Nişan Al

22. Bölüm(♥️)

Hande;

Kızım hadi kalk geç oldu, tatil günü diye bu kadar yatılır mı canım?"

  Annemin seslenişiyle gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım.
Bugün hiç yataktan kalkmak istemiyordum.
Yorgun da değildim ama kendimi salmış gibiydim. Uyanık olduğum her dakika Burak'ı bide babamı düşünmeden edemiyordum.
Bu nedenle sürekli uyuyup hiç düşünmek istemiyordum. Çünkü düşününce içim çok sıkılıyordu.

Her operasyona çıktıklarında ben böyle oluyordum. Ama arada fark var, önceden en çok da babam için endişelenirdim, tabi diğer askerler içinde endişe ediyordum ama bu kadar değil.
Şimdi ise endişem iki katına çıkmıştı. Neden mi?
Çünkü şimdi Burak'ıda düşünür oldum.
Ben bu iki adam için çok endişeleniyordum. Onlara bir şey olacak diye ödüm kopuyordu.

Umarım orada ki bütün askerler sağ salim dönerler.

  Yataktan kalktım ve elimi yüzümü yıkamak için banyoya yöneldim.
Aynadan kendime baktığımda resmen kendimden soğudum.
Şişmiş gözler, dağınık saçlar, on numara çirkinlik içerir resmen bu ne ya?

Yüzüme su çarptıktan sonra mutfağa gittim. Güzel kokular tabiki de validemin eseriydi.

"E sonunda uyanabildiniz Hande hanım."

"Anne ya keşke bıraksaydın da uyusaydım."

"Kızım sen hasta falan mısın? Hayır yani bu kadar uyumak neyin nesi?"

" ne var anne ya? Tatil günümdeyim doyasıya uyumak da yok valla ya of"

"Hadi hadi kahvaltını yap da dışarı çık."

Anlamayan gözlerle anneme baktığımda
O da anlamış olmalı ki" Kızım git biraz alışveriş yap, gez eve kapandın sende iyice tatil günüm diyorsun ama gününü boşa harcıyorsun."

"Tamam anne giderim"

●●●●●●

"Ya sakin ol kolumdan çekiştirip durma."

"Ya hadi bak sen böyle uyuşuk olursan biz seninle daha çok tartışırız ben sana söyleyeyim."

  Bugün kelebekle yani gerçek adıyla Naz ile çarşıya çıktık. Naz benim çok eski bir arkadaşımdır. Uzun süredir görüşemiyorduk ve şuan onun acısını çıkarıyor benden.

  "Kelebek kolumu kopardın ama böyle yaparsan ben giderim."

Cümlemi bitirir bitirmez delici bakışlarını üzerime dikti.

"Hele bir git Hande valla parçalarım seni, zaten hep erteliyorsun beni iyice işkolik oldun kızım kardeşini unuttun valla sen."

"Kelebeğim olur mu öyle şey? Kızım sen unutulacak insan mısın? Tamam hadi sustum nereye gidiyoruz şimdi?"

Sihirli olan yüzü bir anda değişip keyifle konuşmaya başladı.

"Yeni bir Café açılmış, teras cafe diye çok övüyorlar gidelim mi oraya?"

"Olur gidelim hadi"

Bir yandan yürüyüp diğer yandan da konuşuyorduk. Arabayı evde bırakmıştık, Naz hanım yürümek istiyormuş. Arabayla güzel gezemezmiş.

  Teras Caféye sonunda gelmiştik. Çok güzel bir Caféye benziyordu. Her şey yeşil ve rengarenk çiçeklerle doluydu. Burası  insanı çok motive edecek bir yerdi. Arada buraya kaçamak yapabilirdim. Belki Burak'ı da getirirdim. Kim bilir...

Siparişleri verdikten sonra  yarım kalan konuşmamızı devam ettirdik.

"Ee peki şu Burak nasıl yani fotoğrafı falan var mı? Merak ettim ."