A broken lightbulb ~Percy Weasley~

[2] Percy Weasley

"Waar kan ze ooit zijn?!" Mompel ik terwijl ik door de straten van de wegisweg loop. Het is niet heel druk. Er zijn alleen mensen die hun winkels weer aan het opbouwen zijn. Iedereen werkt samen. Het is mooi om te zien.

Ik weet wat je denkt. Die Percy is helemaal gek geworden, zo hard zoeken naar een meisje die hij niet eens kent. Misschien ben ik inderdaad wel gek. Ik zou nu een baan aan het zoeken kunnen zijn.

Maar ze heeft Fred gered. Ik weet zeker dat hij er anders niet meer zou zijn geweest. En ik had mezelf nooit vergeven als dat was gebeurt. Dus ik wil haar vinden. Om haar te bedanken.

Merlin, Percy, je klinkt dom.

Maar iets in haar, ik weet niet, ik wil gewoon met haar praten. Hoe haar zwarte haar in een hoge knot zat met haar stok. Hoe ze schreeuwde dat we weg moesten gaan. Ik weet niet.

BAM.

Terwijl ik liep te denken botste ik tegen iemand aan. Overal op de grond liggen boeken. Snel pak ik alles bij elkaar. Ze komt naast me zitten en helpt, "Moest je me nou echt omduwen?!" Vraagt ze verontwaardigd.

Ik geef haar de boeken terug, "Het is geen probleem." Als ik omhoog kom kijk ik haar aan. Ze heeft middellang bruin haar en een bril. Ze rolt met haar, hazel kleurige, ogen, "Echt? Gaan we het zo doen?"

Ik kijk verbaasd naar alle boeken die ze bij zich had, "Waarom heb je ooit zó veel boeken bij je? Werk je bij een bibliotheek of zoiets?" Vraag ik terwijl ik ze terug geef.

Ze fronst, "Ja? Hoe wist je dat? Dat is eng." Ik zet gelijk een stap naar achter, "Nee- waarom- het was maar een gokje." Zeg ik en ik gooi mij armen omhoog. Ze grinnikt, "Rustig aan. Kan ik je ergens mee helpen?"

"Nee, sorry. Ik moet door. Ik zoek iemand." Zeg ik en ik trek mijn kleren recht. "Wie? Ik ken veel mensen. Misschien kan ik helpen." Ze legt haar boeken goed, "Wat is de naam?" Vraagt ze dan.

Ik schud mijn hoofd, "Weet ik niet."  Ze fronst, maar herpakt zich, "Oké... Waar zag je haar?" Ik krab achter mijn oor, "In de battle van Hogwarts."

Het meisje zucht, "Damn. Bro daar waren iets van driehonderd mensen. Hier kan ik echt super veel mee. Veel succes hoor." Zegt ze sarcastisch en ze loopt weg.

Oké, daar had ik niks aan.

-||-

"En? Heb je haar gevonden?" Ik gooi mijn tas op de tafel en zak neer. Ik kijk omhoog, "Echt Daisy? Wat denk je? Ik zoek een meisje met zwart haar. Meer weet ik niet. Ik heb geen idee wat ik moet doen."

"Wat dacht je van stoppen. Je ziet haar vast wel een keer." Zegt ze dan. Ik zucht, ze lijkt soms wel slimmer dan ik.

Daisy is een vriendin van mij. Als in gewoon vrienden. Op de eerste dag van mijn werk in het ministerie kwam ik haar tegen. We zochten allebei een appartement en besloten gelijk samen te gaan wonen.

Op Hogwarts zat ze in Hufflepuff. En ze was zoeker in het Quidditch team. Ze vertelt me heel vaak over avonturen die ze beleefde op school. Dan besef ik wat ik allemaal gemist heb door altijd de regels zo streng te volgen.

"Heb jij gekookt?" Vraag ik terwijl ik weer op sta. Ze schud haar hoofd, "Het is jouw beurt. Plus, ik heb gewerkt."

Ik rol met mijn ogen, "Oké. Ik kleed me even om. We gaan uit eten." Daisy springt op, "Yeey. Eten!" Ik stop met lopen en kijk haar aan. Ze haalt 1 wenkbrauw omhoog, "Wat? Deed ik iets raars?"

Ik grinnik, "Je moet een keer mijn moeder's eten proeven. Ik denk dat je neervalt van hoe goed het is." Ze loopt langs me heen, "Volgende keer. Ik sla niet gratis uit eten én eten van jou moeder af."

A/N,
Shoutout naar mijn baby daisy_readinglover en mijn bitch kermitandwolfstar die beide in dit hoofdstuk zitten 😗✌🏻