Nişan Al

14.Bölüm(🖤)

Gözlerimi açtığımda duyduğum sesler yakından geliyor olmalıydı. Bunlar Mert ve Burak'tı. Tartışıyor olmalıydılar ama sebebi ne olabilirdi ki? İşleriyle alakalı olmalıydı yoksa koca adamlar neden tartışsınlar ki? Hele Burak gibi bir adam niye kavga etsin. Kavga yerine konuşarak anlaşabilirlerdi.

Kapının açılma sesi ile hafifçe doğruldum gördüğüm kişi Burak 'tı. Ufak çaplı bir şok yaşamamın ardından ne zamandır burda olduğumu düşünmeye başladım. Çünkü Burak başkalarından öğrenip gelmiş olmalıydı yoksa beni düşünmezdi. Adımlarını bana doğru atmaya başladı. Sonra yatağımın yanındaki koltuğa oturdu. Hâlâ sinirli bir hâli vardı. Onu bu kadar sinirlendiren şey ne olabilir di ki. Nefes alışverişleri bile düzensizdi.

"Hande iyi misin"

Duyduğum kelime de ne oluyordu. Beni mi düşünmüştü yoksa sadece durumu mu merak ediyordu. Ah Hande kaza yaptın adam başka ne diyecekti ki. Durumu açıklamak için konuşmaya başladım.

"İyiyim ufak bir kaza oldu. Büyütülecek bir şey yok"

Ucuz atlatmıştım ama ortada bir sorun vardı. Beni öldürmeye çalışan kişi peşimi bırakmayacaktı. Bundan tabiki korkmuyordum. Ben yüzünü gördüğüm kimseden korkmam yani bir tek Allah'tan korkarım.Burak kazanın nasıl olduğunu düşünüyor gibiydi bir şeyleri çözmeye çalışıyor gibi duruyordu. Kaşlarını çattı ve konuşmaya başladı.

"Kaza nasıl oldu anlatır mısın"

Aslında kazayı anlatacak bir durum yoktu. Kasıtlı yapıldığı her halinden belli idi. Amaçları beni öldürmekti. Bunuda sadece trafikte yapabilirdiler.

Tam konuşacakken kapıdan içeriye annem ve babam girmişti. Onları asla bu duruma sokmak istemezdim. Çünkü annem beni çok seviyordu.
Beni böyle görmek onu harap etmiş gibi duruyordu. Gözleri ağlamaktan kızarmıştı. Babam ise kendini sıkıyor gibi duruyordu. Şu an sinirden deliye dönmesi gerekiyordu. İyi bile dayanıyordu babam.

Burak'ın sorusuna cevabımı vermeye hazırlandım. Herkes beni pür dikkat dinliyordu. Bu durum komiğime gitmedi değil yani. Ne düşünüyorum ben ya büyük bir kazadan döndüm düşündüğüm şeye bak. Burcumun özelliklerini taşıyorum sonuçta ikizler burcu olarak bir dediğim bir dediğimi tutmuyordu.

Küçük bir olayı bile büyütebiliyordum bazen .Tıpkı Burak'ın o gün beni kovduğu zaman gibi. Yavaş ,yavaş bütün kötü enerjilerim kayboluyordu sanki ona ısınıyor gibiydim. Beni düşünmesi beni mutlu ediyordu ama yaptığı bütün doğrular bana söyledikleri lafları unutturmuyordu. Ayy fazla uyumak bana yetmedi galiba neyse mevzuya dönelim.

Başıma gelen tüm şeyleri onlara anlatmıştım olayı çözmeye çalışıyorlardı. Burak tam konuşacakken annem araya girdi ve konuşmaya başladı.

"Son zamanlarda davan ile ilgili bir sıkıntı yaşadın mı kızım"

Birazcık düşünmeye başlamıştım ama çok da fazla düşünmedim. Çünkü bana bunu yapan kişiyi iyi biliyordum ama yinede kesin bir şey söylemedim.

"Tamam kızım sen dinlen, iyileş. Ben bu konu hakkında özel olarak ilgileneceğim"

Canım annem benim her zaman beni düşünürdü. Tek çocuktum. Zaten uzun süre çocuk sahibi olamamıştılar. Şimdi evladının canı söz konusuydu.

Burak konuşmaya başlayacağında dışarıdan sesler geliyordu ses verip dinlediğimde küfür sesleri geliyordu. Burası hastane be adam ne diye küfür edersin ki sen vizyonsuz herif.

Babam ve Burak dışarıdan gelen seslere bakmak için kapının yanına kadar ilerlemişlerdi. Birden kapı açıldı ve içeriye elinde silah olan bir adam girdi. Hey o adam beni tehdit eden adamdı canına susamış olmalı ki buraya kadar gelmiş. Benim korktuğum şey babamın öfkeyle yanlış bir şey yapmamasıydı