Nişan Al

4.Bölüm(♥️)

Burak uzun;

Sonunda bugün taburcu olacaktım. Zaten bir hafta burada kalmam saçmaydı. İki gün içinde iyileşmiştim, ne gerek vardı ki bir hafta boyunca burada kalmaya?
Neyseki bu işkence bugün bitiyordu.
Düşüncelerimden sıyrılıp çalan kapıya yöneldim.

"Gir" gelen doktor du.

"Burak Bey kendinizi nasıl hissediyorsunuz? Bugün sizi taburcu edeceğiz"

"Ben gayet iyiyim bir an önce taburcu olsam iyi olacak . Elinizi çabuk tutar mısınız?

Bir an ses tonumun yükseldiğini farkettim.
Ama her gün aynı şeyleri duymaktan bıkmıştım.
Doktor afallamış gibi suratıma bakarken konuşmam gerektiğini anladım doktorun konuşacağı yoktu.

"Artık son kontrolü yapar mısınız .Öyle yüzüme bakmaya devam mı edeceksiniz?"

Duyduklarından sonra şaşkınlığını bir kenara bırakıp doktor edasıyla konuşmaya başladı.

"Burak Bey omuzunuz tam iyileşmedi. Ani bir hareket yapmayın. Yoksa dikişleriniz açılabilir . Çıkış işlemlerinizi yapabilirsiniz"

"Peki Teşekkürler" sanırım doktor bu kadar sert olmama hâlâ anlam verememişti.

"Geçmiş olsun" doktorlar bu kadar sıkıcı olmak zorunda mı? Doktor odamdan çıkar çıkmaz derin bir nefesi dışarı salmıştım. Hastaneyi sevmememin nedeni ise küçükken ağaçtan düşüp kafamı yarmıştım. Hastanede tam bir ay kalmıştım. O bir ay içerisinde sıkıntıdan patlamıştım. arada hastaneden kaçmaya çalışıyordum, ama nafile her seferinde yakalanıyordum. Hastanede kaldığım süre içerisinde babaannem ve dedemin burnundan getirmiştim.
●●●●

Çıkış işlemlerimi halledip hastaneden çıktım.

Daha önceden arkadaşlarımdan birine arabamı getirmelerini söylemiştim. taksiyle falan uğraşacak zorunda kalmamıştım.
Arabamın kapısını açarken telefonumun çalmasıyla duraksadım. Arayan babaannemdi tabi ya bir haftadır kadına geleceğim diyip sürekli aksatıyordum. vurulduğumu söylemek istemedim. Eğer öğrenirse çok telaşlanacağından emindim.
Daha fazla bekletmeyip telefonu açtım.

" sultanım"
Bu söylediğim hoşuna gitmiş olmalı. kıkırdama seslerinden belli.

" Burak oğlum bir haftadır hep gelicem diyorsun ama gelmiyorsun. Zaten on gündür de görevdeydin . Ne haldesin ne yedin ne içtin sen o dağ başında kuzum özledim seni"

Ses tonundan üzüldüğünü ve beni ne kadar özlediğini farkettim. Oldukça telaşlanmıştı ama ben babaannemin böyle üzülmesine dayanamıyordum. Onun üzülmemesi için elimden geleni yapıyordum ama pek işe yaramıyordu.

"Sultanım sakin ol iyiyim . Ben hem yarın yanına geleceğim söz . İşlerim vardı o yüzden gelemedim"

Cümlemi bitirir bitirmez Dedemin arkadan sesini duydum.
"Benim torunum aslan gibidir dedesine çekmiş hiç birşeycik olmaz ona"

Dedemin bunları göğsünü kabartarak söylediğine eminim. Kendini övmeyi pek sever canım dedem.

●●●●●●

Evime gitmek için yol aldım bugün albayım ve eşi neslihan teyze ziyaretime gelecekti bir an önce eve gidip ortalığı temizlesem iyi olacak.

●●●●●

Yaklaşık on dakikadır evdeyim ve temizliğe nereden başlasam diye düşünüyordum. Aslında dağınık değilim, ama aceleyle evden çıkmıştım ve on yedi gündür evde değildim.
Tam elimi dağınık eşyalara atacakken kapı çaldı. Gelmiş olamazlar değil mi?
Şimdi hapı yuttum ev dağınık olsa da fazla bekletmemem gerektiğini anladım.
Kapıyı açtığım da karşımda ki ne albayımdı ne de neslihan teyze albayımın kızı Hande gelmişti. Ne işi vardı ki burada. Üstelik tek başına.