A broken lightbulb ~Percy Weasley~

[3] Alexandra Hemsworth

"Oké, als je hem inplugt dan kan je hem nog even proberen." Zegt de man van de muziekwinkel. Ik knik. Een electriciteitsnet gitaar ligt in mijn armen. Het is lang geleden dat ik elektrisch heb gespeeld.

Snel plug ik de gitaar in. Het is een donkerblauwe met een zwarte rand. Ik weet bijna zeker dat het een goeie is, want ik had er zo een. Ik ga op een kruk zitten en vis een plectrum uit mijn zak.

Ik leg mijn handen op de snaren en begin te spelen. Akkoord voor akkoord komt uit de versterker. Al snel hoor ik een deuntje en begin ik noten mee te spelen. Ik begin een beetje mee te neuriën. Zachtjes zing ik tekst die bij me op komt,

I wish i could see u.
I wish i could kiss you.
I wish you where here with me.
I make these endless wishes.
But all i do i wishing about you...

Ik stop met spelen en spring van mijn kruk af, "Deze neem ik!" Roep ik naar de andere kant van de winkel. De medewerker knikt. Snel zorg ik ervoor dat mijn gitaar weer in de doos zit. En loop ik richting de kassa.

Terwijl ik hem op de toonbank leg voel ik ie and me aantikken.

Ik draai me om, "Hi?" Zeg ik vragend. Er staat een jongen van ongeveer mijn leeftijd voor me. Hij legt zijn hand in zijn nek, "Ik hoorde je net spelen." Ik knik akward, "Dat was inderdaad wat ik deed."

Waar de bloody hell wil hij hiermee naartoe.

Hij haalt een papier uit zijn broekzak, "Je speelt goed. Ik en wat andere hebben een band. We zoeken nog een gitarist en zangeres. Je zou naar de audities moeten komen." Zegt hij en hij duwt het papiertje in mijn hand.

KAN JIJ MUZIEK MAKEN? KOM EENS BIJ ONS KIJKEN!
WE ZIJN OPZOEK NAAR LEUKE JONGE MENSEN DIE BIJ ONZE BAND WILLEN. BEN JIJ DIT? KOM ZEKER KIJKEN. WE OEFENENEN ELKE WERKDAG VANAF ZES UUR 'S AVONDS BIJ HET ONDERSTAANDE ADRESS. GEEF HET EEN KANS. MISSCHIEN HOU JE ER OOK WEL WAT NIEUWE VRIENDSCHAPPEN AAN OVER!

Opzich. Ze klinken wel als een leuke ervaring. Ik hoop dat ze een beetje goed zijn. Ik heb jaren vol volle concertgebouwen gespeeld, maar hun waarschijnlijk niet. Maar wat is er mis met een kans geven.

Ik haal mijn schouders op, "Sure. Maar als jullie niet op mijn level spelen ben ik weg." Hij knikt, "Klinkt als een uitdaging. Daar houden we van. Zie ik je morgen?" Vraagt hij dan.

Ik knik en scheur een stukje papier van de advertentie. Dan pak ik een pen van de balie en schrijf wat nummers op, "Prima. Hier heb je mijn nummer. Stuur me maar op wat jullie spelen."

Hij bedankt me en loopt weg. Snel betaal ik voor mijn nieuwe gitaar en een koffer. Ik doe hem op mijn rug en loop de winkel uit.

Het begint al donkerder te worden en ik heb nog niks gegeten. Ik heb wel een keukentje in mijn kamer, maar eerlijk gezegd kan ik niet echt koken. Echt niet. Iets wat ik in 394 jaar niet heb geleerd.

Dus ik besloot op zoek te gaan naar een restaurantje. Of een sandwich winkel. Of een snackbar. Eigenlijk gewoon iets waar ik kan eten. Ik heb honger als een koe.

Ik struin door de straten op zoek naar een plek. Ik ben in een Muggle straat en het is niet heel druk. De mensen hier hebben geen idee van wat ik ben. Dat heeft toch wel iets. Het heeft een soort mysterie, dat alleen ik weet.

Al snel vind ik een kleine bistro. Het ziet er gezellig uit. Ik hou van die kleine zaakjes. Dus ik ga naar binnen. Ik zoek een tafeltje en plof neer. Eindelijk. Rust. Ik zit met de menukaart in mijn handen als de deur open gaat.

Een bekende jongen met rood haar loopt naar binnen.

Fuck.