A broken lightbulb ~Percy Weasley~

[26] Percy Weasley

Ik ren naar binnen in de concertzaal. Ik hoor de band spelen. Om mijn schouder voel ik mijn tas goed hangen. Door de mensen zoek ik een weg naar achter de schermen. Ik moet haar vinden.

Achterin zie ik een deur. Met een spreuk kan ik die vast wel open maken. Zolang niemand het maar ziet ben ik veilig. Snel wurm ik me tussen de mensen door en ren ik naar achteren.

"En het laatste nummer alweer!" Hoor ik Marcus roepen. Ik door. Richting het geluid. Ergens hier moet het podium toch zijn. Ik blijf rennen. Deur na deur gooi ik open. Kleedkamers en opslag kamers komen langs.

En dan zie ik het podium. Aan het einde van de gang. Ik begin te rennen. Langzaam worden mensen op het podium duidelijk. Ik zie Lexie op haar gitaar spellen en zingen te gelijk.

Ik stop recht naast het podium.

"Hope that you fall in love
And it hurts so bad (Yeah)
The only way you can know
You gave it all you had
And I hope that you don't suffer
But take the pain
Hope when the moment comes,
You'll say

I, I did it all
I, I did it all
I owned every second that this world could give
I saw so many places, the things that I did
Yeah with every broken bone
I swear I lived"

Lexie zingt alsof haar leven ervan af hangt. Ik heb haar dit horen oefenen in haar kamer, midden in de nacht. Ze heeft de te t zelf geschreven. Als ik haar kon zien zou ze waarschijnlijk stralen.

"Hope that you spend your days
But they all add up
And when that sun goes down
Hope you raise your cup
I wish that I could witness
All your joy and all your pain
But until my moment comes

I'll say
I, I did it all
I, I did it all
I owned every second that this world could give
I saw so many places, the things that I did
Yeah with every broken bone
I swear I lived"

George is bij ons komen wonen. Ik heb er weinig van mee gekregen, behalve dat ik ze vaak samen hoorde zingen 's avonds. Ik weet dat ze niet samen zijn. Ze zijn daar tegoed voor bevriend.

"With every broken bone
I swear I lived
With every broken bone
I swear I

I'd like to teach the world to sing
In perfect harmony
A song of peace that echoes on
And never goes away?"

Een groot applaus klinkt. Ik zie alle mensen in de band samen komen en buigen. Ze lachen. Ik schud glimlachend mijn hoofd. Dan draaien ze zich om. Mijn blik klikt met die van Lexie. Ze bevriest. De rest van de band kijken een kleine seconde naar haar en lopen dan allemaal precies de andere kant af.

Ze loopt langzaam naar me toe, "Percy... Waar ben je ooit geweest? Ik heb me zo veel zorgen gemaakt. Ik was klaar om het te eind-" Ik onderbreek haar, "Ik heb het." Zeg ik enthousiast.

Ze fronst zachtjes. Denk rimpels verschijnen op haar voor hoofd. "Wat?" Mompelt ze verward. Ik haal een dik boek uit mijn tas en sla het open bij de het papier. Haar ogen schieten over de regels.

Dan laat ze het boek vallen. Een moment lang staart ze me aan. Haar mond valt open, haar ogen beginnen te glinsteren. Ik haal een hand door mijn haren en haal mijn schouders op.

"Je hebt de perfecte oplossing gevonden." Mompelt ze dan.

"We maken deze potion en de spreuk zal opgeheven worden. Niet teruggedraaid, alles wat gebeurt is blijft staan. Maar de spreuk stopt. Ik zal kunnen leven. Daar ben je al die tijd geweest, je hebt dit gezocht." Ze mompelt snel.

Even kijkt ze me aan. Dan drukt ze haar mond op de mijne. Ik voel haar handen om mijn nek, ik leg mijn handen in haar nek. Zachtjes proef ik een vaag bekende smaak van bosbessen cakejes. Ze beweegt naar achteren met haar hoofd en kijkt me aan.

"Je bent geweldig." Zegt ze zachtjes. Ik schud zachtjes mijn hoofd, "Ik zei dat ik alles zou doen voor je. Dat meende ik. En dit was ook wel een klein beetje eigenbelang." Ze grinnikt, "ik hou van je Perc."

Ik druk zachtjes mijn lippen op die van haar. "Merlin dat heb ik lang willen doen. Ik hou ook van jou Lexie." Zeg ik als ik terug buig. Ze lacht zachtjes, "Ik kan niet geloven dat ik eindelijk écht kan leven." Ik druk een kus op haar voorhoofd,

"En ik kan niet geloven dat ik daar een deel van mag zijn."