A broken lightbulb ~Percy Weasley~

[16] Alexandra Hemsworth

"Voor de duizendste keer, nee George ik ga niet bij jou op de kamer." Ik sla mijn armen over elkaar. Rustig leun ik tegen de muur aan. Hij staat aan de andere kant van de gang tegen de muur. "En waarom dan niet als ik vragen mag."

Ik bijt op de zijkant van mijn lip en trek hem dichter naar me toe, "Een uur vanavond buiten. Wacht op me." Mijn gezicht is net tien centimeter van die van hem van hem. Rustig laat ik hem los en hij word rood. Hij mompelt iets wat lijkt op ja, en hij loopt weg.

"Het ziet eruit alsof jullie een diep gesprek hadden." Zegt Roos terwijl we samen de trap op lopen. Ik rol met mijn ogen, "Hij heeft nooit geleerd dat nee nee is. En ze moeten Percy een keer met rust laten."

Ze haalt een wenkbrauw op, "Je gaat met m kloten begrijp ik het goed." Ik kijk haar schuin aan, "Een beetje. Klein beetje maar. Niks ergs, alleen een prank." Even verwacht ik dat ze boos word. Maar haar gezicht slaat om naar een grote lach. Ze geeft me een high-five, "Ik ben in!"

-||-

Rustig zit ik cornflakes te eten met Harry en Percy als er een geërgerde George de trap af stormt. Zijn plukken haar zijn verwisseld met middelvingers die alle kanten op wijzen. Hij kijkt me met een boze blik aan.

Harry en Percy doen hun best niet te lachen. Ik leun naar achter in mijn stoel, "Ik hou van je nieuwe look Georgie, degene die het gedaan heeft heeft duidelijk smaak." Hij rolt met zijn ogen en gaat tegenover me zitten, "Ik heb alles geprobeerd. Hoe haal ik het eruit?!"

Ik ga rustig door met eten. Met volle mond zeg ik, "Eerst moet je het volgende, met je hand op je hart, zeggen, 'Ik Georgina Elizabeth Weasley zweer plechtig nooit meer tegen iemand, en al helemaal niet het geweldige en niet te vergeten hotte mens genaamd Alexandra, mijn wil doordrammen, als diegene nee heeft gezegd.'"

Hij haalt zijn wenkbrauwen op, "Serieus? No way." Ik haal mijn schouder op en ga door met eten. Percy geeft hem een schaal aan, "Het ziet ernaar uit dat het altijd zo blijft. Ze is een goede witch, je gaat echt niet zo snel een tegencurse vinden zonder haar."

Hij zucht en legt zijn hand op zijn hart, "Ik Georgina Elizabeth Weasley zweer plechtig nooit meer tegen iemand, en al helemaal niet tegen Alexandra, mijn wil doordrammen, als diegene nee heeft gezegd."

Ik haal een wenkbrauw omhoog, "Ik mis iets." Zeg ik en ik sla mijn armen over elkaar. Hij rolt met zijn ogen, "Het geweldige en niet te vergeten hotte mens Alexandra." Ik lach, "Hij heeft gesproken." En ik maak zijn haar met een zweep van mijn hand weer normaal.

Hij haalt zijn hand op me ik geef hem een high-five. "Het was een goeie. Ik snap hem nu. Jij bent van Percy." Ik stop en buig mezelf over de tafel heen. Dan sla ik hem vol in zijn gezicht.

Zijn mond valt open. Harry kan niet langer zijn lach inhouden. Percy kijkt verbaasd van mij naar George. Ik kijk hem met mijn meest dodelijke blik ooit aan.

"Ik. Ben. Van. Mezelf."

Tussen elk woord tik ik met mijn lepel op de tafel. Harry houd zijn hand op en ik high-five hem. George wrijft over zijn wang heen, "Ik snap het, je bent je eigen persoon en wil ervoor vechten. Ik hou van je passie."

Ik sta op en breng mijn en Percy's bakjes naar de keuken, "Dankje. Perc, zullen we gaan?" Hij knikt en staat op. Harry kijkt vragend, "Wat gaan jullie doen?" Ik lach, "Verfen. Ik heb een huis dat opgeknapt moet worden."

"Echt? Hoe ben je ooit aan een huis gekomen? Wij zoeken iets." Zegt Roos die net naar beneden komt lopen met Fred. George zijn glimlach valt, maar plakt hem gelijk weer op. Het is raar om te zien. De kleine shock van verdriet die door zijn ogen ging.

"Ik heb wat dingetjes ge-erfd. Maar het is allemaal ver weg van hier en enorm, niet iets voor jullie." Zeg ik. Percy houd mijn jas glimlachend voor me open. Ik steek mijn armen door de mouwen.

"Geeft niet hoor." Zegt Fred terwijl hij de keuken in loopt. Roos rolt met haar ogen en loopt hem achteraan. Percy haakt zijn arm door de mijne en we lopen naar buiten. Hij houd me dichtbij terwijl het hard waait om ons heen.

Zo is het vaker met Percy.

Hij is niet het persoon om over zijn gevoelens te praten. En hij spreekt het al helemaal niet uit als hij om iemand geeft. Hij ziet het waarschijnlijk als een zwarte. Het maakt hem interessant en een soort van mysterieus.

Er zijn nooit echt mensen om hem heen en toch lijkt hij iedereen te kennen. Ik ben het enige persoon wat hij een soort van close houd. Een fout die ik waarschijnlijk nog een keer onder mijn neus ga drukken.

Maar dat is een probleem voor later.

A/N
sorry voor t korte hoofdstuk:( Vanavond of morgen komt meer! Waaronder wat meer backstory over Max.

Maaaaaar voor nu is dit t. Luf u guys:)

xx mij