A broken lightbulb ~Percy Weasley~

[22] Alexandra Hemsworth

"Help me." Fluister ik zachtjes. Er is niemand om me heen. Ik vraag het aan mijn ouders en aan Max. Ik zit alleen thuis en ik ben hopeloos. Ik weet het niet meer.

Percy is weg. Hij is met Maartje op een date. Het is zo raar. We zijn niet samen of zoiets, maar het voelde wel zo. En ik heb dit opgezet, maar dat maakt het niet minder vreemd.

Het enige wat ik blijf doen is mezelf vertellen dat ik dit wil. Dat dit de enige manier is waarop het allemaal goed komt. Ik kan het Percy niet aandoen om samen te zijn met mij. Of ik ga binnenkort dood of ik blijf twintig.

Hij zal ouder worden, maar ik blijf zoals dit. Ik kan hem dat niet aan doen.

De vraag breekt mijn hoofd. Ik wil met mensen praten. Ik wil gewoon dat iemand me helpt. Maar nee, ik moet over drie minuten werken. OH MERLIN IK MOET OVER DRIE MINUTEN WERKEN. Gelijk spring ik op. Ik heb een concert bloody hell.

Het voelt niet echt als werken, alleen moet ik wel. Dus het is tijd om me klaar te maken voor mijn concert. Ik zoek snel mijn gitaar op en zoek mijn kleren bij elkaar. Alles doe ik renend, want ik moet eigenlijk al in Spanje staan. Oké, omkleden doe ik daar wel.

Snel ren ik mijn huis uit en verdwijnsel ik. Met een klap sta ik in een wc hoekje in het Concertgebouw. Gelijk ren ik eruit naar de kleedkamers. Hailey en Becca staan al te wachten.

"Kom snel... We moeten over twee minuten op en je hebt nog niet eens je kleren aan!" Roept Becca geergerd. Ik zucht, "Ja! Sorry, ik had wat dingen aan mijn hoofd." Hailey pakt me vast en sleept me naar een stoel. Ze smeert wat dingen op mijn gezicht en Becca gooit me kleding aan.

"De jongens gaan al op!" Roept ze dan. Ik spring in mijn kleren. Ik ademen uit. We hebben het gehaald. We rennen samen naar het podium.

Becca trekt me nog even naar de kant, "Ik ga het aan het einde van de show doen." Zegt ze dan. Mijn mond valt open, "Echt?! Ik ben zo blij voor je!" Fluister roep ik en ik sla mijn armen om haar heen.

Ze knikt, "Ik hoop dat ze ja zegt!" En ze rent het podium op. Ik kijk haar na. Ze heeft iemand gevonden.

-||-

"En dat was het een na laatste nummer voor vanavond!" Roep ik in de microfoon. Ik hoor jammere geluiden door het publiek. "Maar voordat we daarin beginnen is er iets ander." Zegt Aaron dan. Ik kijk hem lachend aan.

Rustig geef ik mijn microfoon door aan Becca. Ik knik bemoedigend. Ze loopt naar voren, terwijl de rest naar achter loopt. Ik spring ondertussen van het podium af.

"Vandaag precies een jaar geleden hadden wij een van onze eerste concerten. Toen ik het podium op liep wist ik al dat het een grote dag zou worden, maar er was meer dan dat ik toen al wist." Begint Becca.

Ik loop naar Daisy, die in het publiek staat, toe. Ze kijkt me vragend aan. Ik pak haar bij haar pols en neem haar mee door de grote hoeveelheid mensen. Ze loopt rustig mee, maar ik heb door dat ze verbaasd is.

"Die dag ontmoete ik jou. Je stond helemaal vooraan. Je viel me op. Je was anders, maar op een goede manier. Dus ik zocht een manier om met je te praten. En gelukkig vond ik die.

Na ik denk vijf minuten met je gepraat te hebben had ik al door dat je geweldig bent. En toen kreeg ik je nummer en gingen we op een date. Eerst een eerste. Maar al snel volgde een tweede en derde en nog veel meer.

En je werd mijn vriendin."

Daisy en ik zijn het podium op geklommen en ze staat nu voor Becca. Ze heeft tranen in haar ogen. En niet alleen zij. Wij allemaal. De hele zaal is donker, de spotlights staan op hun.

"Ik ontmoete je ouders en jij de mijne. We gingen samen wonen. We zijn pas een jaar samen, maar ik weet dat ik elk komende moment met je wil doorbrengen. Ik wil oud met je worden.

En natuurlijk hebben we onze momenten, maar aan het einde van elke dag weet ik dat je van mij houd en ik van jou. En wat er ook gebeurt ik wil met jou blijven. En daarom wil ik je het volgende vragen.

Lieve Daisy, wil je met me trouwen."

Becca gaat op een knie en houd een klein ring doosje open. De zaal is doodstil. Diasy heeft haar hand voor haar mond. Ik zie de tranen op haar wangen staan. Zachtjes knikt ze,

"Ja, ja een duizend keer ja." Brengt ze dan uit.

De hele zaal gaat los. Iedereen klapt, ook wij. We kijken hoe Becca de ring om Daisy's vinger doet. En hoe ze elkaar kussen. Het is misschien wel een van de meest magische momenten die ik ooit gezien heb. Het geluk straalt gewoon van ze af.

En dat alles in een klein jaartje tijd. Misschien kan ik ook wel zo gelukkig worden in zo'n korte tijd. Misschien moet ik het geluk ook een kans geven. Misschien moet ik mij en Percy een kans geven.

A/N,
Ik had zin om dit te schrijven.