for me to see two pairs of feet inside the first cubicle. I didn't give any malice to what I saw. Maybe they are just best friends or sisters that are satisfying each other.   

I remain silent for them not to be interrupted on whatever they are doing. I reached out for my lipstick and press powder inside my shoulder bag. I just add some powder on my nose, forehead and neck. Sa mga bahaging ito kasi ako madalas pagpawisan. I Gently opened my lipstick, making very sure that I can't create any sound. Marahan ko itong inihagod sa aking labi. But as I do that, I heard a soft and gentle moan from the cubicle. And that turns the silent surrounding into an awkward situation.

Binilisan ko na ang aking ginagawa baka sakaling maisipan nilang lumabas na sa cubicle na iyon. Hindi ko kasi alam ang magiging reaksyon ko kapag nagkataong maabutan nila ako rito. For God's sake, I clearly heard what I'm not suppose to hear. But first of all, that's not my fault. 

I put back my things right away inside my bag. Pero dahil sa pagmamadali ko ay nahulog ko ang press powder ko. Patay na. Agad ko itong pinulot. Wala na akong pakialam kung nabasag man ito. Ang mahalaga ay makaalis na ako sa lugar na ito nang hindi nakikita ng kung sinumang nagpapakasarap sa buhay sa loob ng cubicle. 

XEN'S POV

Nakatapos na ako mag rank pero wala pa rin si Iowa. Malapit na ring maubos ang gasolina ng sasakyan ko sa kakaandar. Pwede naman sanang sa labas ako ng sasakyan tumambay pero ayokong mapanis ang porma at pabango ko. First impression lasts ika nga. Sa bagay, hindi naman ito ang unang pagkikita namin. Alam kong masamang tao na ang tingin n'ya sa akin dahil sa di kanais-nais na pagkikita namin. Pero ipapaalam ko sa kanya na kaya kong maging desente kung gugustuhin ko. Mas desente pa lalo na kung gusto ko 'yong tao. 

Alas otso ang usapan namin pero alas syete palang ay nandito na ako. Wala naman kasi akong magawa sa bahay kaya inagahan ko nalang ang pagpunta dito. Iniisip ko rin kasi na total unang pagkikita namin ito na may maayos na usapan, ay maging maaga s'ya.  

After a thorough decision making, I finally get out of my car. Kailangan kong mag-save ng gas para maihatid ko pa s'ya mamaya. It's easy to find her number but not her address. At iyon na lamang ang nakikita kong paraan para malaman iyon. I know that it is too obvious but it still works all the time. 

Ilang saglit pa lamang ay nakarinig na ako ng mga yabag na mistulang nagmamadali. Hinanap ko kung saang direksyon iyon nanggagaling at hindi ako nabigo. Bigla na lamang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko ang babaeng naging laman ng isip ko ngayong araw, at pakiramdam ko ay maging sa susunod pang mga araw, linggo, buwan o maging taon.