A broken lightbulb ~Percy Weasley~

[14] Percy Weasley

"Naar wat voor boeken zoeken we?" Lexie en ik staan in de bibliotheek van Hogwarts. We zoeken naar iets wat haar kan helpen. Eigenlijk snap ik niet zo goed wat. Maar ze had mijn hulp nodig.

En ik ben haar wat verschuldigd.

Weetje, ik ben eigenlijk wel blij dat ik haar heb uitgezocht. Ze is echt geweldig. Een mooi mens. En ik ben blij dat we elkaar kennen. Ze is slim en leuk om bij te zijn. Ze is muzikaal en een soort van grappig.

"Alle boeken over het repareren van spreuken heb ik al gedaan dus, alles wat je kan vinden over het terugdraaien van spreuken. Dan ga ik proberen uit te zoeken welke spreuk het überhaupt was." Zegt ze. Haar haar zit in een rommelige knot. Ze ziet er vermoeider uit dan eerder.

"Wil je me nog uitleggen hoe dit alles eigenlijk gebeurt is?" Zeg ik voorzichtig. Ze rolt met haar ogen, "Misschien later." Ik pak een boek van de plank, "Niet gemeen bedoelt, maar hoe weet ik dan waar ik naar moet zoeken?"

Ze zucht en ploft neer aan een tafel, "Iemand wou me vermoorden, ik weet niet met welke spreuk. Ik zou niet ouder worden dan 20. Ik ben ook niet ouder geworden dan 20, fysiek dan. Het is waarschijnlijk door een spreuk die niet meer in werking is."

Ik ga naast haar zitten en leg mijn hand op die van haar, "We vinden wel iets, echt. Ik ga je helpen." Ze gaat met haar handen in haar haar, "Ik zoek al meer dan 350 jaar. Ik weet niet of het nog wel kan lukken."

"Maar nu help ik. Je moet niet opgeven." Zeg ik en ik sla het eerste boek open. Ze grinnikt, "Dankjewel. Je bent mijn favoriete nerd nu."

Mijn mond valt open, "Nerd?! Excuse you. Ik ben gewoon slim." Ik doe een hairflip zonder haar. Ze schiet in de lach, "Nerd." Ik rol met mijn ogen, "Sukkel." Ze slaat me op mijn arm, "Idioot." Ik buig me over het boek en lees weer. "Sukkel." Fluister ik nog.

Ze beukt tegen me aan, "Jij bent een grotere sukkel." Ik glimlach en schud zachtjes mijn hoofd, "Wat jij wil."

-||-

Ik tik met mijn vingers op de tafel terwijl ik doe alsof ik in het boek lees. Hoe ga ik dit aanpakken. Ugh. Hoe doen Fred en George dit? Hoe heeft Ron dit kunnen doen? Hoe heeft pa dit kunnen doen?!

Hey, kan je vanavond misschien ergens samen wat eten? Nee nee nee, dan denkt ze misschien dat het vriendschappelijk gedoeld is en dat is het niet. Ik dacht, misschien heb je zin om uit eten te gaan vanavond. Nee, te opdringerig. We kunnen stoppen met zoeken naar oplossingen, ik ben alles wat je zoekt. OH MERLIN'S ROZE ONDERBROEKEN PERCY JE BENT TE LANG BIJ FRED EN GEORGE GEWEEST.

Doe het gewoon. Niet zo veel denken. En nee is nee. Jammer dan. Maar wat als ze nee zegt en nooit meer met me wilt praten en dat ik de hele vriendschap heb verpest en- Stop. Zo erg gaat het niet zijn.

Maar wat als het wel zo erg word. Ik kijk naar haar. Ze zit diep in haar boek. Er zijn plukken gevallen uit haar knot. Ze steekt een klein stukje haar tong uit, dat doet ze altijd als ze nadenkt. Daar ben ik in de afgelopen twee maanden wel achter gekomen.

"Kan je het zie?" Ze veegt een haar achter haar oor. Ze kijkt niet op, ze leest gewoon door. Oké, uhm, Merlin. Als ze even er niet zo bloody geweldig bij zou zitten zou ik normaal kunnen reageren. Wat zou George nu doen? Iets grappigs zeggen, daar houd ze vast van. Maar ik ben George niet. Ze moet mij leuk vinden niet mij als hem. Ugh.

Laat ook maar.

Ik kijk weg van haar en buig weer over mijn boek. Een oplossing. Dat is beter voor haar dan een date. Daar kan ze niks mee. Als ik haar heb geholpen bedenk ik wel iets. Het zal allemaal wel. Ze is waarschijnlijk toch veel te geweldig voor me.

"Het begint laat te worden en ik zou vanavond thuis eten. Ga je mee?" Ik sla mijn boek dicht. Ze kijkt verbaasd op, "Naar jouw huis? Ik heb geen repetitie, dus sure." Ook zij slaat haar boek dicht en stopt het in haar tas.

"Nou, ik ga eigenlijk naar de Burrow. Je kan mee komen, mam zou het geweldig vinden." Zeg ik terwijl ik opsta. Ze gooit haar tas over haar schouder, "Ik wil jullie niet lastigvallen, ik ga wel gewoon naar huis." We lopen de bibliotheek uit. "Mam kookt toch altijd voor veel te veel. Kom, het zal gezellig zijn." Zeg ik.

Ze bijt op haar lip, "Oké dan." ze slaat haar armen over elkaar, "Maar dan moet je iets voor me doen morgen." Ik glimlach, "Tuurlijk, zolang het me maar niet vermoord." We lopen de school uit en ze gaat voor me lopen, "Je moet helpen verven."

Ik frons, "Verven? Daar zijn spreuken voor, ik ben in." Ze haalt een wenkbrauw op, "Weet wat je zegt. We doen het zonder spreuken. Het gaat om de ervaring." Haar ogen glinsteren in het licht van de zonsondergang. Ze huppelt bijna achterstevoren voor me uit.

"Weetje sure. Maar ik waarschuw je nu alvast voor mijn familie." Zeg ik dan. Ze veegt een haar achter haar oor. Dan steekt ze haar hand uit en lacht breed,

"Dan is het een deal."

.

A/N,
Ik wou mijn eigen rok maken. Het duurde heel lang. Meer dan vier uur. En heel veel geschreeuw. En het is nog steeds niet af

En nu een hoofdstuk en ja zou ik schrijven over de Burrow? Idk. Of gwn gelijk het schilderen. I'm a stupid bitch.

Xx mij