Since Then (Alive Series #1)

Chapter 4

"Sometimes the most unexpected event can be our most treasured memory" -chinimiea

-

"Hi!"

I clenched as I closed my eyes. I took a deep breath and try to relax myself immediately so that I won't do anything stupid.

Umakto akong walang narinig at nagpatuloy sa pagbabasa ng libro para sa susunod na topic sa isang subject. I already reviewed it last night pero dahil wala naman akong magawa ay inulit ko, para na rin sigurado.

"Ganyan ka ba talaga? Puro aral?"

Huminga ako ng malalim at nilipat ang libro sa susunod na pahina.

Easy... or you'll regret it.

"Are you always going to push people away?"

Pagod akong tumingala at bumuga ng hangin. Nakasandal ang ulo sa punong tinatambayan ko. I slowly turn my head towards him, I blankly stared at him to emphasize that I doesn't care nor want him around.

"You know what? You're pathetic," I said, loud and clear, sapat para maintindihan niya ang ibig kong sabihin.

That's it. Niligpit ko ang gamit ko saka mabilis na tumayo at umalis.

"I'm Draquen," habol niya.

Nasa gilid ko siya at sinasabayan ang bilis ng lakad ko. Nakalahad ang palad at sinisilip ako.

Hindi ko siya pinansin at diretso pa rin ang tingin ko sa daan.

"Can you be my friend?"

"Tss, whatever. Stay away."

I'm pissed. So pissed that I could kill him, pero alam kong wala rin akong mapapala kung papatol ako. Magsasawa rin siya, Elle. Wag mo lang pansinin.

Gusto kong pagsisihan kung bakit sa field ko pa napiling magbasa dahil pakiramdam ko ay sobrang layo ng lalakarin ko papuntang klase. Makulimlim at mahangin pero pakiramdam ko ay ang init. O baka dahil mainit na rin talaga ang ulo ko.

Sa kalagitnaan, sa hallway, may nakasalubong akong couple. Magka-akbay pa maglakad. Oh, what a sweet sight!

Huminto ako at sinalubong sila.

Buti na lang walang students sa area dahil break time ngayon. No murmurs everywhere. They stop when they notice me.

"Elle," my good friend Mia stutter.

Namutla siya at nagtangkang lumapit sa akin pero umatras agad ako. I saw guilt on their eyes.

I saw Mark's apologetic look as he said those words. "I'm sorry."

I held my chin up and smile faintly.

"Congratulations! May the two of you be happy," I said flatly with my poker face on. Nilagpasan ko sila pagkatapos.

I even heard them call me but I prefer ignore it. Traitor.

Mia, I thought you're a friend. Ahas rin palang mapagsamantala, I thought she's to be trusted. I depended the wrong person against my father. Now, I'm doom.

"What a bullshit."

Buong araw ay wala ako sa mood. Dumating ang uwian at nabundol pa ako na nagpadagdag sa init ng ulo, humingi ng pasensya ang lalaki pero hindi ko na siya pinansin at dumiretso na lang.

Sa bahay.

I opened the door and enter. Hapon pa lang pero ang dilim na sa loob.

"I'm here," sabi ko.