Nişan Al

10.Bölüm (🖤)

Hande;

Yağmur'la dışarı çıkmaya hazırlanırken çalan telefonumun ekranına baktım arayan Sanem'di. Bu nerden çıkmıştı gerçekten anlamıyordum Allah bilir yine neler saçmalayacaktı. Şimdi açmazsam eğer daha fazla yoracaktı. Sanırım açmak en mantıklı karardı. İstemeyerek yanıtla tuşuna bastım ve telefonu kulağıma dayadım

"Efendim Sanem."

Benim cümlemden sonra derin bir nefes aldı ve tekrar o cırtlak sesi konuşmaya başladı.

"Canım dün benimki ile operasyona çıkmışsınız. Orada kızlara baktı mı nasıl iyimi kendisi?"

Onunki? Hem bana neden soruyordu.

"Seninki derken anlamıyorum Sanem biraz daha açık konuşabilir misin."

"Ya Burkimi diyorum ayol kimi merak edicem"

Ah vallaha kendimi atıcam. Burkisinden banane. Bana neden soruyor. Sanırım yine en iyi yaptığı iş, canımı sıkmaktı. Buna izin vermeyecektim. Sinirli sesim ile konuşmaya başladım

"Neden bana sorma gereği duyuyorsun anlamıyorum. Git sevgiline sor ve bir daha kendi ilişkinize dahil etmeyin . Banane sizden ,banane Burak'tan kime baktıysa baktı."

O kadar sinirlenmiştim ki anlatamam. Banane ki onların ilişkilerinden gerçekten bıkmıştım.Bu konuyu hemen Burak ile konuşmalıydım. Bu konuya açıklık getirmeliydik. Kimsenin ilişkisi beni ilgilendirmiyordu. İlişkilerini gözüme sokmalarına gerek yoktu.

Sanem'in cevap vermesini beklemeden telefonu yüzüne kapattım. Al sana cevap sen kim Burak kim pis köpek tabiki şaka yapıyorum beni ilgilendirmez değil mi?

Sinirle Burak'ın evine kadar gittim. Hoş önce geldiğimde pek hoş karşılaşmamıştım ama neyse bunları düşünmenin sırası değildi.

●●●●●

Kapıyı çaldım. Burak ağzı bir karış açık bir şekilde bana bakıyordu o sözlerimden sonra beni beklemiyordu tabi. Hemen boğazımı temizleyerek sözüme girdim.

"Kusura bakma sevgilini bekliyorken ben çıktım karşına ama konuşmamız lazım"

Olayı anlattığımda Sanem'in oyunu olduğunu anlamıştım. Keşke ona inanmasaydım. Burak'a yaptığım haksızlıktan dolayı vicdan azabı duyuyordum. O kadar çok sinirlenmiştim ki kendimden geçmiştim. Burak mutfaktan bana bir bardak su getirmişti. Söylediklerimden Burak'ın da benim gibi çok sinirli olduğunu anlamıştım. Birden dışarı çıktı ve 5 dakika sonra Sanem'in kolundan tutup yanımıza getirdi. Sanem'i neden buraya getirdigini anlamıyordum.

" Burak neden getirdin bu kızı buraya?"

Benim şaşkın halim üzerine Burak bir açıklama yaptı.

"Her şey ortaya çıksın öyle değil mi Hande?"

"Evet Sanem Hanım anlat bakalım. Sen Hande' ye bizim sevgili olduğumuzu mu söyledin ?"

Bunu duyan Sanem'in yüzünde pişkin bir gülümseme oluştu.

"Hande bakıyorum da bizi çekemeyip hemen Burak'ın kapısını çalmışsın. Yoksa Burak'ta gözün mü var?"

Duyduklarım karşısında sinirden duramıyordum her an Sanem'in üzerine atlayabilirdim ki Burak benden önce davranmıştı. Hangi sıfatla bunları söyleyebiliyor bu kız herşeyi hakkediyordu gerçekten yüzsüz.

"Kes sesini Sanem sen kimsinde Hande ile böyle konuşursun"

Bu söz benim hoşuma gitmişti. Galiba insanın savunulması güzel bir duyguydu değil mi? Ve Burak beni Sanem'e karşı savunmuştu gerçekten büyük gelişme vardı. Ah neler düşünüyorum ben.